Skala Depresji Hamiltona: co to jest i jak to działa
Jeśli mówimy o depresji, mówimy o jednym z najbardziej rozpowszechnionych zaburzeń psychicznych i znanym na całym świecie, powodującym wysoki poziom cierpienia u tych, którzy cierpią. Na przestrzeni dziejów pojawiła się ogromna liczba narzędzi i narzędzi do oceny istnienia i afektacji powodowanych przez ten problem. Jednym z nich jest Skala Depresji Hamiltona .
- Może jesteś zainteresowany: "Psychometria: badanie ludzkiego umysłu poprzez dane"
The Hamilton Depression Scale: główne cechy
Skala Depresji Hamiltona jest narzędziem oceny opracowanym przez Maxa Hamiltona i opublikowanym w 1960 roku, stworzonym w celu służenia jako metoda wykrycie ciężkości objawów depresji u wcześniej zdiagnozowanych pacjentów , a także istnienie zmian w stanie pacjenta w czasie. W ten sposób jego głównymi celami są ocena tego nasilenia, ocena wpływu możliwych terapii na każdy ze składników, które ocenia, oraz wykrywanie nawrotów.
Oznacza to, że Skala Depresji Hamiltona nie jest przeznaczona do diagnozy, ale do oceny stanu pacjentów, u których wcześniej zdiagnozowano dużą depresję. Jednak pomimo tego, że jest to pierwotny cel, został również zastosowany do oceny obecności objawów depresyjnych w innych problemach i stanach, na przykład w demencjach.
Struktura i wynik
Instrument ten składa się w sumie z 22 pozycji (chociaż początkowy składał się z 21, a później także opracowano skróconą wersję 17), podzielono na sześć głównych czynników. Pozycje te składają się z elementu, który podmiot musi ocenić w skali od zera do czterech punktów. Wśród tych przedmiotów znajdują się głównie różne objawy depresji, takie jak poczucie winy, samobójstwo, pobudzenie, objawy narządów płciowych lub hipochondria, które zostaną ostatecznie ocenione w sześciu wymienionych wyżej czynnikach.
Konkretnie, czynnikami, o których mowa, są: ocena lęku somatycznego, waga (nie zapominaj, że depresja występuje często w przypadku zaburzeń odżywiania się), upośledzenie funkcji poznawczych, zmienna dobowa (na przykład w przypadku zaburzeń dobowych) , spowolnienie i zakłócenia snu. Jednak Nie wszystkie z tych czynników są równie ważne różne aspekty o różnej wadze i różnym ważeniu w partyturze (na przykład zmiana poznawcza i spowolnienie są bardziej cenione, a mniej agitacji i bezsenności).
Jest to skala początkowo proponowana do zastosowania na zewnątrz przez profesjonalistę, choć możliwe jest również wypełnienie tego samego przedmiotu poddawanego ocenie. Oprócz samej skali, która jest wypełniana podczas wywiadu klinicznego, Można również użyć informacji zewnętrznych, takich jak informacje od krewnych lub środowisko jako uzupełnienie.
- Możesz być zainteresowany: "Czy jest kilka rodzajów depresji?"
Interpretacja
Interpretacja tego testu jest stosunkowo prosta. Całkowity wynik mieści się w przedziale od 0 do 52 punktów (jest to maksymalny wynik), przy czym większość pozycji ma pięć możliwych odpowiedzi (od 0 do 4), z wyjątkiem niektórych elementów o niższej wadze (które wynoszą od 0 do 2).
Ten całkowity wynik ma różne punkty odcięcia, biorąc pod uwagę 0-7, że osobnik nie wykazuje depresji, że wynik 8-13 zakłada istnienie niewielkiej depresji, 14-18 umiarkowanej depresji, wynoszącej od 91 do 22 i ponad 23 bardzo poważne i zagrożone samobójstwem.
W momencie oceny nie nasilenia depresji, ale istnienie zmian wynikających z różnych aspektów, w tym możliwego leczenia należy wziąć pod uwagę, że uważa się, że doszło do odpowiedzi na nią, jeśli spadnie o co najmniej 50% początkowej punktacji, a remisja o wartości niższej niż 7.
Zalety i wady
W przeciwieństwie do innych testów oceniających objawy depresyjne, Skala Depresji Hamiltona ma tę zaletę, że ocenia nie-poznawcze elementy inne skale zwykle nie biorą pod uwagę, oprócz niepiśmiennych osób lub z innymi zmianami.
Ma jednak również pewne wady: technicznie nie pozwala na postawienie diagnozy, ponieważ nie jest przeznaczony do tego celu (choć pozwala ocenić zmienione aspekty depresji) i nadaje nadmierną wagę aspektom somatycznym, które można pomylić z niezależnymi problemami medycznymi.Ponadto w pierwotnej wersji nie zawiera elementów tak istotnych jak anhedonia (ponieważ została opracowana przed pojawieniem się kryteriów diagnostycznych DSM-III).
Odnośniki bibliograficzne
- Hamilton, M. (1960). Skala ocen depresji. J Neurol Neurosurg Psychiatry, 23: 56-62.
- NICE (2004). Depresja: leczenie depresji w podstawowej i wtórnej opiece - poradnictwo NICE.
- Purriños, M.J. (s.f.) Skala Hamiltona - Skala Depresji Hamiltona (HDDRS). Służył Epidemioloxía. Dyrekcja Xeral de Saúde Pública. Usługa Galego de Saúde.
- Sanz, L.J. i Álvarez, C. (2012). Ocena w psychologii klinicznej. Instrukcja przygotowania CEDE PIR. 05. CEDE: Madryt.
