Historia psychologii: autorzy i główne teorie
Od początku swojej historii człowiek się rozwinął hipotezy i teorie dotyczące funkcjonowania psychicznego i zaburzenia psychiczne. Pomimo przewagi metody naukowej, dziś bardzo stare koncepcje, takie jak przypisywanie chorób działaniu duchów lub oddzielenie ciała od duszy, nadal mają pewien wpływ.
Aby porozmawiać o historii psychologii trzeba wrócić do klasycznych filozofów; Jednak dyscyplina, którą znamy dzisiaj, nie rozwinęła się jako taka, dopóki dzieła autorów takich jak Emil Kraepelin, Wilhelm Wundt, Iwan Pawłow czy Zygmunt Freud nie zostały spopularyzowane w XIX i XX wieku.
- Powiązany artykuł: "7 głównych strumieni psychologii"
Antyczny Wiek: początek historii psychologii
Termin psychologia pochodzi od greckich słów "psyche" i "logos", które można przetłumaczyć jako "studium duszy". W czasach starożytnych wierzono, że zaburzenia psychiczne były konsekwencją opętania przez duchy i demony, i zabiegi składały się z czarów i zaklęć do których przypisano efekty lecznicze.
Od V do IV a.C. Filozofowie, tacy jak Socrates i Platon, przyczynili się do rozwoju psychologii, oprócz filozofii. Podczas gdy Sokrates położył fundamenty metody naukowej, Platon uznał ciało za narzędzie duszy, naprawdę odpowiedzialne za zachowania ludzkie.
W tym samym czasie lekarz Hipokrates badał choroby fizyczne i psychiczne metodą indukcyjną i przypisał je do brak równowagi w humorach lub płynach ustrojowych , Tradycja ta zostanie odebrana przez Rzym: dzieło Galena, które stworzyło Hipokratesa, jest jednym z najlepszych przykładów greckich wpływów w myśli rzymskiej.
- Może jesteś zainteresowany: "Teoria czterech humorów, Hipokratesa"
Średniowiecze: wydarzenia i niepowodzenia
W średniowieczu myśl europejska była zdominowana przez chrześcijaństwo; to spowodowało wyraźne niepowodzenia w postępie naukowym. Chociaż grecko-rzymskie teorie humorów były nadal aktualne, zostały one ponownie połączone z magicznymi i diabolicznymi: Zaburzenia psychiczne przypisano popełnieniu grzechów i byli "traktowani" modlitwami i egzorcyzmami.
Z drugiej strony w świecie arabskim, zanurzonym w złotym wieku, medycyna i psychologia rozwijały się jeszcze w średniowieczu. "Choroby umysłu" zostały opisane W depresji, lęku, otępieniu i halucynacjach zastosowano leczenie humanitarne u osób, które doznały uszczerbku i rozpoczęto naukę podstawowych procesów psychologicznych.
Pojawiły się również istotne zmiany w psychologii azjatyckiej. Hinduska filozofia analizowała pojęcie jaźni, podczas gdy w Chinach testy były już stosowane w dziedzinie edukacji i zostały przeprowadzone pierwszy eksperyment psychologiczny, w którym są dowody : narysuj okrąg jedną ręką i kwadratem drugą, aby ocenić odporność na rozproszenie.
Renesans i ilustracja
Pomiędzy szesnastym a osiemnastym wiekiem, w świecie zachodnim żyli demonologiczną koncepcją chorób psychicznych i humanitaryzmu , Odzyskiwanie wpływów klasycznych autorów greckich i rzymskich miało fundamentalną rolę w tym drugim aspekcie, który wiązał zaburzenia psychiczne z fizycznymi, a nie moralnymi, zmianami.
Słowo "psychologia" zaczęło się rozpowszechniać w tym okresie historycznym. W tym sensie szczególnie ważne były prace filozofów Marko Marulica, Rudolfa Göckla i Christiana Wolffa.
Zwróć uwagę na wpływ filozofów podobnie jak René Descartes, który przyczynił się do dualistycznego poczęcia, które dzieli ciało i duszę, Baruch Spinoza, który je kwestionował, lub John Locke, który twierdził, że umysł zależy od wpływów środowiska. Również lekarz Thomas Willis przypisał zaburzenia psychiczne zmianom w układzie nerwowym.
Pod koniec XVIII wieku byli bardzo wpływowymi Franz Joseph Gall i Franz Mesmer ; pierwsza wprowadzona frenologia, zgodnie z którą funkcje umysłowe zależą od wielkości określonych obszarów mózgu, podczas gdy mesmeryzm przypisuje fizyczne i psychiczne zmiany działania magnetycznych energii na płyny ustrojowe.
Psychiatrię poprzedził alienizm, reprezentowany głównie przez Philippe'a Pinela i jego ucznia Jean-Étienne Dominique Esquirol. Pinel promował moralne traktowanie osób chorych psychicznie oraz klasyfikacje diagnostyczne, podczas gdy Esquirol zachęcał do wykorzystywania statystyk do analizy skuteczności interwencji psychologicznych.
- Może jesteś zainteresowany: "Franz Joseph Gall: biografia twórcy frenologii"
XIX wiek: rodzi się "Psychologia naukowa"
Od drugiej połowy XIX wieku wzrost wiedzy na temat anatomii mózgu sprawili, że procesy umysłowe będą rozumiane w większym stopniu jako konsekwencje biologii. Podkreślamy wkład psychofizjologii Gustawa Theodora Fechnera i Pierre'a Broca i Carla Wernickego w dziedzinie neuropsychologii.
Również wpływ teorii ewolucji Karola Darwina był bardzo ważny , Ewolucjonizm służył jako pretekst dla eugeników takich jak Francis Galton i Bénédict Morel, którzy bronili niższości ludzi niższej klasy i tych z zaburzeniami psychicznymi poprzez przewartościowanie ciężaru spadku.
W 1879 Wilhelm Wundt założył pierwsze laboratorium psychologii eksperymentalnej , w którym połączono by wiedzę różnych dziedzin nauki; dlatego Wundt jest często nazywany "ojcem psychologii naukowej", choć przed Wundtem badacze psychofizyki tacy jak Gustav Theodor Fechner już utorowali drogę do powstania tej dyscypliny. Granville Stanley Hall był twórcą podobnego laboratorium w Stanach Zjednoczonych i założył American Psychological Association.
Psychiatria rozwinęła się w dużej mierze dzięki pracy Karla Ludwiga Kahlbauma, który badał zmiany, takie jak schizofrenia i zaburzenia afektywne dwubiegunowe, oraz Emil Kraepelin, pionier aktualne klasyfikacje diagnostyczne w oparciu o objawy i oznaki, a także o ich przebiegu.
Wśród antycedentów obecnej psychologii należy wymienić także funkcjonalizm i strukturalizm, dwie bardzo wpływowe szkoły w ostatnich latach XIX wieku i pierwszy etap XX. Podczas gdy funkcjonalizm Williama Jamesa badał funkcje umysłowe, Strukturalizm Edwarda Titchenera skupiał się na jego zawartości , podobnie jak odczucia lub myśli.
Z drugiej strony, w tym stuleciu Jean-Martin Charcot i Josef Breuer badali hipnozę i histerię, rozwijając badania i pomysły, które inspirowały Sigmunda Freuda w ostatnich latach obecnego stulecia. Tymczasem w Rosji pojawiła się refleksologia ręki Iwana Pawłowa i Władimira Bekhterewa. Dzięki tym wkładom Stworzono podstawy psychoanalizy i behawioryzmu , dwie orientacje, które zdominowałyby psychologię pierwszej połowy XX wieku.
Rozwój w XX wieku
W dwudziestym wieku ustalono główne teoretyczne nurty obecnej psychologii. Zygmunt Freud, uczeń Charcota i Breuera, stworzył psychoanalizę i spopularyzowana terapia werbalna i pojęcie nieświadomości pod pryzmatem psychoanalitycznym, podczas gdy autorzy tacy jak John Watson i Burrhus F. Skinner opracowali behawioralne terapie skupione na obserwowalnym zachowaniu.
Badania naukowe prowadzone przez behawioryzm doprowadziłyby w końcu do tego pojawienie się psychologii poznawczej , która odzyskała naukę zarówno elementarnych, jak i złożonych procesów umysłowych i stała się popularna od lat 60. Cognitivism obejmuje terapie opracowane przez takich autorów jak George Kelly, Alfred Ellis i Aaron Beck.
Inną istotną orientacją teoretyczną jest psychologia humanistyczna , reprezentowany między innymi przez Carla Rogersa i Abrahama Maslowa. Humanizm pojawił się jako reakcja na przewagę psychoanalizy i behawioryzmu i bronił koncepcji ludzi jako wolnych, unikalnych istot, dążących do samorealizacji i z prawem do godności.
Podobnie ogromnie wzrosła wiedza na temat biologii, medycyny i farmakologii w XX wieku, co ułatwiło dominację tych nauk nad psychologią i wpłynęło na rozwój dziedzin interdyscyplinarnych, takich jak psychobiologia, neuropsychologia i psychofarmakologia.
Ostatnie dekady
Rozwój nauki behawioralnej i procesów umysłowych został naznaczony rozwojem neuronauk i ciągły dialog z ogólnymi naukami kognitywnymi i ekonomią behawioralną. W ten sam sposób szkoły nurtu związanego z psychoanalizą straciły wiele ze swojej obecności i hegemonii, chociaż pozostają w dobrym zdrowiu w Argentynie i we Francji.
To spowodowało, że w tej chwili przeważa koncepcja psychologii neurologia i kognitywistyczna psychologia (przy wielu opiniach behawioryzmu) wymieniają między sobą narzędzia i wiedzę zarówno w badaniach, jak i interwencjach.
Jednak krytyka, którą behawioryzm wywierał na mentalistyczne i subiektywistyczne koncepcje psychologii (które traktują "umysł" jako coś odrębnego od kontekstu osoby i te, które zaczynają się od opinii osoby o tym, co przechodzi przez jego głowę, odpowiednio), są nadal aktualne.
Oznacza to, że zarówno kognitywizm i psychoanaliza, jak i wszystkie perspektywy należące do psychologii humanistycznej są silnie krytykowane, między innymi, za pracę z bardzo abstrakcyjnych i źle zdefiniowanych pojęć, w których można umieścić bardzo różne i niepowiązane znaczenia. ,
W każdym razie Behawioryzm pozostaje filozofią mniejszościową w psychologii , podczas gdy kognitywizm cieszy się bardzo dobrym zdrowiem. Oczywiście ogromna większość badań z zakresu psychologii poznawczej typu eksperymentalnego powstaje z behawioryzmu metodologicznego, co prowadzi do pewnych sprzeczności: z jednej strony zjawiska mentalne traktowane są jako elementy znajdujące się "w mózgu" osoby (mentalizm) a z drugiej polega na badaniu tego elementu, tworząc bodźce i mierząc obiektywne reakcje.
