Gregor Mendel: biografia ojca współczesnej genetyki
Gregor Mendel (1843-1822) był botanikiem z wykształceniem z zakresu filozofii, fizyki i matematyki, któremu przypisuje się odkrywanie matematycznych podstaw nauk genetycznych, które obecnie nazywa się "Mendelizmem".
Dalej zobaczymy biografię Gregora Mendla jak również jego główny wkład w nowoczesną genetykę.
- Powiązany artykuł: "10 gałęzi biologii: jej cele i cechy"
Biografia Gregora Mendla, ojca genetyki
Gregor Johann Mendel urodził się 20 lipca 1822 r. W gminie wiejskiej Heinzendorf bei Odrau w byłym Cesarstwie Austriackim, obecnie w Republice Czeskiej. Był synem chłopów z niewielką ilością zasobów gospodarczych, więc Mendel spędził dzieciństwo pracując jako hodowca bydła, co później pomogło mu ukończyć studia wyższe.
Studiował w Instytucie Filozoficznym w Ołomuńcu, gdzie pokazał świetne umiejętności z zakresu fizyki i matematyki , Pomimo chęci rodziny do kontynuowania rodzinnej farmy, Gregor Mendel rozpoczął swój trening teologiczny od 1843 roku. Wpływ na to miało, ponieważ jego umiejętności akademickie zostały wkrótce uznane przez miejscowego księdza. W 1847 r. Został wyświęcony na kapłana, aw 1851 r. Został wysłany na Uniwersytet Wiedeński, aby kontynuować naukę.
Tam był szkolony pod akompaniamentem austriackiego fizyka Christiana Dopplera i fizyk-matematyka Andreasa von Ettingshausena. Później studiował anatomię i fizjologię roślin i specjalizował się w użyciu mikroskopu pod opieką botanika Franza Ungera, który był ekspertem w dziedzinie teorii komórkowej i wspierał rozwój darwinowskiej teorii ewolucji, która miała istotny wpływ na tezę Mendla.
Pomimo tego, że żył w tej samej erze co Darwin i przeczytał niektóre z jego tekstów, nie ma dowodów na bezpośrednią wymianę między Mendlem a Darwinem i ich nauczycielami.
Mendel był widziany bardzo szybko motywowane dochodzeniem natury , która doprowadziła go do badań różnych gatunków roślin, ale także do obszaru meteorologii i różnych teorii ewolucji. Między innymi odkrył, że różne odmiany grochu mają szczególne właściwości, które po zmieszaniu ostatecznie produkują nowe gatunki roślin jako niezależne jednostki.
Jego studia kładły fundamenty pod odkrycie dziedzicznej aktywności genów, chromosomów i podziałów komórkowych , które później były znane jako prawa Mendla. Gregor Mendel zmarł 6 stycznia 1884 r. W Austro-Węgrzech z powodu choroby nerek. Nie zdawał sobie sprawy, że odkrył fundamentalną część rozwoju genetyki klasycznej, ponieważ jego wiedza została "odkryta ponownie" wiele lat później przez holenderskich naukowców.
Prawa dziedziczenia Mendla
Prawa dziedziczenia Mendla, zwane także dziedziczeniem Mendla, wywodzą się z jego badań przeprowadzonych w latach 1856-1863. Ten botanik uprawiał około 28 000 roślin grochu , co doprowadziło go do sformułowania dwóch uogólnień na temat przekazywania informacji genetycznej w oparciu o ekspresję genotypu.
Jego tekst "Eksperymenty na temat hybrydyzacji roślin" ponownie odkryli Hugo de Vries, Carl Correns i Erich von Tschermak, którzy eksperymentowali i doszli do takich samych wniosków jak Mendel. W 1900 r. Inny naukowiec, Hugo Vires, promował rozpoznawanie praw Mendla, jednocześnie tworząc słowa "genetyka", "gen" i "allel". Podsumowując poniżej zobaczymy, z czego składa się każda z tych praw.
- Może jesteś zainteresowany: "3 prawa Mendla i groszek: tego nas uczą"
1. Pierwsze prawo Mendla
Znane jest również jako prawo segregacji niezależnych postaci, prawa słusznej segregacji lub prawa dysfunkcji alleli. Opisuje losową migrację chromosomów w trakcie fazy mejoza nazywana jest anafazą I .
To, co proponowało to prawo, polegało na tym, że podczas tworzenia gamet (komórek rozrodczych żywych istot), każda z form, która ma ten sam gen, jest oddzielona od pary , aby ukształtować końcową gamę. Zatem każda gamet ma jeden allel dla każdego genu i zapewniona jest zmienność w dół.
- Powiązany artykuł: "Różnice między mitozy i mejozą"
2. Drugie prawo Mendla
Prawo to jest również nazywane prawem niezależnego przekazywania postaci. Mendel odkrył losowe wyrównanie par chromosomów w fazie mejozy nazywanej metafazą I.
Drugie prawo mówi, że różne cechy genów znajdujących się w różnych chromosomach są dziedziczone niezależnie od siebie, tak że wzór dziedziczenia jednego nie wpływa na inne cechy.
Wniosek jest taki, że dominacja genetyczna jest wynikiem ekspresji zestawu genów i czynników dziedzicznych, które istnieją w organizmie (genotyp), a nie tyle jego transmisji. Istnieje kontrowersja, czy to drugie stanowi trzecie prawo, które poprzedza pozostałe, i jest znane jako "Jednolite prawo higieny pierwszej generacji filialnej".
Bibliografia:
- Garrigues, F. (2017). Prawa Mendla: 3 przykazania genetyki. Blog z genetyki medycznej. Źródło: 16 października 2018. Dostępne pod adresem //revistageneticamedica.com/blog/leyes-de-mendel/.
- Gregor Mendel (2013). Nowa encyklopedia świata. Źródło: 16 października 2018. Dostępne pod adresem //www.newworldencyclopedia.org/entry/Gregor_Mendel.
- Gregor Mendel (2018). Znani naukowcy Sztuka geniuszu. Źródło: 16 października 2018. Dostępne pod adresem //www.famousscientists.org/gregor-mendel/.
- Olby, R. (2018). Gregor Mendel. Encyclopaedia Britannica. Źródło: 16 października 2018. Dostępne pod adresem //www.britannica.com/biography/Gregor-Mendel.
