Utalentowani uczniowie: indywidualne różnice między dziećmi o niezwykłej inteligencji
Jakie cechy określa uzdolnione dziecko?
Ogólnie możemy powiedzieć, że jego rozwój intelektualny jest zawsze bardziej zaawansowany niż oczekiwano ze względu na swój wiek. Na przykład, jeśli większość dzieci zawsze jest w stanie wypowiedzieć kilka słów w półtora roku po urodzeniu, utalentowane dziecko ma repertuar słów dwa lub trzy razy większy od tego przedziału wiekowego.
Utalentowani uczniowie: jakie czynniki sprawiają, że dziecko ma wysokie umiejętności?
Kiedy utalentowane dziecko zaczyna szkołę, w zasadzie zauważysz: szybkie myślenie, łatwe tworzenie znacznie bardziej wyszukanych odpowiedzi i bardzo dobre wykorzystanie informacji. Te dzieci mogą wymagać adaptowanych strategii edukacyjnych, ponieważ mogą one ukrywać swój talent w klasie normatywnej, nudzą się lub opuszczają zajęcia , Na te i wiele innych pytań możemy zadać sobie następujące pytania: Jakie gwarancje ma być częścią uzdolnieni studenci ? Czy utalentowane dziecko jest dorosłym sukcesem?
Niekoniecznie
Zmienne kontekstowe
Musimy wziąć pod uwagę pewne zmienne kontekstu, jakie może mieć każde dziecko. Z jednej strony wsparcie (lub ich brak) przez rodziców, opiekunów prawnych lub krewnych. Zdarzają się przypadki, w których rodzina ich nie wspiera, dewaluując fakt studiowania i inwestowania czasu na studiach i podkreślając, że trzeba podnieść pensję do domu pod koniec miesiąca. Może to spowodować, że dziecko odłoży swój talent i skupi się na spełnianiu tego, o co proszą ich rodzice. Szkoła może ignorować talent, sprawiając, że dziecko nie otrzymuje dostosowanej edukacji, a dziecko zaczyna się nudzić i opuszczać zajęcia. Lub środowiska przyjaciół może doprowadzić dziecko do ukrycia swoich umiejętności poprzez dokuczanie , co może nawet wywołać dynamikę bullying.
Okoliczności ekonomiczne w którym dana osoba również odgrywa ważną rolę. Są rodziny, które nie mogą finansować studiów swoich dzieci, ponieważ ich sytuacja ekonomiczna na to nie pozwala, bez względu na to, jak oboje rodzice pracują i są pewne pomoce czy stypendia. W konsekwencji dziecko będzie musiało dostosować się do sytuacji, a jego talent nie będzie mógł się rozwijać zgodnie z oczekiwaniami.
Na koniec należy wyróżnić inne zmienne, takie jak możliwości, które każdy z nich przywraca do życia, lub własne zdrowie.
Analizowanie prawdziwych przypadków
Wszystko to znajduje odzwierciedlenie w badaniu przeprowadzonym przez Melitę Oden wraz z Termanem w 1968 r., W którym porównano 100 najbardziej udanych mężczyzn i 100 najmniej udanych mężczyzn w grupie; definiowanie sukcesu jako świętowanie miejsc pracy, które wymagały ich intelektualnych prezentów , Wśród sukcesów znaleźli się profesorowie, naukowcy, lekarze i prawnicy. Niepowodzenie obejmowało elektronikę, techników, policję, stolarzy i czyścicieli basenów, a także nieudanych prawników, lekarzy i pracowników akademickich. W badaniu stwierdzono, że sukcesy i nieudane różnice nie różniły się przeciętnie IQ , W każdym razie różnice między nimi okazały się być w zaufaniu rodziców, wytrwałości i zasadach zachęt.
Inteligentne dzieci i wychowanie
Kiedy mówimy o inteligentnych dzieciach, główne kryterium koncentruje się na ilorazie inteligencji i środowiskach akademickich, ale musimy również wziąć pod uwagę czynniki społeczno-emocjonalny , W badaniu przeprowadzonym przez Termana i Melitę możemy zaobserwować wyraźne odchylenie w próbie, ponieważ jest to tylko populacja uniwersytecka. Terman stał się przekonanym genetykiem, ale nie uwzględnił zmiennych historycznych takich jak wojna itp. Wiele osób tam zmarło, inne z powodu alkoholizmu, samobójstw ... czynników, które mają związek z cechami społeczno-emocjonalnymi.
Alencar i Fleith (2001) zauważyli mniejszy nacisk na rozwój emocjonalny ze względu na hegemonia planów edukacyjnych niewiele koncentruje się na wzmacnianiu pozytywnej koncepcji własnej i promowaniu jej rozwoju społecznego. Zauważyli również, że zdecydowana większość dotychczasowych artykułów na ten temat nie była związana z rozwojem społeczno-emocjonalnym. Terman przyznał jednak, że dzieci, które miały iloraz inteligencji powyżej 170 lat, miały trudności w dostosowaniu się do sytuacji społecznej, a ich nauczyciele uważali je za izolację (Burks, Jensen i Terman, (1930), Gross (2002)).
Stwierdzono także podatność emocjonalną, w odniesieniu do zdolności tych uczniów do zrozumienia i zaangażowania się w kwestie etyczne i filozoficzne, zanim dojrzałość emocjonalna została opracowana, aby poradzić sobie z tego typu problemami (Hollingworth, 1942).
Utalentowani uczniowie i oczekiwania szkolne
Jako zewnętrzni agenci możemy zaobserwować, jak uczniowie o większych zdolnościach intelektualnych mają skłonność do cierpienia, co Terrassier nazywał "negatywnym efektem Pigmalionu". Dzieje się tak, gdy istnieją utalentowani uczniowie, którzy mają większy potencjał niż nauczyciele, ci ostatni mają tendencję do spodziewania się występu w średnim zakresie od tych uczniów, a następnie zachęcają niektórych uczniów do wykonywania znacznie poniżej ich prawdziwych umiejętności (Terrassier, 1981).
Jako ostatnią kwestię warto wspomnieć o badaniu przeprowadzonym na wykrywanie uzdolnionych uczniów , w którym przeanalizowano struktury niejawnych teorii inteligencji wychowawców i związek między nimi a przekonania o identyfikacji utalentowanych uczniów. Nauczyciele, którzy ocenili kreatywność jako ważną cechę inteligencji, preferują różne metody identyfikacji utalentowanych uczniów.
Wręcz przeciwnie, nauczyciele, którzy poparli stosowanie testów wywiadowczych jako głównej podstawy identyfikacji talentów, ogólnie zgodzili się, że Zdolność analityczna był częścią struktury wywiadowczej (García-Cepero, et al, 2009).
Bibliografia:
- Alencar, E.M.L.S. & Fleith, D.S. (2001). Superdotação: determantantes, educação e ajustamento, São Paulo: EPU.
- Garcia-Cepero, M.C & McCoach, D. B (2009). Domniemane teorie inteligencji i przekonania wychowawców na temat utalentowanych uczniów. Universitas Psychologica 8(2) 295-310.
- Terman L. M., i Oden, M. H. (1959). Genetyczne badania geniuszu. Vol. V. Utalentowany w średnim wieku: trzydzieści pięć lat obserwacji nadrzędnego dziecka, Stanford, Kalifornia: Stanford University Press.
- Terrassier, J.C. (1981/2004). Les enfants surdoués ou la precocité embarrassante (Wyd. Szóste). Paryż, EFS.
