Jak interweniujesz psychicznie z pedofilami?

Kwiecień 1, 2024

Często zdarza się czytać w prasie lub słyszeć w wiadomościach, że aresztowali uczestników sieci powiązanych z pornografią dziecięcą lub przypadków, w których osoba dorosła molestowała seksualnie nieletnich. Większość z tych przedmiotów to pedofile , ludzie, którzy odczuwają pociąg seksualny u nieletnich.

Pedofilia to poważny problem znany od czasów starożytnych, który może mieć poważne skutki zarówno dla samego pedofila, jak i dla jego przedmiotu pożądania, jeśli dojdzie do realizacji swoich fantazji. Ponadto jest to problem sklasyfikowany jako zaburzenie psychiczne, i jako taki jest związany z interwencją specjalistów psychologii. Jak interweniujesz psychicznie z pedofilami? Zacznijmy od zasadniczych.

Powiązany artykuł: "Pedofilia (napaść seksualna na dzieci): w umyśle pedofila"

Krótka poprzednia definicja: czym jest pedofilia?

Pedofilia jest parafilią, zaburzeniem skłonności seksualnych lub wybór przedmiotu, w którym podmiot przez co najmniej sześć miesięcy przedstawia cykl nawracających i uporczywych fantazji o charakterze seksualnym, w których przedmiotem jego pożądania są osoby przed pokwitaniem, zwykle młodsze niż trzynaście lat. Te fantazje generują u samego podmiotu wysoki poziom napięcia, dyskomfortu lub zmiany zwykłej funkcjonalności.

Aby podmiot mógł zostać uznany za pedofila, musi mieć co najmniej szesnaście lat i co najmniej pięć lat starsze niż prepubert. To ważne nie mylić pedofilii z pedofilią Pierwszym z nich jest istnienie atrakcyjności seksualnej wobec nieletnich, a drugie wskazuje, że doszło do prawdziwego wykorzystywania seksualnego. Oznacza to, że pedofil nie musi podejmować działań: nie wszyscy pedofile są pedofilami (nie wszyscy pedofile muszą być pedofilami, a seksualne wykorzystywanie nieletnich z powodów innych niż pociąg seksualny).

W większości pedofile to mężczyźni w średnim wieku , zazwyczaj heteroseksualne, które zwykle mają powiązania z ofiarami (rodzina, sąsiedztwo lub praca) i które zazwyczaj nie używają przemocy, aby zbliżyć się do ich przedmiotu pożądania. Istnieją jednak również pedofile (statystycznie preferowane przez młodzież i dzieci poniżej trzeciego roku życia), a także pedofilia kierowana do nieletnich tej samej płci.

Chociaż jest to zaburzenie, w większości przypadków osoby cierpiące na niego są w pełni świadome swoich działań, ciesząc się wolnością i gotowością do noszenia lub niewykonywania niegodziwego traktowania w celach seksualnych. Dlatego większość z nich to przedmioty, które można przypisać do przestępstwa. Mimo to istnieją wyjątki, w których występują inne zmiany psychiczne.

Powiązany artykuł: "Główne zaburzenia seksualne i psychoseksualne"

Rodzaje pedofilów

Istnieje wiele różnych rodzajów pedofilów. Niektórzy doświadczają głębokiego dyskomfortu i poczucia winy z powodu atrakcyjności, jaką odczuwają, podczas gdy inni uważają, że jest to właściwe i uzasadnia ich działania, a nawet w niektórych przypadkach mogą ulegać sadystycznym i psychopatycznym tendencjom.

W niektórych przypadkach sami doświadczyli przemocy seksualnej w dzieciństwie, podczas gdy inni nie. Czasami pedofil odczuwa romantyczną atrakcję wobec nieletniego w innych przypadkach jest to czysto seksualne zainteresowanie.

Podczas ustalania leczenia wszystkie te cechy mogą w dużym stopniu wpływać na stosowane strategie i ich możliwą skuteczność.

Może jesteś zainteresowany: "Różnice między pedofilią a pederastią"

Perspektywy leczenia pedofilii

Leczenie pedofilii jest złożoną rzeczywistością że w historii otrzymywano różne rozważania i w których stosowano różne techniki, działając zarówno z psychologii, jak iz medycyny.

Należy pamiętać, że generalnie pedofile przychodzą do konsultacji z powodu nacisków środowiskowych lub nakazu sądowego , mając niewiele przypadków, w których robią to z własnej woli. To sprawia, że leczenie jest złożone i może być w niewielkim stopniu zgodne z tym traktowaniem.

Zabiegi medyczne: farmakologia i chirurgia

Zabiegi pedofilii o charakterze medycznym mogą skupiać się na dwóch głównych grupach: farmakologii i chirurgii. Wielu pedofilów, którzy obawiają się molestowania seksualnego nieletnich lub którzy nie chcą, aby to się powtórzyło, prosi o tego rodzaju interwencję.

Zastosowanie farmakologii koncentruje się na kontroli pożądania seksualnego, zmniejszenie pobudzenia poprzez regulację hormonalną osób.

Dwa najczęściej używane elementy to octan cyproteronu, który blokuje androgeny, a tym samym zmniejsza produkcję testosteronu, i octan medroksyprogesteronu , co zmniejsza androgeny, a tym samym produkcję testosteronu. Leki psychotropowe stosuje się również jako środki uspokajające i przeciwpsychotyczne (podświetlające haloperidol). Używano również fluoksetyny, ale powoduje ona jedynie wyraźną poprawę u osób z kompulsywnymi cechami.

Jeśli chodzi o zabieg chirurgiczny, jego stosowanie jest kontrowersyjne i ryzykowne, ponieważ może wiązać się z poważnym, trwałym pogorszeniem się nawykowego funkcjonowania podmiotu w tym samym czasie, gdy jego skuteczność jest wątpliwa, ponieważ nawet jeśli podmiot nie może mieć erekcji, możliwe jest wykonanie nadużyć, które nie obejmują używania gonad. W tym sensie stosuje się albo fizyczną kastrację, albo eliminację jąder podwzgórza brzusznego w mózgu.

Dużym problemem z tego typu leczeniem jest to, że głęboko Nie znam podstawowego problemu, ale jego przejawów , W rzeczywistości, chociaż nie ma pożądania seksualnego, niektóre podmioty poddane takim interwencjom mogą nadal utrzymywać różne rodzaje nadużyć.

Zabiegi psychologiczne

Psychologiczne traktowanie pedofila musi przede wszystkim uwzględniać fakt, że znajduje się on przed pacjentem niezależnie od tego, czy popełnił on nadużycie seksualne, czy też nie. Profesjonalista, który je leczy, musi pamiętać, że ich postawa wobec jednostki może być decydująca w tym czasie. Chodzi o to utrzymywać postawę, w której podmiot nie jest oceniany i skupił się na ich odzyskaniu.

Istotne jest, aby przeprowadzone leczenie było dostosowane do każdego przypadku, ponieważ istnieje ogromna różnorodność czynników, które mogą wpływać na każdą osobę i powodują, że leczenie jest mniej lub bardziej skuteczne.

Te zabiegi, które są przeprowadzane w formie różnych programów, muszą uwzględniać nie tylko modyfikację preferencji seksualnych, ale także powiązanie pedofila i poszukiwanie zmian poznawczych , Paradygmat najczęściej wykorzystywany w tego typu przypadkach jest zazwyczaj behawioralny, chociaż stosowane są również inne podejścia, takie jak psychodynamika.

Rozwiązanie problemu

Jednym z pierwszych podejść, które należy wziąć pod uwagę, jest rozwój pozytywnych łączników poprzez szkolenie w zakresie umiejętności społecznych i empatii , Zaleca się stosowanie restrukturyzacji poznawczej i szkolenia w zakresie radzenia sobie ze stresem (ponieważ w niektórych przypadkach zachowania impulsywne są powiązane z impulsami związanymi z lękiem).

Trzeba pracować nad takimi aspektami, jak znaczenie dla przedmiotu fiksacji przez nieletnich, istnienie możliwych elementów przyczynowych i ich traktowanie w przypadku ich posiadania. Na przykład, jeśli ofiara doznała przemocy seksualnej w dzieciństwie, należy podjąć działania w celu zrestrukturyzowania poznania, które to nadużycie mogło spowodować u pedofila i sprawić, by zobaczył, co dany akt może oznaczać dla jego własnych ofiar.

Ewentualna postrzegana nieefektywność w utrzymywaniu relacji z dorosłymi może być w niektórych przypadkach jedną z przyczyn, które powodują, że pedofil był zainteresowany nieletnimi. W tym przypadku również pracę można wykonać w zakresie wzmocnienia własnej skuteczności oraz w treningu asertywności i umiejętności społecznych.

Aby spróbować zmodyfikować zachowania seksualne, zaproponowano różne alternatywy i programy, przy czym większość technik była podobna do stosowanych w pozostałych parafrazach lub stosowanych w przypadkach uzależnienia od substancji. Na przykład kontrola warunkowa jest zazwyczaj elementem, który należy zastosować, a także pomoc dla grup wsparcia i terapii grupowej w niektórych przypadkach.

Wykazano, że połączenie terapii farmakologicznej z terapią psychologiczną jest zwykle najbardziej udaną metodologią.

Niektóre techniki stosowane w różnych programach

Jak widzieliśmy, jednym z głównych sposobów radzenia sobie z parafilią z paradygmatu poznawczo-behawioralnego jest poszukiwanie rozwoju pozytywnych połączeń które pozwalają na zwiększenie podniecenia seksualnego w sytuacjach nieparafilicznych. W tym sensie analiza i modyfikacja fantazji jest zwykle wykorzystywana do późniejszego odnowienia masturbacji.

W pierwszym przypadku pacjent jest wypróbowany wykrywaj i klasyfikuj swoje fantazje seksualne w normalnych i parafílicach , aby podmiot starał się utrzymać pierwsze, gdy jest on dany praktyce onanizmu. Ma to na celu stopniowe zwiększenie zainteresowania pacjenta bardziej powszechnymi stymulacjami, takimi jak kontakt z dorosłymi.

Rekonstrukcja masturbacyjna polega na tym, że gdy podmiot masturbuje się kilka razy z rzędu przy pomocy nieparafinowych bodźców, głośno na głos komponenty fantazji, które zawierają elementy parafoniczne. Poszukiwany skojarzyć utrwalenie przez nieletnich z okresem refrakcji w którym nie ma podekscytowania, tak że stopniowo coraz mniej aktywacji zostanie wygenerowane przed wizerunkiem nieletnich.

Następnie zwykle przejdź do Deserotize bodziec parafilny , Aby to zrobić, staramy się zmienić sekwencję działań, która prowadzi do tego, że podekscytowany jest ideą interakcji z osobą nieletnią seksualnie.Różne strategie są zaprojektowane w celu generowania niekompatybilnych zachowań z każdym krokiem, który może prowadzić do tej ekscytacji.

Można również zastosować techniki awersyjne, takie jak ukryta awersja (w której osobnik jest proszony lub narażony na wyobrażanie sobie sytuacji, które powstrzymałyby go od działania) lub węch (zanim ekscytacja podmiotu bodźcom parafilnym zostanie poddana zapachom nieprzyjemne, aby bodziec był z nim związany zamiast podniecenia seksualnego). Początkowo wykorzystywano awersję elektryczną, ale obecnie nie jest to zwyczajna praktyka.

Zapobieganie

Zapobieganie jest fundamentalne, aby uniemożliwić pedofilowi podjęcie działania lub powtórzyć, jeśli już popełnił akt pedofilii.

Pedofile są częste żyj w środowiskach zbliżonych do miejsc z dużą ilością dzieci lub pracować w środowiskach związanych z dzieciństwem. Nie jest to wskazane, biorąc pod uwagę, że podmiot jest narażony na obiekt pożądania i naraża zarówno nieletnich, jak i osoby. Nie chodzi o odizolowanie tematu, ale o to, że nie ułatwi to dostępu do nieletnich na czas trwania leczenia.

Powiązany artykuł: "Zapobieganie i wykrywanie molestowania seksualnego w dzieciństwie"

Rozważania

Należy pamiętać, że leczenie parafilii, takiej jak pedofilia, jest złożonym i trudnym wyzwaniem. W rzeczywistości, część społeczności naukowej uważa, że pedofilia nie ma jeszcze leczenia, które pozwala na jej wyeliminowanie, na podstawie modyfikacji zachowania pedofilów, tak aby nie popełniać żadnych nadużyć. Jednak samo leczenie objawów nie rozwiązałoby problemu leżącego u ich podstaw recydywizm jest możliwy , Konieczne jest zatem dalsze badanie tego zjawiska i skuteczne radzenie sobie z nim.

Innym aspektem jest to, że istnieje wiele różnych przypadków o różnych cechach: podczas gdy niektórzy cierpią i czują się winni za bycie pedofilami, inni uważają, że ich działania są zgodne z prawem lub nawet sprawują odpowiedzialność za ewentualne nadużycia. Wszystkie te elementy muszą być brane pod uwagę i zróżnicowane.

Wreszcie, ważne jest, aby wziąć pod uwagę, że, jak wskazano powyżej, pedofil nie musi być pedofilem. Nie dlatego, że jest pociągany do nieletnich, których popełnił lub popełni nadużycia, i ma prawo do bycia traktowanym bez uprzedzenia przez coś, czego nie zrobiłeś , Jeśli jednak psycholog lub inny pracownik nie czuje się kwalifikowany do pracy z osobą z tym zaburzeniem, powinien skierować ją do innego specjalisty.

Bibliografia:

Amerykańskie Stowarzyszenie Psychiatryczne. (2013). Podręcznik diagnostyczny i statystyczny zaburzeń psychicznych. Piąta edycja. DSM-V. Masson, Barcelona.

Balbuena, F. (2014). Mapowanie pedofilii: skuteczność leczenia i przyszłe strategie. Notes of Psychology, 32 (3). 245-250.

Salazar, M., Peralta, C., and Pastor, F.J. (2009). Treaty of Psychopharmacology (2nd Ed.). Madryt: Editorial Panamericana.

Santos, J.L. ; García, L.I. ; Calderón, M.A. ; Sanz, L.J .; de los Ríos, P .; Left, S.; Román, P .; Hernangómez, L.; Navas, E .; Thief, A i Álvarez-Cienfuegos, L. (2012). Psychologia kliniczna Instrukcja przygotowania CEDE PIR, 02. CEDE. Madryt