Hooligans: psychologia chuliganów piłkarskich

Z definicji chuligani (ultras, barrabravas, itp.) to ludzie, którzy wykazują agresywne zachowanie podczas wydarzeń piłkarskich. W ciągu ostatnich dziesięcioleci socjologowie społeczni i socjologowie zwrócili uwagę na to zjawisko, które miało szczyt w latach 80. w Europie, ale dziś pozostaje w centrum kontrowersji z powodu częstych sprzeczek, takich jak te, które miały miejsce zaledwie kilka tygodni temu wśród radykalnych fanów Deportivo de la Coruña i Atlético de Madrid .

Z tej okazji, osoba, która została wrzucona do rzeki po wielkiej walce, straciła życie. Te brutalne spotkania między grupami chuliganów doprowadziły do ​​licznych zgonów i tragedii w historii futbolu. Jeden z najczęściej komentowanych wystąpił w 1985 roku na stadionie Heysel (Bruksela), gdzie zginęło 39 osób podczas finału Pucharu Europy pomiędzy Liverpool i Juventus , Od 2004 r. Poziom przemocy w tych grupach wydaje się nieco spadać, ale nie zniknął całkowicie.

Chuligani: psychologia grupowa i przemoc w drodze konsensusu

Jednostki policyjne specjalizujące się w tych kwestiach i współpraca między międzynarodowymi siłami bezpieczeństwa utrudniły organizację tych gwałtownych grup. Jednak starcia uliczne po meczach są nadal częste.

Przemoc fanów miała również wpływ na inne sporty, ale "chuligaństwo" tradycyjnie kojarzy się z futbolem, ponieważ jest to sport z największą liczbą wyznawców na świecie. Ángel Gómez , profesor psychologii na UNED, potwierdza to "W Hiszpanii w latach 1975-1985 było 6 016 aktów przemocy związanych ze sportem, z których 90% było bezpośrednio związanych z piłką nożną".

Termin "hooligan" urodził się w Anglii w latach 60. i wydaje się pochodzić z inspirowanej przez niego piosenką z 1899 roku Patrick O'Hoolinhan , portier (ochrona) i irlandzki złodziej, który mieszkał w Londynie. Jego rodzina i on byli sławni z ich częstych walk. Według doniesień londyńskiej policji metropolitalnej, O'Hoolinhan był przywódcą gangu młodzieżowego. Młodzi ludzie, którzy należeli do jego zespołu, zostali ochrzczeni jako “hooleys ” (w języku irlandzkim oznacza dziki).

Po jego początkach w Anglii, boom w chuligaństwo Odbywa się w latach 80. ze względu na rozgłos publiczny, do którego docierają chuligani w różnych krajach europejskich, a także ich wysoki kolor w animacji wydarzeń sportowych i przemocy, którą generowali wewnątrz i na zewnątrz stadionów. Według grupy i kraju zamieszkania wydaje się, że istnieją pewne różnice między tymi grupami. Na przykład w Hiszpanii i we Włoszech często dzielą kolory klubu ideologią polityczną (faszyzm lub radykalizm lewicy). Jednak w Anglii wiele grup jest apolitycznych.

Trzeba podkreślić, że ideologia polityczna jest tylko w próbce symboli, ponieważ te grupy nie udają zmiany społecznej, jest to symboliczna ideologia, która jest częścią jej ludycznego komponentu. Innym przykładem różnic między tymi grupami rodników jest "zulus". "Firma chuligańska" związana z zespołem Birmingham City , jest jedną z najbardziej niejednorodnych grup angielskich ultras. Wśród jego członków jest wiele różnych grup etnicznych, co nie jest typowe wśród chuliganów.

Chuligani i zachowanie grupowe

Grupy te oferują swoim członkom możliwość dostępu do rola : ultras lub chuligani. Młody chuligan znaleźć w grupie już predysponowaną tożsamość z zestawem norm, wartości, wrażeń, przekonań , powody i modele działania. Poprzez proces "kulturalizacji" i asymilacji roli członek grupy przyjmuje obrazy i zasady postępowania, za pomocą których może być potwierdzony przez innych i zatwierdzony przez grupę.

Może się wydawać, że ich działania są spontaniczną manifestacją uniesienia kolorów drużyny, ale w rzeczywistości są wynikiem skrupulatnej organizacji i wielu godzin pracy. Grupy ultra to organizacje. Jako takie są finansowane na różne sposoby (sprzedaż merchandising, czasopisma itp.) i wymagają pracy organizacyjnej, którą przywódca i ultras z obowiązkami wykonują w ciągu tygodnia.

Przemoc chuliganów i ich zabawny komponent

Jedną z cech zachowania chuliganów, które najbardziej przyciągnęły uwagę socjologów i psychologów społecznych, jest figlarna przemoc które zatrudniają te grupy. Prawdą jest, że piłka nożna przekształca się w zestaw rytuałów, śpiewów, symboli i wyrażeń definiujących radykalnego kibica.Na stadionie emocje oddalają się od racjonalności, piłka nożna jest kompleksem rytualnym, który obejmuje dwa równoległe światy: jeden w polu i jeden w trybunach. Kiedy fani zbierają się, aby pójść na stadion, robią to masowo. Następnie inicjowana jest seria procesów wewnątrzgrupowych i międzygrupowych.

Aktorzy kreują zachowania na temat swojej tożsamości lub pasji do zespołu, pojawiają się konflikty z chuliganami rywalizującego zespołu, szukają potwierdzenia własnej tożsamości (grupy) i budują własny wizerunek rozpoznawalny przez "innych", dla tych, którzy są oczerniani. Fani dostrzegają złe intencje w każdej akcji swoich przeciwników (lub rywalizujących fanów), nawet jeśli nie istnieją. Reagują z nienawiścią i gniewem, ponieważ uważają się za niewinne ofiary niesprawiedliwego arbitra lub zastraszającej policji.

Przemoc, tożsamość i wzmocnienie grupowe

Ta przemoc ma na celu zachowanie wewnętrznej spójności samej grupy o , Chuligani funkcjonują jako zamknięte systemy społeczne i muszą wypierać agresywność wobec innych grup społecznych. Mechanizmy, które interweniują w tego rodzaju przemocy plemiennej zostały przeanalizowane przez Teoria tożsamości społecznej Tajfel i Turner , Jest to przemoc, która pochodzi z grupy i ma na celu wzmocnienie grupy celów. Obecność innej grupy jest wyzwaniem dla mechanizmu samoregulacji, który dąży do zmniejszenia wewnętrznych różnic poprzez wzmocnienie wewnętrznej normy jednolitości. Jest to pozornie bezinteresowna przemoc, która nie ma innego celu niż poniżenie przeciwnika w celu ogłoszenia przewagi samej grupy.

Marsh, Rosser i Harré w "The Rules of Disorder" (1978) nazywają to zjawisko "zrytualizowaną agresją". Dla tych autorów konfrontacje między fanami, najwyraźniej nieuporządkowane, są w rzeczywistości uporządkowanymi konfrontacjami, a nie wyłącznie prawdziwą przemocą. María Teresa Adán Revilla, invesigadora z Uniwersytetu w Salamance i ekspert od przemocy w piłce nożnej mówi:

Zrytualizowana agresywność ma charakter symboliczny, ponieważ obejmuje rozmieszczenie broni, ale nie jej użycie. Chodzi o upokarzanie i wzmacnianie podporządkowania się przeciwnikom, ale nie robienie fizycznych obrażeń. Jednak rytuał może zostać przerwany, aby ustąpić miejsca prawdziwej przemocy. Dzieje się tak, gdy członek jednej z grup przypadkowo narusza niepisane zasady rytuału lub gdy interweniuje czynnik zewnętrzny, taki jak policja.

Większość "agresji" wywieranych przez chuliganów nie ma zatem charakteru ideologicznego, ale jest zabawna. Jego celem jest stworzenie klimatu zabawy i świętowania, przełamanie monotonii życia i dostęp do intensywnych emocji.

Chuligaństwo i chuligani

Chuligan to osoba, która głośno gra, porusza lub prowokuje skandale w miejscach publicznych i ogólnie działa z lekceważeniem wobec innych. To, co charakteryzuje chuligana, a zatem, co odróżnia go od typowego kryminalisty, który działa motywami utylitarnymi, to użycie przemocy z ludycznym celem. Elias i Dunning, w swoim artykule “Sport i rekreacja w procesie cywilizacji ” (1992) uważają, że zachowanie chuliganów jest najlepiej rozumiane jako poszukiwanie emocji w społeczeństwie, które wcale nie jest ekscytujące. Społeczna represja emocji byłaby istotną częścią procesu cywilizacyjnego.

Ludyczne emocje zwiększyły jego znaczenie w ciągu ostatnich dziesięcioleci jako rekompensata za sztywną kontrolę społeczną nad ekspresją emocjonalną. Emocjonalne manifestacje są dozwolone w sporcie, pokazach, imprezach i ogólnie w wydarzeniach czasu wolnego. Powstało społeczeństwo, które nałożyło emocjonalny hamulec i że, według słów Eliasa i Dunninga, "zbudowano wspólnoty zdolne zaspokoić wszystkie materialne, stabilne i bezpieczne potrzeby. Społeczności, w których codzienna praca jest często powtarzalna i gdzie wszystko udaje, że jest planowane, tak że stymulujący wygląd nowego i zaskakującego jest mało prawdopodobny. "

Socjolog Pilz wskazuje, że jest to sprzyjający kontekst dla pojawiających się zjawisk kompensacyjnych, takich jak miłość do sportów ryzyka , ekscytująca postać, która prezentuje większość obecnej produkcji filmowej (thrillery, filmy o przemocy, seksie i katastrofach), sensacyjne nastawienie mediów, sukces magazynów serca czy powstanie chorobliwej reality show telewizyjnego.

Psycholog John Kerr , spróbuj wyjaśnić zjawisko chuliganów za pomocą teorii inwestycji Aptera (1982, 1989), który koncentruje się na fenomenologicznej analizie ludzkich motywacji i emocji. Teoria ta koncentruje się na trzech pojęciach: stanach metamotacyjnych, tonie hedonistycznym i ramach ochronnych.

Motywy chuligana

Stany metamotivational są to podstawowe mentalne stany przejściowego charakteru, które leżą u podstaw określonej motywacji. Istnieją cztery pary stanów metamotacyjnych, télico / paratélico, negativismo / conformance, dominance / understanding, autolic / alloic, które współistnieją oddzielnie w bistabilnym systemie, takie jak krok od momentu do wyłączenia w urządzeniu, włączeniu i wyłączeniu ,

W stanie télico mamy skłonność do działania w poważny i zaplanowany sposób, podczas gdy w stanie paratefic, który jest bardziej powszechny w chuliganie, mamy tendencję do spontanicznego i żartobliwego zachowania, zorientowanego na teraźniejszość. Innym stanem metamotywacyjnym, który dominuje w chuliganie, jest negatywizm definiowany jako opór lub bunt przeciwko ustalonym normom. W danym momencie wpływ różnych czynników, takich jak występowanie nieoczekiwanego zdarzenia, może skłonić nas do dokonania inwestycji i przejścia z jednego stanu do drugiego.

Pojęcie hedonicznego tonu odnosi się do stopnia, w jakim osoba czuje, że jest podekscytowana w danym momencie. Większy lub mniejszy poziom pobudzenia, jakiego doświadcza dana osoba, może wzbudzać bardzo różne emocje w zależności od stanu metamotywacyjnego, w którym się znajduje. W stanie parateficowym wysokie pobudzenie wywołuje wzbudzenie, które prowadzi do przyjemnych uczuć (tj. Wysoki ton hedonistyczny), podczas gdy niskie pobudzenie generuje nudę i nieprzyjemne uczucia (niski ton hedonistyczny). W stanie télico reakcje emocjonalne zmieniają się: wysokie pobudzenie powoduje niepokój i niezadowolenie, a niskie pobudzenie wywołuje relaksację i przyjemne uczucia.

W badaniach wykorzystujących Skalę Nauczania Dominacji, taką jak Murgatroyd (1978), która mierzy stan metamotacyjny, który dominuje u jednostki, udowodniono, że osoby z dominacją nadnerczową częściej biorą udział w ryzykownych sytuacjach. Według Kerr, istnieją dowody empiryczne, które wiążą zachowanie przestępców i chuliganów z orientacją paratelistyczną.

Wreszcie koncepcja ram ochronnych odnosi się do faktu, że negatywne emocje (lęk, złość lub strach) można interpretować pozytywnie i doświadczać jako przyjemne, jeśli występują w stanie paratelicznym. Wydaje się to wyjaśniać, dlaczego niektórzy ludzie lubią horror siedząc w fotelu, w którym czują się bezpiecznie lub mogą rzucić się na paracidas za dobre wyposażenie.

Klatka (2003) - Legia to stara kurwa (Kwiecień 2024).