yes, therapy helps!
Historia psychoterapii i psychologii klinicznej

Historia psychoterapii i psychologii klinicznej

Marzec 28, 2024

To, co obecnie rozumiemy jako psychoterapia, istniało od początku czasu, chociaż nie zawsze miało tę samą formę. Jednak większość ludzkich społeczności uznała fundamentalną rolę słowa i zmianę przyzwyczajeń jako metod osiągania zdrowia psychicznego.

W tym artykule opiszemy syntetycznie historia psychoterapii i psychologii klinicznej , W tym celu dokonamy podróży od starożytności do pojawienia się terapii poznawczo-behawioralnej, obecnie dominującego modelu.

  • Powiązany artykuł: "Rodzaje terapii psychologicznych"

Psychoterapia przez cały czas

W czasach starożytnych nasi przodkowie przypisywali niewytłumaczalne zjawiska działaniu sił nadprzyrodzonych, takich jak bogowie, demony i duchy. Życie psychiczne i zaburzenia psychiczne nie były wyjątkiem.


Egipcjanie postrzegali tę sugestię jako formę magii, którą można wykorzystać jako uzupełnienie zabiegów medycznych , a Grecy wierzyli, że choroby fizyczne i psychiczne zależą od braku równowagi fizycznej czterech płynów lub humorów. Podobnie w Chinach zdrowie rozumiano jako równowagę sił witalnych.

Uważa się, że pierwsze psychoterapie pojawiły się w świecie islamskim , Między X a XII wiekiem AD, myśliciele i lekarze tacy jak Abu Zayd al-Balkhi, Zakariya al-Razi i Avicenna wprowadzili pojęcia "zdrowia psychicznego" i "psychoterapii" i opisali dużą liczbę zmian neuropsychologicznych.

Pojawienie się psychoterapii w Europie było opóźnione aż do renesansu, ponieważ w średniowieczu jarzmo chrześcijaństwa blokowało postępy w tej dziedzinie. Przez wiele stuleci problemy ze zdrowiem psychicznym byli połączeni z demonicznymi wpływami , W rzeczywistości mesmeryzm i hipnoterapia, praktykowana przez Mesmera, Puységura czy Pussina, były jednymi z pierwszych metod leczenia psychologicznego właściwie europejskich, w XVIII wieku.


Później wpływ filozofów racjonalistycznych i empirystycznych promował konsolidację psychologii jako nauki społecznej , Aleniści Pinel i Esquirol mieli decydujące znaczenie dla rozwoju moralnego traktowania, które broniło praw pacjentów psychiatrycznych przed nadużyciami religijnych "terapii".

Psychoanaliza i psychologia naukowa

Badania Charcot nad histerią i innymi nerwicami, a także praca Janet nad dysocjacją, wpłynęły na pojawienie się psychoanalityczna teoria Zygmunta Freuda , który postulował, że ludzkie zachowanie jest determinowane zasadniczo przez nieświadome czynniki i doświadczenia przeżywane w dzieciństwie.

W tym samym czasie pod koniec XIX wieku Granville Stanley Hall założył American Psychological Association (lub APA) , która dziś pozostaje główną organizacją tego zawodu. Psychologia kliniczna pojawiła się również w tym okresie dzięki pracy Witmera z dziećmi z problemami w uczeniu na Uniwersytecie Pensylwanii.


Podczas gdy uczniowie Freuda, tacy jak Adler, Jung czy Horney, rozszerzali i poprawiali hipotezy psychoanalizy, psychologia naukowa wciąż się rozwijała poprzez fundację instytucji, departamentów, klinik i publikacji na temat psychologii. Stany Zjednoczone zostały ustanowione jako rdzeń tych wydarzeń.

Wzrost behawioryzmu

Chociaż psychoanaliza nadal była silna w pierwszej połowie XX wieku, Behawioryzm stał się dominującą orientacją w tym okresie. Wkłady Thorndike'a, Watsona, Pávlova i Skinnera dały obserwowalne zachowanie w centrum analizy psychologicznej i promowały rozwój krótkich terapii behawioralnych.

Skinner sam opracował szereg technik opartych na warunkowaniu operantem, głównie wzmocnienie. Wolpe stworzył systematyczną desensytyzację, będącą poprzednikiem nowoczesnej terapii, podczas gdy Eysenck zebrał dostępne dowody na brak skuteczności psychoanalizy jako leczenia.

Behawioryzm był kluczem do ewolucji psychoterapii, ale w latach 40. i 50. wyglądało to inaczej perspektywy, które zareagowały na redukcjonizm behawioralny , co zminimalizowało znaczenie myśli, emocji i woli.

Egzystencjalizm, humanizm i terapia systemowa

Egzystencjalne psychoterapie Viktora Frankl, Otto Rank czy R. D. Lainga powstały z psychoanalizy.To samo stało się z skoncentrowaną na kliencie terapią Rogersa, która zdołała skoncentrować zainteresowanie psychoterapeutyczne na istnieniu czynników wspólnych dla różnych orientacji, które wyjaśniają skuteczność terapii.

Carl Rogers i Abraham Maslow byli dwoma pionierami humanistycznej psychologii. Ci autorzy uważali, że człowiek ma naturalna tendencja do samorealizacji i rozwoju osobistego i bronił psychoterapii jako metody pomagającej klientom rozwijać się jako ludzie, w oparciu o ich wartości. W tym humanistycznym nurcie jest również terapia Gestalt, stworzona przez Fritza Perlsa i Laurę Perls w połowie wieku, chociaż pojawiła się ona, zanim Rogers i Maslow rozwinęli swoje pomysły.

Później, w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych, autorzy tacy jak Wilhelm Reich i Alexander Lowen spopularyzowali psychoterapię ciała, która uznała ciało za centrum ludzkiego doświadczenia. Jednak ich teorie zostały odrzucone przez społeczność naukową z powodu braku empirycznej solidności.

Terapie systemowe i rodzinne pojawili się w latach 70. wraz z popularyzacją Ogólnej Teorii Systemów i wkładem Szkoły Mediolańskiej, Szkoły Strukturalnej i Mental Research Institute w Palo Alto. Podczas gdy egzystencjalizm i humanizm zostały rozcieńczone, systemowa terapia została skonsolidowana w kolejnych latach.

Cognitivism: powrót do głowy

Orientacja poznawcza została poprzedzona przez George'a Kelly'ego, który twierdził, że ludzie rozumieją świat poprzez idiosynkratyczne konstrukcje psychologiczne. Jednakże przyjęto punkt przegięcia terapie Ellisa i Becka pojawiły się w latach 50. i 60. XX wieku .

Rational Emotional Behavioural Therapy (REBT) Alberta Ellisa skupił się na technice, którą później można by nazwać "restrukturyzacją kognitywną". Ze swej strony Aaron Beck opracował Terapię Poznawczą na depresję, wysoce zorganizowaną i usystematyzowaną procedurę, która posłużyła jako wzór dla wielu innych podobnych terapii.

Chociaż kognitywistyczne terapie pojawiały się niezależnie, w wielu przypadkach z rąk autorzy przeszkoleni w tradycji psychoanalitycznej , prawda jest taka, że ​​behawioryzm i psychologia naukowa również miały na nie wielki wpływ. Te komplementarne modele zakończyły się zbiegając się z terapiami poznawczo-behawioralnymi.

Ostatnie zmiany terapeutyczne

Przynajmniej od lat 80. i 90. ubiegłego wieku głównym celem psychoterapii było wykazanie skuteczności leczenia określonych zaburzeń i problemów. Na tym tle wielki wpływ wywarło Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne o orientacji głównie behawioralnej.

Przełom wieku przyniósł również huk terapeutycznego eklektyzmu , Chociaż terapia poznawczo-behawioralna została skonsolidowana jako ramy globalnego działania, duża liczba specjalistów i interwencji spopularyzowała użycie technik z różnych orientacji, aby zrekompensować ograniczenia terapii poznawczo-behawioralnej.

W szczególności przypisywano wagę emocji i języka. Połączenie modelu poznawczo-behawioralnego z teorią relacyjnych ram i medytacją uważności, wśród innych technik, promuje pojawienie się terapii trzeciej generacji , który obecnie utrwala się jako przyszłość psychoterapii.

  • Powiązany artykuł: "Jakie są terapie trzeciej generacji?"

PSYCHOLOGIA - MOJE STUDIA, OPINIA, WSKAZÓWKI Ⓜ️ Martyna Banasiak Ⓜ️ (Marzec 2024).


Podobne Artykuły