Franz Mesmer: biografia tego pioniera hipnozy

Marzec 31, 2024

Chociaż praktyka jest kwestionowana przez wielu ekspertów, hipnoza stała się użyteczną metodą zwiększania efektów psychoterapii w przypadkach bezsenności, palenia tytoniu, a nawet stresu pourazowego. Jednak na początku hipnoza była nienaukową procedurą, której mechanizm nie był znany lub przez tych, którzy jej używali.

Przez długi czas hipnoza był znany jako "mesmeryzm" na cześć Franza Mesmera , lekarz, który spopularyzował tę technikę. W tym artykule wyjaśnimy, na czym polegał mesmeryzm i jakie były jego osobliwe hipotezy, na których opierał się jego twórca. Ponadto dokonamy krótkiej oceny rozwoju hipnozy po Mesmer.

Powiązany artykuł: "Historia psychologii: autorzy i główne teorie"

Kim był Franz Mesmer?

Franz Friedrich Anton Mesmer Urodził się w Iznang, mieście w południowo-zachodnich Niemczech, w 1734 roku. Chociaż wcześniej studiował teologię i prawo, otrzymał doktorat z medycyny na Uniwersytecie w Wiedniu z pracy zatytułowanej "O wpływie planet na ludzkie ciało"; uważa się, że częściowo plagiatował pracę lekarza Richarda Meada.

W swojej pracy Mesmer zaproponował to siły grawitacyjne gwiazd odgrywały rolę w zdrowiu i chorobie , intuicyjnie rozwijając teorię grawitacji Isaaca Newtona. Później opracował te idee aż do najsłynniejszej koncepcji swojej pracy: magnetyzmu zwierząt, któremu poświęcimy następną sekcję.

W wieku 33 lat został lekarzem w Wiedniu, ale nie był usatysfakcjonowany procedurami czasu, które uważał za agresywne i nieskuteczne. Przypadek Francisca Österlina, pacjenta z histerią , oznaczał przełom w jego karierze: według Mesmera, przenosił "zwierzęcy magnetyzm" z ciała na ciało pani Österlin za pomocą magnesów, tłumiąc objawy przez kilka godzin.

Od tego momentu Mesmer zyskał pewną sławę w Wiedniu, ale przeniósł się do Paryża w 1777 roku, ponieważ jego umiejętności były kwestionowane przez kontrowersyjny przypadek psychogennej ślepoty. We Francji wyszkolił kilku uczniów i starał się, aby jego metody zostały uznane za zgodne z prawem; Otrzymał zarówno uznanie, jak i krytykę, i wylądował w Szwajcarii.

Mesmeryzm kontynuował po śmierci swego twórcy w 1815 r. poprzez swoich zwolenników, z których niektórzy byli szanowanymi lekarzami. Z magnetyzmu zwierzęcego i prób krytyki Mesmera, by obalić ich hipotezy, rozwinie się pole hipnozy, na zawsze poplamione przez reputację jej "ojca".

Może jesteś zainteresowany: "10 mitów na temat hipnozy, zdemontowanych i wyjaśnionych"

Hipoteza magnetyzmu zwierząt

Mesmer potwierdził, że żywe istoty mają niewidzialny płyn, magnetyzm zwierzęcy , który pozwala na funkcjonowanie nerwowe i którego brak równowagi może powodować wiele chorób; dlatego metoda ich leczenia powinna polegać na manipulowaniu magnetyzmem.

Tak, Mesmer zaczął używać magnesów w celu modyfikacji stężenia zwierzęcego magnetyzmu w dotkniętych częściach ciała. Dokładniej mówiąc, wierzył, że może przenieść tę energię z jego ciała, gdzie obfituje, do energii swoich pacjentów. Później przestał używać magnesów i opracował bardziej ekstrawaganckie procedury terapeutyczne.

Zgodnie z tezą mesmeryzmu płyn zwierzęcy spontanicznie przepływa przez organizm żywych istot, ale w jego krążeniu występują blokady. Mesmer postulował, że choroby można wyleczyć z indukcji "kryzysu" przez ludzi o wysokim poziomie zwierzęcego magnetyzmu, podobnie jak on i jego uczniowie.

Hipoteza Mesmera musi być sformułowana w kontekście, w którym żył. W XVIII wieku nie było dziwne słyszeć o magnetyzmie czy "uniwersalnym płynie", ponieważ wciąż byli alchemicy, którzy posiadali takie przekonania. Popularne były także tezy Newtona o istnieniu eteru , substancja o podobnych właściwościach.

Powiązany artykuł: "Hipnoza, ta wielka niewiadoma"

Techniki Mesmera

Mesmer siedział przed swoimi pacjentami, sprawiając, że ich kolana dotykały się nawzajem, i patrzył im w oczy. Następnie potarł dłonie pacjenta dłońmi i przez długi czas przyciskał palce do brzucha; czasami to powodował terapeutyczne "kryzysy", na przykład napady padaczkowe , W końcu zagrał szklaną harmonijkę.

Później, po osiągnięciu rozgłosu, Mesmer zaczął stosować swoje zabiegi u dużych grup ludzi - często arystokratów, którzy szukają rozrywki, a nie medycyny.W takich przypadkach użyłem pojemnika z żelaznymi prętami, które musiały dotknąć dotkniętej części ciała każdej osoby.

Pomimo jego dziwacznych metod, Mesmer zdołał wyleczyć wiele zmian pochodzenia psychologicznego, głównie w przypadkach histerii: chociaż jego hipotezy były błędne, jego procedury były skuteczne dzięki autosugestii , mechanizm, który został potwierdzony przez badania naukowe.

Od mesmeryzmu do hipnozy

Po śmierci Mesmera efekty mesmeryzmu można by przypisać kontroli zachowania pacjentów. Jednak Lekarze tacy jak John Elliotson i James Eisdale stosowali metody Mesme'a r leczyć zaburzenia psychogenne lub znieczulać ich pacjentów; to ostatnie użycie stało się nieistotne z pojawieniem się anestetyków chemicznych.

Przejście od magnetyzmu do hipnozy przypisuje się Jamesowi Braidowi , szkocki chirurg, który ukuł termin "hipnoza". Braid twierdził, że stan hipnozy zależy od stanu fizycznego i psychicznego pacjenta, a nie od abstrakcyjnego płynu magnetycznego; niemniej skuteczność mesmeryzmu w niektórych zmianach wydawała się niezaprzeczalna.

Z drugiej strony byli też tacy, którzy podążali za tradycją magnetyzmu, głównie do leczenia chorób fizycznych. Między osiemnastym a dziewiętnastym stuleciem istniał zawód "magnetyzera" , ludzie, którzy używali magnesów lub gestów podobnych do Mesmera w oparciu o swoje pseudonaukowe propozycje.

Z powodu słabości hipotezy Mesmera, hipnotyści, którzy odnieśli sukces, zostali zdyskredytowani przez społeczność naukową. W dużej mierze ta pozycja utrzymuje się do dziś, pomimo hipnozy został zatwierdzony przez naukę jako narzędzie wsparcia terapeutycznego .