Hermann Ebbinghaus: biografia tego niemieckiego psychologa i filozofa
Hermann Ebbinghaus jest szeroko znany w świecie psychologii. Ten ważny psycholog i filozof był jednym z pierwszych, którzy zastosowali naukową metodologię w badaniu i analizie wyższej zdolności poznawczej. Ebbinghaus dokonał wielu wkładów w świat psychologii, będąc szczególnie istotnym dla bycia pionierem w badaniu pamięci.
W tym artykule zobaczymy krótka biografia Hermann Ebbinghaus .
- Powiązany artykuł: "Historia psychologii: autorzy i główne teorie"
Krótka biografia Hermanna Ebbinghausa
Narodziny Hermanna Ebbinghaus nastąpiły 24 stycznia 1850 r. W pruskim mieście Barmen. Syn zamożnego kupca Carl Ebbinghaus i Julie Ebbinghaus, kształcił się w bogatym środowisku iw wierze luterańskiej. Nastąpiła jedna z najbardziej niezwykłych karier naukowych w historii psychologii.
Wczesne lata: szkolenie i służba wojskowa
W 1867 roku młody Hermann Ebbinghaus rozpoczął studia uniwersyteckie na Uniwersytecie w Bonn, interesując się historią i filologią. Jednak w trakcie studiów ich zainteresowania kończyły się na filozofii.
W 1870 r. Musiał je tymczasowo opuścić służyć w wojsku w wojnie francusko-pruskiej , po czym wznowił studia. Otrzymał doktorat z filozofii w 1873 roku, opracowując pracę opartą na filozofii nieświadomości (z filozoficznego podejścia Hartmanna).
Po uzyskaniu doktoratu Ebbinghaus odbyłby podróż do Anglii i Francji, gdzie kontynuować tworzenie i przeprowadzanie różnych eksperymentów podczas pracy jako nauczyciel. W tym czasie poznałby pracę Fechnera opartą na psychofizyce, przekonując sam siebie, że można nauczyć się wyższych procesów mentalnych z naukowego i niezawodnego punktu widzenia.
W związku z tym zacznę interesować się tym, co okazało się jednym z najważniejszych i godnych uwagi wkładu Ebbinghaus w dziedzinie psychologii: jego studia nad pamięcią , W rzeczywistości jest on uważany za ojca naukowego studium pamięci.
- Możesz być zainteresowany: "Rodzaje pamięci: w jaki sposób pamięć przechowuje ludzki mózg?"
Małżeństwo, potomstwo i publikacja "O pamięci"
Osobiście, w 1884 Ebbinghaus zawarłoby małżeństwo z Adelheid Julia Amalia Görlitz , Rok później urodził się syn Juliusza Ebbinghausa, który z czasem stałby się ważnym neokantycznym filozofem. W tym samym roku Ebbinghaus opublikował w 1885 jedno z najbardziej reprezentatywnych dzieł "Über das Gedächtnis" ("O pamięci"), które odzwierciedlało jego studia w tej dziedzinie.
Badanie pamięci, wizji i uczenia się
Pamięć nie była jedynym aspektem, który badał Ebbinghaus. W 1890 r. Zaczynał interesować się pracą nad zmysłem wzroku, a konkretnie postrzeganiem kolorów. Razem z Königiem znalazłby tę publikację Zeitschrift für Psychologie und Physiologie der Sinnesorgane, koncentruje się na sensopercepcji zarówno z perspektywy psychologicznej, jak i fizjologicznej. W tym aspekcie podkreśla również badanie złudzeń optycznych , odkrywając, że percepcja rozmiaru obiektu zmienia się w zależności od rozmiaru otaczających go osób.
Cztery lata później rozpoczął walkę o kierunek wydziału filozofii na Uniwersytecie w Berlinie, który został przyznany znanemu psychologowi Carlowi Stumpfowi. Później przyjąłby stanowisko na Uniwersytecie Wrocławskim, gdzie powróciłby do pracy po raz kolejny w badaniu pamięci i uczenia się.
W tym ostatnim aspekcie skupiłby się także w znacznym stopniu, próbując zbadać, generując praktyczne wykorzystanie swoich badań w dziedzinie edukacji. Utworzono test luki , w oparciu o czytanie zdań, w których temat musiał wypełnić luki pozostawione przez oceniającego (najpierw przeczytać pełne zdania, a następnie to samo, ale bez pewnych słów lub grup słów). Ten test miał na celu ocenę inteligencji i pamięci u dzieci.
Śmierć Ebbinghaus i dziedzictwo
W 1905 r. Zdecydował się opuścić Uniwersytet Wrocławski, by przeprowadzić się do Halle, miasta, w którym będzie żył przez ostatnie lata. Ebbinghaus zmarł w tym mieście 26 lutego 1909 r. w wyniku zapalenia płuc .
Przez całe życie poczynił szereg publikacji o dużym zainteresowaniu, a jego badania i metody nadal są używane (choć modyfikowane) do dziś w różnych celach.Jest on jednym z pierwszych psychologów, którzy wykorzystują metodologię naukową do analizy nadrzędnych procesów poznawczych, a jego spuścizna jest szeroka, mimo że nie ma uczniów ani nie tworzy nurtów myśli.
Badanie pamięci i innych wkładów naukowych
Badania te rozpoczną się po 1878 r., Kiedy to Hermann Ebbinghaus zacznie przeprowadzać różne eksperymenty, używając siebie jako przedmiotu eksperymentalnego i stosując metodologię opartą na psychofizyce. Zwykle był używany listy bezsensownych słów lub pseudonimów , ponieważ pozwoliły one w bardziej obiektywny sposób zmierzyć zdolność zapamiętywania, gdy nie są w stanie używać elementów takich jak znaczenie do wspierania i ułatwiania pamięci. Wygenerowano słowa losowo, a następnie zapamiętałem je i próbowałem odtworzyć je ustnie.
Wkrótce potem, w 1880 r., Został mianowany profesorem nadzwyczajnym (trochę jak profesor nadzwyczajny) na Uniwersytecie Friedricha-Wilhelma w Berlinie. Wyniki różnych eksperymentów dotyczących pamięci i jej późniejszej analizy doprowadziły go do opracowania koncepcji równie ważnych i wpływowych jak krzywa niepamięci i uczenia się lub roli przeglądu materiału do nauki przy utrzymywaniu treści w pamięci.
- Powiązany artykuł: "Jaka jest krzywa niepamięci?"