Francisco J. Martínez: "Rozpoczęliśmy medycynę emocji"
Francisco J. Martínez Ukończył psychologię, tytuł magistra psychopatologii klinicznej na Uniwersytecie Ramón Llull, tytuł magistra w zakresie mediacji społecznościowej na Uniwersytecie Autonomicznym w Barcelonie oraz stopień magistra interwencji psychospołecznej na Uniwersytecie w Barcelonie.
Obecnie łączy psychoterapię dla dorosłych w swojej prywatnej praktyce z nauczaniem w Master of Clinical Practice Online Hiszpańskiego Stowarzyszenia Psychologii Klinicznej Poznawczo-Behawioralnej (AEPCCC). Jest także autorem artykułów o psychologii w czasopismach takich jak Smoda "El País", Blastingnews oraz Psychology and Mind.
Wywiad z psychologiem Francisco J. Martínez
W tym wywiadzie rozmawialiśmy z nim o tym, jak rozwinęła się psychologia, o tym, jak emocje są zarządzane przez zdrowie i jak osobiste relacje i zjawiska społeczne wpływają na nasz umysł.
1. Czy twoja koncepcja zdrowia psychicznego zmieniła się od czasu, gdy jesteś psychologiem, czy jest to mniej więcej to samo, co podczas swojej kariery uniwersyteckiej?
Kariera psychologiczna, jak pamiętam, kładzie duży nacisk na zrozumienie zdrowia psychicznego ludzi poprzez jasne, niezawodne i determinujące diagnozy, które pomijają motywacje, za które osoba idzie do psychologa. Przyswajaliśmy podręczniki dotyczące wycinania symptomów i znajdowania właściwych diagnoz, dzięki którym możemy pracować, stosując odpowiednie techniki dla tego lub tego zaburzenia. Wszystko to działa. Pewnie Ale wyeliminowało to, że osoba, która zbliża się do psychologa, niespokojna ze względu na jego zdrowie psychiczne, zwykle mówi, że nie kontroluje swoich emocji. Jest smutny, zły, zdenerwowany, zdemoralizowany ... Cierpi psychicznie.
Chciałbym wyjaśnić pacjentom, że prawidłowe zdrowie psychiczne to takie, które pozwala wyrazić każdą z naszych emocji. Jeśli wyobrażamy sobie, że nasze zdrowie psychiczne to stare radio z dwoma przyciskami, emocje będą tym, czym jest każdy z kanałów. Jeśli przycisk jest uszkodzony, nie można dostroić wszystkich kanałów, jedna emocja przeważa nad drugą.
Objętość będzie naszym drugim przyciskiem. Byłaby to intensywność emocji. Dostosowanie głośności zgodnie z naszą własną opinią jest tym, co pomoże nam słuchać naszych ulubionych programów na żądanym poziomie głośności. Przechodzenie do terapii w wielu przypadkach służy odkryciu, że istnieją kanały, których nie dostrajamy, lub że być może słuchamy radia zbyt wysoko lub zbyt nisko.
2. Jak twoim zdaniem sposób, w jaki ludzie odnoszą się do siebie nawzajem, ma wpływ na ich zdrowie psychiczne?
Coś, co jest dość zdezorientowane, to powód, dla którego ludzie przychodzą na konsultacje. Niektórzy myślą, że podchodzą do poszukiwania wiedzy o sobie, o powodach, dla których cierpią psychicznie. Oczywiście jest to ważne, ale na początku, o co zwykle proszą, pomaga im integrować się społecznie.
Sposób, w jaki odnoszą się do innych, napełnia ich niezadowoleniem. Nie chcą być postrzegani lub postrzegani jako "obcy". Punktem wyjścia jest to, że umysł jest zasadniczo relacyjny i że umysł nie może być skonstruowany w izolacji od innych umysłów. Ponieważ rodzimy się blisko, otoczenie dziecka zapewnia mu tak wyszkolony umysł, aby stawić czoła przeszkodom i pozytywnym doświadczeniom, jakie ma życie.
3. W badaniach powszechnie uważa się, że procesy psychologiczne można zrozumieć, jeśli małe części mózgu bada się oddzielnie, zamiast badać interakcje między elementami lub zjawiskami społecznymi. Czy uważasz, że nachylenie psychologii oparte na naukach społecznych musi nauczyć się więcej na temat psychobiologii i neuronauki, niż na odwrót?
Badanie zaburzeń psychicznych z mózgu, namacalne, z psychobiologii, neurobiologii, może być bardzo dobre. Ale odejście od mentalności, wpływ społeczeństwa, jest beznadziejne. Objaśniono bardziej szczegółowo. Jeśli to, czego szukamy, to zrozumienie depresji, lęku, paniki, schizofrenii, w skrócie wszystkiego, co możemy zrozumieć jako cierpienie psychiczne, analizując w kierunku "mikro" (genetyki, neuroprzekaźników) pominiemy to, co czyni nas szczególnie ludzie
Aby zrozumieć cierpienie psychiczne, musimy wiedzieć, co dzieje się podczas naszego uczenia się, które są naszymi uczuciami, naszymi relacjami, systemami rodzinnymi, naszymi stratami ... Wszystko to jest niemożliwe do osiągnięcia, jeśli chcemy go zredukować do interakcji między neuroprzekaźnikami a badaniem genetyki. Jeśli zrozumiemy to z tej perspektywy, będziemy bardzo zagubieni. W ten sposób wpadamy w skrajnie redukcjonistyczną wizję człowieka.
4W coraz bardziej zglobalizowanym świecie niektórzy ludzie emigrują z powodu możliwości zrobienia tego i innych ze względu na obowiązek. W jaki sposób doświadczenie migracyjne w niestabilnych warunkach wpływa na zdrowie psychiczne?
Ci, którzy emigrują, robią to, oczekując wzrostu (ekonomicznego, edukacyjnego ...). W dużej mierze emigracja poprzedzona jest stanami niestabilności. Od lat jestem w stanie towarzyszyć osobom, które wyemigrowały z dużymi oczekiwaniami poprawy. Wielu z nich poświęciło lata życia i wszystkie swoje oszczędności, aby przełamać biedę i pomóc swoim rodzinom.
Wiele pracy, jaką wykonują psycholodzy i pracownicy socjalni, ma na celu zmniejszenie pokładanych w nich nadziei. Wiele teorii psychologicznych dotyczy poziomów depresji lub lęku z rozbieżnościami pomiędzy wyidealizowanymi oczekiwaniami a faktycznymi osiągnięciami. Przybycie do wybranego miejsca docelowego i kontynuowanie życia w niebezpiecznym stanie w sytuacjach gorszych niż wyjazd jest wyraźnie złym wskaźnikiem dla osiągnięcia prawidłowego zdrowia psychicznego.
5. Czy sądzisz, że sposób, w jaki migrujący ludzie doświadczają różnych cierpień, zależy od rodzaju kultury, z której pochodzą, lub czy widzisz więcej podobieństw niż różnic w tym aspekcie?
Powiedziałbym, że jest więcej podobieństw niż różnic w cierpieniu. Od mitologii migracja jest przedstawiana jako bolesny, a nawet niedokończony proces. Religia z Adamem i Ewą lub mitologia z "wieżą Babel" wyjaśnia nam stratę, która zakłada poszukiwanie "strefy zakazanej" lub pragnienie poznania "innego świata". Zarówno jedno, jak i drugie wyszukiwanie lub pożądanie kończy się z niefortunnymi skutkami.
Po pierwsze, uważam "uniwersalne" uczucia podzielane przez tych, którzy emigrują. Przeżywają separację bardziej niż stratę. Nostalgia, samotność, zwątpienie, nędza seksualna i afektywna tworzą ciąg emocji i doświadczeń zdominowanych przez ambiwalencję.
Na drugim miejscu jest powtarzający się pojedynek. Nie można uniknąć myśli o powrocie. Nowe technologie umożliwiają imigrantom łatwiejszy niż dotąd kontakt z krajem pochodzenia. W ten sposób pojedynek migracyjny powtarza się, staje się powtarzającym się pojedynkiem, ponieważ istnieje nadmierny kontakt z krajem pochodzenia. Jeśli nie wszystkie doświadczenia migracyjne są takie same, możemy przyjąć, że w ogromnej większości podane są wszystkie te budżety.
6. Coraz częściej obserwuje się wzrost spożycia leków psychotropowych na całym świecie. Biorąc to pod uwagę, niektórzy twierdzą, że ta medykalizacja jest nadmierna i istnieją motywacje polityczne, podczas gdy inni uważają, że psychiatria jest niesprawiedliwie stygmatyzowana lub utrzymuje pośrednie pozycje pomiędzy tymi dwoma stanowiskami. Co sądzisz o tym temacie?
Psychiatria i farmakologia są bardzo pomocne w wielu przypadkach. W ciężkich zaburzeniach psychicznych są bardzo pomocni. Problem, z którym obecnie jesteśmy, polega na tym, że zaczęliśmy leczyć emocje. Smutek, na przykład, jest zwykle łagodzony przez leki psychotropowe.
"Normalny smutek" został patologizowany. Pomyśl o stracie bliskiej osoby, stracie pracy, małżeństwie lub jakiejkolwiek codziennej frustracji. Że psychiatria i farmakologia przejmują ten "normalny smutek" traktując to jako zaburzenie psychiczne, sprawia, że przesłanie, które dociera do czegoś w stylu "smutku, jest niewygodne i jako takie musimy przestać nim żyć". Tutaj przemysł farmakologiczny jest tam, gdzie działa w przewrotny sposób. Wydaje się, że ich główną motywacją jest uzyskanie znaczących korzyści dzięki medykalizacji społeczeństwa. Na szczęście mamy świetnych specjalistów w psychiatrii, którzy niechętnie poddają się leczeniu.
