Harpaksofobia (lęk przed byciem okradzionym): objawy, przyczyny i leczenie

Harpaksofobia to uporczywy strach przed złodziejami , Jest to okoliczność, która skatalogowana jako fobia implikuje możliwość, że doświadczenie szturmowe wywoła irracjonalny lęk. Ale czy można to uznać za nieuzasadniony strach? Czy jest to specyficzna fobia, czy raczej doświadczenie, które towarzyszy bardziej złożonym dyskomfortom społecznym?

Poniżej zobaczymy, jak można zdefiniować harpaksofobię i jakie elementy mu towarzyszą.

• Powiązany artykuł: "Rodzaje fobii: badanie zaburzeń strachu"

Harpaksofobia: strach przed złodziejami

Termin "harpaxofobia" pochodzi od łaciny "harpax", co oznacza "złodziej" lub "ten, który kradnie"; a także z greckiego słowa "phobos", co oznacza strach. Harpaksofobia jest zatem ciągłym i intensywnym lękiem przed złodziejami, a także doświadczaniem kradzieży.

Byłby to strach uruchamiany przez specyficzny bodziec: możliwość, że ktoś wokół nas może coś ukraść , Ale, aby ktoś mógł wykonać ten czyn, konieczne jest, aby okoliczności na to pozwalały: w zasadzie musi znajdować się w miejscu, w którym kradzież może pozostać niezauważona (bardzo samotna przestrzeń lub przestrzeń z dużą liczbą osób).

Z drugiej strony, wiele napadów, choć popełnionych przez jedną osobę, może być objętych lub wspieranych przez kilka innych osób. W połączeniu z tym, jest to moment, w którym nasza uwaga jest rozproszona lub skupiona na konkretnym działaniu, lub też znajdujemy się w ważnej sytuacji bezbronności dotyczącej możliwych agresorów cała okoliczność obraca się na korzyść, która stanowi potencjalne ryzyko dla naszych rzeczy lub naszej fizycznej integralności.

Powiedziawszy to, widzimy, że harpaksofobia to nie tylko obawa, że ​​ktoś nas okrada, ale cała okoliczność, która implikuje rzeczywistą lub postrzeganą możliwość cierpienia napaści lub bezpośredniej agresji. W związku z tym kilka elementów jest mieszanych, związanych z naszymi wcześniejszymi doświadczeniami, bezpośrednio lub pośrednio z przemocą, wyobrażeniem o tym, kto może być potencjalnym agresorem, między innymi o naszych trudnościach w rozwoju w pewnych przestrzeniach publicznych.

W tym sensie harpaksofobię można sklasyfikować jako specyficzna fobia typu sytuacyjnego , zgodnie z kryteriami określonych podręczników fobii. Jednakże, harpaksofobia nie była badana ani uważana za taką przez ekspertów w dziedzinie psychologii i psychopatologii. Może tak być, ponieważ, nie będąc zaburzeniem, uporczywy i intensywny lęk przed napaścią jest raczej reakcją nadmiernie adaptacyjną, generowaną w obliczu stałego narażenia na przemoc, bezpośrednio lub pośrednio.

• Może jesteś zainteresowany: "11 rodzajów przemocy (i różne rodzaje agresji)"

Główne objawy konkretnych fobii

Główne objawy specyficznych fobii spowodowane są aktywacją autonomicznego układu nerwowego, który działa w obecności bodźca postrzeganego jako szkodliwy. Ten system jest odpowiedzialny za regulację naszych mimowolnych reakcji motorycznych, co przygotowuje nas do uniknięcia możliwej szkody, czy to przez ucieczkę, ukrywanie, ćwiczenia fizyczne oporu, między innymi.

Generujemy serię reakcji fizjologicznych. Na przykład wzrost prędkości kołatanie serca, hiperwentylacja, pocenie się, zmniejszona aktywność trawienia m. in. Wszystko to, podczas gdy z dużą prędkością przetwarzamy informacje o zagrożeniu. Ta ostatnia jest typowym obrazem lęku, a w przypadkach większej ekspozycji na bodziec można go przekształcić w atak paniki, który jest częstszy w fobiach sytuacyjnych.

Z drugiej strony, poziom odczuwanego lęku zależy w dużej mierze od bodźca wywołanego przez fobię. Oznacza to, że zależy to od stopnia niebezpieczeństwa, jaki on reprezentuje, a także od sygnałów bezpieczeństwa, które sam bodziec może zaoferować.

W przypadku harpaksofobii doświadczenie lęku może znacznie wzrosnąć w kontekstach, w których prawdopodobieństwo popełnienia ataku jest większe (przechodząc samotnie przez ciemną ulicę, niosąc znaczną ilość pieniędzy lub elementy o wysokiej wartości ekonomicznej). , aby przejść przez dzielnicę, która jest ogólnie konfliktowa lub zbyt turystyczna, itp.).

Do tego ostatniego dodawane są inne elementy, takie jak nastrój osoby (co może spowodować większą podatność) i postrzegane szanse ucieczki lub otrzymania pomocy, jeśli to konieczne.

Możliwe przyczyny

Specyficzne fobie to nabyte doświadczenia, co oznacza, że ​​są generowane przez asocjacje stale wzmacniany na bodziec i związane z tym niebezpieczeństwa , Trzy z najbardziej popularnych modeli wyjaśniających takich skojarzeń to warunkowanie klasyczne, nauczanie zastępcze i przekazywanie informacji.

Podobnie, trzy z najważniejszych elementów do konsolidacji konkretnej fobii są następujące (Bados, 2005):

• Nasilenie i częstotliwość bezpośrednich negatywnych doświadczeń z bodźcem , które w tym przypadku zostałyby wcześniej skradzione.
• Mając mniej wcześniejszych bezpiecznych doświadczeń, związanych ze szkodliwymi bodźcami. W przypadku harpaksofobii może nie być, na przykład, przejście przez to samo miejsce bez zaatakowania.
• W związku z powyższym trzecim elementem jest nie zostały wystawione na szkodliwą sytuację w innych warunkach po negatywnym doświadczeniu .

W tym sensie harpaksofobia może rozwinąć się poprzez bezpośrednie lub pośrednie narażenie na przemoc. Oznacza to, że po napaści lub świadkach jednego z nich, lub znając kogoś, kto ucierpiał. To ostatnie może łatwo przełożyć się na ciągłe poczucie zagrożenia, generowanie zachowań unikowych wobec miejsc, które stanowią zagrożenie, a także zachowania obronne zapobiegające napadom, zwłaszcza w miejscach o wysokim wskaźniku przestępczości.

W związku z tym trudno ją zdefiniować jako nieproporcjonalną reakcję, zważywszy, że bodziec wywołujący ją (kradzież) jest potencjalnie szkodliwy dla integralności fizycznej i emocjonalnej, z którą raczej zachowanie unikowe i reakcja na niepokój są raczej zestaw adaptacyjnych i proporcjonalnych reakcji na bodziec .

Jeśli takie reakcje są uogólnione i uniemożliwiają im wykonywanie codziennych czynności w sposób regularny lub negatywnie wpływają na ich relacje interpersonalne lub wywołują uogólnione odczucia lękowe, wówczas może to nie być harpaksofobia, ale doświadczenie bardziej złożonego dyskomfortu. Na przykład doświadczenie związane z interakcjami społecznymi lub otwartymi przestrzeniami, z których strach przed złodziejami stanowi jedynie część.

Leczenie

Po zbadaniu i ustaleniu, istnieją różne strategie akompaniamentu emocjonalnego, z których można skorzystać zmniejszyć długotrwały i intensywny niepokój .

Te ostatnie niekoniecznie usuwają strach przed złodziejami, ponieważ może to przynieść efekt przeciwny do zamierzonego, ale może zminimalizować głębsze obawy (takie jak pewne interakcje społeczne), a jednocześnie utrzymać strategie samopomocy. W takich przypadkach wskazane jest, aby przejść do psychoterapii, aby nauczyć się radzić sobie ze stresem i odzyskać autonomię.

Bibliografia:

• Bados, A. (2005). Specyficzne fobie Szkoła Psychologii Katedra osobowości, oceny i terapii psychologicznych. Uniwersytet w Barcelonie. Źródło: 17 września 2018.
• Harpaksofobia. (2017). Common-Phobias.com. Źródło: 17 września 2018. Dostępne pod adresem //common-phobias.com/Harpaxo/phobia.htm