Terapia grupowa: historia, typy i fazy
Pojęcie "terapii grupowej" obejmuje dużą liczbę różnych interwencji, które mogą skupiać się na zarządzaniu określonymi problemami, nabywaniu umiejętności behawioralnych i poznawczych lub na korzyściach społecznych wynikających z samego doświadczenia grupowego.
W tym artykule opiszemy, czym one są fazy terapii grupowej i jakie typy istnieją , Będziemy również syntetyzować rozwój tej metody terapeutycznej i głównych orientacji teoretycznych w tym zakresie.
- Powiązany artykuł: "Rodzaje terapii psychologicznych"
Historia terapii grupowej
Terapia grupowa, jaką znamy, zaczęła się rozwijać w latach 20. i 30. XX w. W latach 20. ubiegłego wieku Pratt zastosował pionierskie interwencje grupowe do leczenia gruźlicy, podczas gdy Lazell robił to z pacjentami ze schizofrenią.
Psychoanaliza, która cieszyła się dużą popularnością w pierwszej połowie XX wieku, miała ogromny wpływ na wczesną terapię grupową. Wender przekazał idee Zygmunta Freuda o funkcjonowaniu rodziny grupom terapeutycznym, podczas gdy Schilder zaadaptował analizę snów i przeniesień jako metodologię.
Psychodrama Moreno Była to jedna z pierwszych terapii grupowych, która nabrała pewności. Moreno pracował nad dynamiką grupy poprzez dramatyczne procedury skupione na emocjach, bliskie interpretacji. W tym samym czasie, w latach 30. i 40. Redl zaczął stosować terapię grupową u dzieci, a Slavson zrobił to samo z nastolatkami.
Terapia grupowa stała się popularna w Stanach Zjednoczonych po II wojnie światowej. Slavson założył American Psychotherapy Association, a jego rywal Moreno stworzył American Society of Group Psychotherapy. Później inne szkoły i autorzy wywarli wielki wpływ na te terapie, takie jak Gestalt, neofreudianos, Ellis lub Carl Rogers.
Od lat 60. różne tradycje wyspecjalizowały się i rozwinęły. Zaczęło się wyraźnie odróżniać terapie ukierunkowane na leczenie konkretnych zaburzeń i inne bliższe temu, co znamy dzisiaj jako psychoedukację. Terapie behawioralno-poznawcze Zdobyli ogromne znaczenie w najbardziej praktycznej stronie terapii grupowej.
- Powiązany artykuł: "Jacob Levy Moreno's psychodrama: co to jest?"
Rodzaje grup
Istnieje wiele różnych sposobów klasyfikacji grup terapeutycznych. Skoncentrujemy się na najbardziej fundamentalnych różnicach, szczególnie tych, które odnoszą się do składu i struktury grupy.
1. Psychoedukacyjne i skoncentrowane na procesach
Grupy psychoedukacyjne dążą do zapewnienia swoim członkom informacje i narzędzia do radzenia sobie z trudnościami , Mogą skupić się na patologiach, takich jak grupy psychoedukacyjne dla członków rodzin osób z psychozą lub zaburzeniem dwubiegunowym, lub na konkretne tematy, takie jak edukacja emocjonalna dla nastolatków.
Natomiast grupy skupiły się na procesie, bliżej tradycji psychodynamicznej i doświadczenia, skupiając się na użyteczności samej relacji grupowej. promować ekspresję emocjonalną i zmianę psychologiczną w ludziach, którzy uczestniczą.
2. Małe i duże
Zwykle uważa się, że grupa terapeutyczna jest niewielka, gdy tworzy ją w przybliżeniu od 5 do 10 członków. W tych grupach interakcja i spójność są większe, aw wielu przypadkach tworzone są bliskie relacje. Idealna wielkość grup Według ekspertów to od 8 do 10 osób.
Większe grupy są bardziej produktywne, ale mają tendencję do ułatwiania tworzenia podgrup i podziału zadań. Ponadto uczestnicy w dużych grupach czują się mniej zadowoleni niż w małych grupach.
3. Jednorodny i heterogeniczny
Homogeniczność lub heterogeniczność grupy można oceniać według jednego kryterium, takiego jak obecność pojedynczego problemu lub kilku, lub na ogólnym poziomie; Na przykład członkowie grupy mogą się różnić płeć, wiek, status społeczno-ekonomiczny, pochodzenie etniczne itp.
Grupy jednorodne działają szybciej, generują większą spójność i są mniej problematyczne. Pomimo heterogeniczności, szczególnie w określonych zaburzeniach lub trudnościach, może być bardzo przydatne przedstawienie różnych alternatyw behawioralnych.
4. Zamknięty i otwarty
W zamkniętych grupach ludzie obecni przy tworzeniu grupy są również obecni, gdy się kończy, natomiast w otwartych grupach członkowie różnią się w większym stopniu , zazwyczaj dlatego, że pozostają aktywne dłużej.
Zamknięte grupy generują większą spójność, ale są bardziej podatne na odejście członków.Grupy otwarte są stosowane na przykład w szpitalach psychiatrycznych i stowarzyszeniach takich jak Anonimowi Alkoholicy.
- Być może jesteś zainteresowany: "Terapia systemowa: co to jest i na jakich zasadach jest oparta?"
Fazy terapii grupowej
W tej sekcji opiszemy cztery fazy terapii grupowej według Geralda Coreya , Chociaż inni autorzy mówią o różnych fazach, większość klasyfikacji etapów procesu grupowego skupia się na kluczowych aspektach.
1. Etap początkowy lub orientacyjny
W fazie orientacji głównym zadaniem terapeuty jest ustalić zaufanie członków grupy w stosunku do niego i pozostałych uczestników. Normy, zarówno jawne, jak i ukryte, muszą być jasne. Często zdarza się zderzenie potrzeb autonomii z przynależnością do grupy.
2. Etap przejścia
Po początkowym etapie jest to możliwe członkowie czują wątpliwości o korzyściach, jakie mogą uzyskać od grupy, a także o lęku przed narażeniem. Często zdarza się, że konflikty pojawiają się między członkami, a autorytet terapeuty jest kwestionowany.
3. Stadion pracy
Według Coreya, na etapie prac istnieje spójność między uczestnikami z rozwiązywanie konkretnych problemów i konfliktów które powstają w samej grupie. Terapeuta może rzucić wyzwanie członkom, aby osiągnąć cele terapeutyczne.
4. Etap końcowy lub konsolidacji
Na etapie konsolidacji podsumowanie postępów poczynionych przez członków , który ma na celu zintegrowanie doświadczeń terapii grupowej w życiu codziennym.
Uczestnicy mogą odczuwać smutek i strach przed pokonywaniem nowych trudności bez pomocy kolegów i terapeuty, dlatego dobrze jest dobrze przygotować finalizację i zaplanować dalsze sesje, jeśli to konieczne.
