yes, therapy helps!
Jak zmierzyć się z beznadziejnością i powrócić do iluzji

Jak zmierzyć się z beznadziejnością i powrócić do iluzji

Marzec 2, 2024

Czasami wydarzenia, które przeżywamy, wydają się iść w parze z nauką: nic nie może pójść lepiej. To przekonanie jest irracjonalne, ale pomimo tego, że jesteśmy tego świadomi, akceptujemy to jako złotą regułę, która doskonale opisuje rzeczywistość. W tym celu W obliczu beznadziejności nie jest łatwo ... ale nie jest to niemożliwe .

W rzeczywistości, tak samo jak wierzymy, że ten żywy pesymizm pasuje całkowicie do sposobu, w jaki życie rozwija się przed naszymi oczami i że jakakolwiek bardziej pozytywna interpretacja tego, co przyniesie przyszłość, wiąże się z oszukiwaniem samego siebie, co wiemy dzięki badaniom w dziedzinie psychologii i neuronauk pokazuje, że tak nie jest .


Choć wydaje się to niewiarygodne, beznadziejność i pesymizm związany z objawami depresji i smutku są, podobnie jak nadzieja i optymizm, sposobami postrzegania życia, które sami budujemy, a które nie są dane przez "rzeczywistość". tak jak jest.

Pesymistyczna historia życia

Na początku jest to sprzeczne z intuicją i trudne do zrozumienia, ale rozpacz jest czymś, co się uczy, czymś, co rodzi się w nas samych i że jest względnie niezależny od zdarzeń zewnętrznych, których nie możemy kontrolować .

Oznacza to dwie rzeczy:

  • Prognozy, które opowiadamy o tym, jak nasze życie będzie zależeć od naszego nastroju.
  • Rozpacz i pesymizm nie są bardziej "realistycznymi" sposobami patrzenia na rzeczy.

Ale potem ... dlaczego mamy skłonność do myślenia, że ​​rozpacz to sposób postrzegania rzeczywistości bez dodatków, w bardziej szczery sposób i obcy uczuciom i pragnieniom? Jeśli się dowiadujemy, widzimy optymistów jako "marzycieli" lub "ludzi, którzy nie mają stóp na ziemi", podczas gdy przypisujemy większą zdolność widzenia rzeczy bez filtrów tym, którzy są bardziej zgorzkniałe i pesymistyczne .


Odpowiedź dotyczy mechanizmu kompensacji psychologicznej, który zobaczymy teraz.

Kompensuj beznadziejność

Ponieważ jesteśmy mali, uczymy się widzieć rzeczy zgodnie z równowagami ustalonymi pomiędzy wadami i nagrodami. Samotność w łazience oznacza, że ​​otrzymamy pochwały od naszych rodziców; zaniedbanie naszych zadań szkolnych oznacza, że ​​nauczyciele i rodzice wpadają w złość. Jakoś, zauważymy, że prawie we wszystkich przypadkach istnieje mechanizm kompensacyjny .

Beznadziejność powoduje, że widzimy porażkę w ten sposób widzenia rzeczywistości, ale wcale nie. Z jednej strony widzimy, że nasze wysiłki nie odpowiadają uzyskanym wynikom (na przykład, niezależnie od tego, jak bardzo staramy się lubić osobę, której nie trzeba traktować lepiej).

W bardziej ekstremalnych przypadkach zauważamy, że absolutnie wszystkie wysiłki na rzecz ochrony naszej integralności i dobrobytu są daremne i możemy całkowicie się poddać. Zjawisko to znane jest jako wyuczona bezradność.


Jednak mechanizm kompensacyjny przetrwa w sposób, w jaki oceniamy tę beznadziejność samą w sobie , W pewnym sensie dochodzimy do wniosku, że pesymizm jest najwierniejszym sposobem analizowania tego, co się dzieje. Dlaczego? Ponieważ bycie pesymistą jest bolesne, a pewne odszkodowanie musi mieć.

Paradoksalnie, ten system równowagi, który ludzie, którzy stracili nadzieję, odrzucają, ponieważ wierzą, że sposób samooszukiwania się przetrwał w ich ideach, chociaż z różnicą: w ich przypadku służy tylko do wywoływania goryczy, smutku i dyskomfortu.

Akceptacja umiejętności budowania rzeczywistości

Tak więc, niezależnie od tego, czy jesteśmy optymistami, czy popadamy w rozpacz, nasz sposób postrzegania rzeczy nigdy nie może być neutralny ani obiektywny.

Nasz mózg nie jest po to, aby wchłonąć wszystkie informacje otaczającego nas świata i procesy, które się w nim odbywają, ale ciągle wybiera odpowiednie informacje za pomocą uprzedzeń ... a to niekoniecznie jest złe.

Po prostu istnieją interpretacje tego, co się dzieje, które są bardziej użyteczne niż inne , A patologiczny pesymizm nie ma przewagi samej w sobie, więc ... dlaczego założyć, że daje nam rozsądniejszą perspektywę faktów?

Stawienie czoła beznadziei i odzyskaniu iluzji nie jest po prostu sposobem na poprawę samopoczucia: jest to deklaracja zasad, która implikuje wykorzystanie naszej własnej zdolności do wydobywania interpretacji faktów dla naszej własnej korzyści, zamiast pozwolić im stać się przeszkodami, które Nie pozwalają nam iść do przodu. W rzeczywistości Jest to jedna z zasad restrukturyzacji kognitywnej , jeden ze składników behawioralnych terapii poznawczych: znajdź alternatywy podczas czytania rzeczywistości.

Tak więc, jeśli uważasz, że byłoby użyteczne złożyć więcej iluzji w twoim życiu, możesz zacząć od rozważenia następujących punktów.

1. Ustaw cele

Wiele razy rozpacz jest wynikiem braku celów. Kiedy nie ma nic do zrobienia, pojawia się stagnacja emocjonalna , nuda i rozpacz, ponieważ zakłada się, że nic ważnego ani dobrego się nie wydarzy.

Aby wyjść z tej dynamiki, ustal konkretne i rozsądne cele, takie jak rozpoczęcie planu treningowego lub samodzielne rozpoczęcie nauki na dany temat. Ponadto dobrze jest podzielić ten plan na małe pod-cele krótkoterminowe, dzięki czemu można od razu zobaczyć postępy, jakie podejmujesz.

2. Otocz się pozytywnymi ludźmi

Optymizm jest zaraźliwy, więc bycie w kontakcie z ludźmi, którzy widzą rzeczy przez nadzieję, jest zawsze pozytywne i stymulujące. Przyzwyczajasz się do tych kręgów społecznościowych więcej okazji do przeżywania nowych wrażeń , chwile euforii i ogólnie szczęścia.

3. Wyjdź ze swojej strefy komfortu

Rozpacz jest gorzki, ale ma także uzależniający element: pozwala nie brać na siebie ważnych obowiązków i nie ryzykuje spędzania chwil zdenerwowania , Jednak niewielkie dawki frustracji i stresu są niezbędne do postępu w niektórych dziedzinach życia.

Na przykład, dla nieśmiałej osoby może być niewygodnie spotykać nowych ludzi, ale po początkowej chwili zdenerwowania nagroda może być znacznie bardziej satysfakcjonująca niż początkowy komfort strefy komfortu.

Dlatego należy starać się zmusić do wykonywania aktów odwagi, które będą pozytywne w średnim i długim okresie.


Czym jest "gra w kłamstwa..." kazanie adwentowe, ks. Piotr Pawlukiewicz (Marzec 2024).


Podobne Artykuły