Harry Stack Sullivan: biografia tego psychoanalityka

Marzec 29, 2024

Historia studiów psychologicznych, choć stosunkowo niedawna, jest pełna ważnych postaci i różnych szkół i nurtów myślowych. Wszyscy oni wnieśli swoją wizję dotyczącą psychiki i zachowania, w niektórych przypadkach przeciwstawiając sobie nawzajem. Pośród różnych szkół myślenia można znaleźć nurt psychoanalityczny i psychodynamiczny, skoncentrowany na istnieniu konfliktów intrapsychicznych z powodu tłumienia impulsów i próby dostosowania ich do rzeczywistości medium.

Jeden z autorów nurtu psychodynamicznego, rozpatrywany w ramach neofreudianosa i podobnie jak Alfred Adler i Carl Jung, oddalonych od Zygmunta Freuda, aby stworzyć własną wizję psychoanalizy, Harry Stack Sullivan, twórca psychoanalizy interpersonalnej , W tym artykule przejrzymy jego życie, tworząc krótką biografię tego ważnego autora.

Krótka biografia Harry'ego Stack Sullivana

Jedna z wielkich postaci prądów psychodynamicznych, Harry Stack Sullivan znany jest z tworzenia psychoanalizy interpersonalnej, opartej na znaczeniu interakcji międzyludzkich w rozwoju osobistym oraz w tworzeniu tożsamości i osobowości, a także ekspansji psychoanaliza w populacji z zaburzeniami psychotycznymi i zastosowanie bardziej empirycznej metodologii w porównaniu z innymi psychoanalitykami. Na rozwój jego teorii duży wpływ ma jego doświadczenie przez całe życie .

Dzieciństwo i wczesne lata

Harry Stack Sullivan urodził się 21 lutego 1892 roku w Norwich w stanie Nowy Jork. Syn Timothy'ego Sullivana i Elli Stack Sullivan , urodził się w rodzinie posiadającej niewiele zasobów irlandzkiego pochodzenia wierzeń katolickich. Jego relacje z rodzicami najwyraźniej były konwulsyjne, nie utrzymywały bliskiej więzi z ojcem i nie przywiązywały zbytniej wagi do matki. Miał jednak lepszy kontakt ze swoją ciotką Margaret, która by mu pomogła.

Rodzina musiała się przenieść z powodu braku zasobów do gospodarstwa należącego do rodziny matek w Smyrnie. Jego wczesne lata nie były łatwe, czuli się odrzuceni i odizolowani społecznie (uważa się, że nie miał prawdziwej przyjaźni aż do ósmego roku życia, z młodym Clarence Belliger) żyjącym w populacji protestanckiej większości, gdzie katolicy nie byli mile widziani, posiadając nieśmiała natura i doskonała w badaniach.

Szkolenie i pierwsze miejsca pracy

Pomimo, że pochodził z rodziny mało zasobów (chociaż z matczynego pochodzenia był czymś bogatszym), mógł zarejestrować się na Uniwersytecie Cornwell w 1909 r. Po ukończeniu szkoły średniej, ale w pewnych okolicznościach (uważa się, że doznał wybuchu psychotycznego, że został zatrzymany w instytucji) nie ukończyłby studiów, ponieważ ukończył tylko pierwszy rok.

Z biegiem czasu Sullivan zdołał wstąpić do Chicago School of Medicine w 1911 roku, ukończył medycynę i chirurgię w 1917 roku.

Fakt, że pierwsza wojna światowa rozpoczęła się w 1914 r., Spowodował, że został powołany, biorąc udział w konflikcie jako lekarz wojskowy w korpusie medycznym Weteranów armii, aw 1921 r. Rozpoczął pracę w szpitalu św. Elżbiety w Waszyngtonie, gdzie spotka się z neuropsychiatrist William Alanson White i po raz pierwszy pracowałby z osobami schizofrenicznymi. Wraz z nim, Sullivan będzie pracował nad dostosowaniem psychoanalizy do populacji psychotycznej, szczególnie w przypadku schizofrenii .

Rok później zaczął pracować jako psychiatra w Szpitalu Sheppard & Enoch Pratt, gdzie wyróżniał się szybkim łączeniem z pacjentami i uzyskiwaniem dobrych wyników.

Powiązanie z psychoanalizą i opracowanie psychoanalizy interpersonalnej

Podczas pobytu w Sheppard% Enoch poznał Clarę Thompson, z którą podzieliłby swoją sympatię do leczenia schizofrenii i został jednym z jego najbliższych przyjaciół. Ten przedstawiłby go swojemu mentorowi Adolfowi Meyerowi, którego Sullivan nauczyłby się praktyki psychoanalitycznej, a także sceptycyzmowi w stosunku do ortodoksji klasycznej psychoanalizy.

Wiedział również w 1926 r. (W tym samym roku, w którym zmarła jego matka) antropolog i etnolinglista Edward Sapir , którego współpraca zainspirowałaby ją do badania komunikacji i jej efektów. Za jego pośrednictwem poznał George'a Meada, od którego nabrał wielu koncepcji.

Zainteresowany także pomysłami Ferencziego, zaproponował Thompsonowi udanie się do Budapesztu, aby go przeanalizować w 1927 r. Po jego powrocie Thompson został analitykiem Sullivana, co ostatecznie doprowadziłoby do jego przyjęcia do Amerykańskiego Towarzystwa PsychoanalizaRównież w 1927 roku spotkał młodego człowieka imieniem Jimmy, którego w końcu adoptuje i zostanie jego sekretarzem i jedynym spadkobiercą.

Cały ten zestaw okoliczności oznaczałby, że podczas pobytu w szpitalu (z którego ostatecznie został dyrektorem badań klinicznych), Sullivan był częściowo oparty na teorii Zygmunta Freuda (z którym nigdy nie miał kontaktu) i na składkach innych dyscyplin, aby opracować model, który mógłby wyjaśnić okoliczności, które mogą prowadzić do kryzysu psychotycznego. Oznaczałoby to, że opracował swoją interpersonalną teorię, która w dłuższej perspektywie doprowadziłaby go do znalezienia psychoanalizy interpersonalnej .

Sullivan byłby świadomy znaczenia zjednoczenia wkładu różnych dyscyplin, co doprowadziłoby go do próby założenia kilku organizacji razem z innymi profesjonalistami. Jednak niektóre z tych firm praktycznie cię zbankrutują.

Ostatnie lata i śmierć

Od 1930 r. Opuszczał swoje stanowisko w szpitalu Shepparda (ponieważ uczestniczył bardzo aktywnie w tworzeniu nowego centrum, a jego praca nie została przyznana, a ponadto zaczął anulować dostarczanie funduszy na swoje badania) oraz Przeprowadzi się do Nowego Jorku.

Trzy lata później założył Białą Fundację Williama Alansona wraz z innymi profesjonalistami, a następnie utworzył Washington School of Psychiatry w 1936 roku i ostatecznie opublikował Psychiatry w 1938 roku. Współpracował również z kilkoma szpitalami i uniwersytetami, pełniąc funkcję profesora i kierownika wydziału psychiatrii w Uniwersytet Georgetown. Później, od 1940 roku, współpracował ze Światową Organizacją Zdrowia i UNESCO .

Sullivan zmarł 14 stycznia 1949 r. W Paryżu z powodu wylewu krwi do mózgu, podczas odpoczynku w pokoju hotelowym, w którym spędził noc podczas podróży powrotnej ze spotkania Światowej Federacji Zdrowia Psychicznego w Amsterdamie.

Chociaż może nie być tak dobrze znany jak inni autorzy nurtu psychoanalitycznego, wkład Sullivana miał szeroki wpływ na świat psychologii, służąc jako podstawa dla tak znanych autorów jak Carl Rogers.