Gua, szympans wychowany jako ludzkie dziecko
Historia psychologii pełna jest niezwykłych badań i eksperymentów, które trudno byłoby uzasadnić lub byłoby to możliwe obecnie. Powodem jest to, że wiele z tych badań opierało się na eksperymentach z małymi dziećmi, nastolatkami lub osobami z zaburzeniami psychicznymi lub psychiatrycznymi, z których wszystkie nie są w stanie zdecydować ani zrozumieć skutków tego.
Jednym z tych eksperymentów był szympans Gua, w wykonaniu psychologa W. N. Kellogga , Jest to śledztwo w sprawie zachowania i nauki, w którym Gua była wychowywana przez kilka miesięcy w rodzinie, z zamiarem sprawdzenia, czy szympans może być kształcony jak reszta dzieci.
- Powiązany artykuł: "Niesamowity przypadek goryla, który wychował się jeszcze bardziej jako dziecko"
Jako ojciec i córka: szympans Gua i W. N. Kellogg
W latach 30. Winthrop N. Kellogg, psycholog i profesor na Uniwersytecie Columbia, specjalizujący się w procesach warunkowania, uczenia się i zachowania człowieka, postanowił zbadać różnice między zwierzętami a ludźmi pod względem uczenia się i zachowania .
Kellogg adoptował dwumiesięczną samicę szympansa i przedstawił ją jej domowi z zamiarem wychowania jej w taki sam sposób, w jaki zrobiła to z jej synem Donaldem, który wówczas nie miał jeszcze jednego roku. Przez kilka miesięcy Kellog wychował ich tak, jakby byli braćmi poświęcając każdemu z nich tę samą uwagę, przywiązanie i troskę, aby kontemplować i analizować ewolucję i uczenie się tych dwóch.
Zwierzę wybrane do badania zostało nagrodzone w imieniu Gua i, bez jej wiedzy, jego celem było ujawnienie, w którym punkcie zaczęło się rozróżnianie procesów i postępów w nauce między zwierzęciem a człowiekiem.
Wynik: coś nieoczekiwanego
Po dziewięciu miesiącach współistnienia wyniki nie były w pełni zgodne z oczekiwaniami Kellogga, ponieważ krótko Gua zakończyła "uczłowieczanie" do tego stopnia, że uczy się szybciej i skuteczniej niż jego syn , a maluch skończył na rozwijaniu zachowań typowych dla szympansa, takich jak wypróbowywanie wszystkich rzeczy ustami lub wyjące wyjące i chrząszcze jak Gua.
Taki był stopień uczenia się dziecka, że duża część jego idiomów i przyzwyczajeń, których nauczył się od Gui, pozostanie nienaruszona przez całe życie.
Produkt tego śledztwa zmaterializował się wraz z pracą Małpa i dziecko, opublikowany w 1931 roku i który nie był zwolniony z krytyki i kontrowersji. W swoim tekście Kellogg wyszczególnia wszystkie zajęcia edukacyjne i gry, które zrobił z obydwoma, a także efekty, jakie wywarły na dzieciach.
W rezultacie amerykański psycholog otrzymał bardzo wytrwałe i bezwzględne krytyki oskarżyli go o poddanie syna i zwierzęcia eksperymentowi, który pozostawiłby ślad na obu na całe życie. Wpływ krytyki głęboko zakorzenił się w Kelloggu, który w końcu przyznał, że się mylił.
- Możesz być zainteresowany: "Czy nasz gatunek jest bardziej inteligentny niż neandertalczycy?"
Jak rozwinął się eksperyment między hodowlą a dzieckiem?
Na początku śledztwa skupiono się na zbieraniu danych o stanie fizycznym zarówno Gua, jak i małego Donalda. Zarówno Kellogg, jak i jego żona, w towarzystwie grupy badaczy, zgromadzili dane, takie jak waga, ciśnienie krwi lub odruchy, a następnie zacznij od zajęć i testów związanych z nauką .
Przez następne 9 miesięcy Kellogg i jego żona wychowywali Guę w taki sam sposób, w jaki wychowywali swojego syna, jakby byli braćmi. Nagrywanie danych w trakcie filmowania i dokładne opisanie każdej zmiany lub postępu w każdym z nich.
Dane uzyskane przez Kellogga i jego zespół skupiały się na takich aspektach, jak pamięć, umiejętność rysowania, wokalizacja lub język, sprawność manualna, lokomocja, rozwiązywanie problemów, reakcje strachu i strachu, posłuszeństwo, a nawet umiejętność reagowania łaskotać
Jakie były wyniki?
W czasie, gdy badanie trwało, Kellogg zaobserwował, jak Gua rozwinęła fascynującą umiejętność przystosowania się do ludzkiego środowiska do tego stopnia, że podążał za rozkazami i następującymi wskazówkami znacznie lepiej niż jego "brat" Donald. Inne z wielu zachowań, jakich nauczyła się Gua, dotyczyły zdolności do prosi o osobę, pocałowania innych ludzi, a nawet nauczyła się jeść dla siebie w taki sam sposób jak ludzie lub kąpać się.
Z drugiej strony Donald miał charakterystyczną cechę: był znacznie lepszym imitatorem.Podczas gdy Gua w uprzywilejowanym uczniu, który był w stanie odkryć przed Donaldem funkcje i narzędzia obiektów i wykazał się lepszym zrozumieniem różnych gier i czynności, które przeprowadzili, mały człowiek był jedynie oddany naśladowaniu lub reprodukcji tego, co szympans zrobił.
W rezultacie mały Donald zaczął także naśladować niektóre gesty, zachowanie i język Gui, używając chrząknięć, chrapania i odgłosów zwierząt oraz doświadcza znacznego opóźnienia w rozwoju języka i niezwykłe problemy z komunikacją. Jest to jeden z powodów, dla których, pomimo postępów Gua, Kellogg zdecydował się przerwać eksperyment po dziewięciu miesiącach testów. Po tym czasie rozdzielono dwóch "braci" i Gua wróciła do zoo w Orange Park, gdzie została wyodrębniona i która nie mogła się przystosować, umierając w następnym roku.
Jeśli chodzi o Donalda, miał on już 19 miesięcy pod koniec eksperymentu, a jednak był w stanie wyrazić tylko niewielką liczbę słów, podczas gdy każde dziecko w jego wieku powinno mieć przynajmniej repertuar pięćdziesięciu i być w stanie zacząć tworzyć frazy i zdania. Na szczęście później zrekompensował tę niedogodność, a nawet ukończył studia uniwersyteckie.
Jakie wnioski wyciągnięto z tego badania?
Jeśli chodzi o procesy uczenia się, Kellogg doszedł do wniosku, że przynajmniej na etapie dzieciństwa dzieci mają duży wpływ i że w jego pierwszych latach życia jego zdolności rozumu i inteligencji mogą być porównywalne do inteligencji o właściwościach porównywalnych z szympansami.
Jednak później te drogi są rozdzielone, ludzie są w stanie rozwinąć poziom inteligencji i znacznie wyższe umiejętności.
Jeśli chodzi o rozwój intelektualny szympansa, metody Kellogg mogą odzwierciedlać fakt, że w pierwszych miesiącach życia mają zdolność rozwijania języka analogicznego do ludzkiego, chociaż nie są w stanie mówić , W ten sam sposób, mimo że są oni wykwalifikowani w tworzeniu prostych narzędzi, istnieje ogromna różnica w zdolności ideacji między szympansami a ludźmi.
