Jak pomóc dzieciom kontrolować zwieracze
Kontrola zwieracza występuje, gdy zachowanie oddawania moczu i defekacji przestaje być odruchowe stać się dobrowolnym i automatycznym zachowaniem. Szacuje się, że średni wiek osiągnięcia kontroli zwieracza wynosi od dwóch do trzech lat.
Kiedy zbliżają się te wieki, a chłopcy i dziewczęta wciąż nie mogą kontrolować swoich zwieraczy, zwykle powstają sytuacje napięcia, w których opiekunowie zaczynają się martwić; które mogą powodować większy stres u dzieci i znacznie utrudniać proces.
W tym artykule przejrzymy kilka wskazówki, które mogą być przydatne, aby pomóc dzieciom kontrolować zwieracze .
- Powiązany artykuł: "6 etapów dzieciństwa (rozwój fizyczny i psychiczny)"
Co to jest kontrola zwieracza?
W szczególności kontrola zwieracza chodzi o opanowanie mięśnia o dowolnym kształcie pierścienia a to zamyka lub otwiera kanały w ciele, aby umożliwić nam odrzucenie niektórych substancji.
Kontrola nad zwieraczami znajdującymi się wewnątrz odbytu i cewki moczowej jest jednym z zachowań, które pozwalają nam na socjalizację. Jest to również proces, który obejmuje wiele czynników, między innymi wiek, dojrzałość i rozwój dziecka , a także czynniki środowiskowe, które mogą zarówno sprzyjać procesowi, jak i utrudnić go.
Mówimy, że chłopiec lub dziewczyna nie uzyskał kontroli zwieracza, gdy jest w określonym wieku lub ma pewne społeczne wymagania (takie jak chodzenie do szkoły), i nadal mokre lub plami odzież lub pieluchy, w ciągu dnia i / lub w nocy.
Dlaczego niektóre dzieci osiągają kontrolę zwieracza przed innymi?
Zasadniczo musisz o tym pamiętać, Chociaż znaleźliśmy pewne wzorce zachowania i rozwoju dziecka, wytyczne te nie są ostateczne : istnieje wielka różnorodność procesów, przez które przechodzimy jako ludzie.
Oznacza to, że jest całkiem normalne, że niektórzy chłopcy lub dziewczęta osiągają pewne zachowania przed innymi, a jeśli chcemy szczególnie faworyzować kontrolę zwieraczy, powinniśmy zacząć od łatwego.
Jak widzieliśmy, jest to proces, który zależy od kilku rzeczy. Sytuacje, które powodują napięcie, stres i niepokój są jednym z czynników, które w istotny sposób ingerują. Te stresujące sytuacje są zazwyczaj silnymi zmianami, które mogą powodować napięcie, ponieważ w młodym wieku trudno jest dzieciom rozpoznać zasady nowego miejsca i to, czego oczekuje się od nich.
Przykładami tych zmian są: pojawienie się nowego rodzeństwa, rozpoczęcie nowej szkoły, utrata bliskiej osoby, a nawet zwierzaka, a także inne podobne wydarzenia, a nawet style rodzicielskie, które mają tendencję do nadopiekuńczości; chociaż nie wszystkie dzieci reagują w taki sam sposób na którykolwiek z tych przykładów.
Z drugiej strony chłopak lub dziewczynka może potrzebować więcej czasu, aby kontrolować trening nocnika, jeśli ma jakąkolwiek chorobę rozwojową co powoduje, że dobrowolne zachowania są osiągane z inną prędkością. Podobnie, na proces może wpływać infekcja lub ciśnienie mięśni.
- Może jesteś zainteresowany: "Wychowanie do tworzenia niezależnych i autonomicznych dzieci"
Wskazówki, które pomogą dzieciom kontrolować zwieracze
Istnieje wiele sposobów na to, aby go faworyzować, i czasami znacznie lepiej jest skonsultować się bezpośrednio ze specjalistą, który może prowadzić opiekunów i towarzyszyć stresującym sytuacjom, przez które przechodzą maluchy. Niektóre z najczęściej stosowanych strategii to te, które omówimy poniżej:
1. Zachęcaj do zachowań i nawyków związanych z samoobsługą
Poza tym, że jest to zachowanie, kontrola zwieracza jest zwyczajem, który oznacza zrobić krok od zależności do niezależności ; co z kolei towarzyszy innym nawykom, które pozwalają również na socjalizację (takie jak samodzielny ubieranie, mycie zębów, prysznic, komunikowanie się itp.).
Dlatego, jeśli chcemy stymulować kontrolę zwieracza, warto również zachęcać do innych nawyków związanych z niezależnością i dbaniem o siebie.
2. Modelowanie i przygotowanie warunków przestrzeni
Modelowanie jest jedną z najbardziej popularnych strategii w psychologii poznawczo-behawioralnej i zasadniczo polega na służeniu jako model drugiej osobie, aby pomóc mu uzyskać zachowanie. W tym sensie musisz nauczyć dziecko, jak i gdzie oddawać mocz i wypróżniać , Mogą to robić bezpośrednio dorośli, ale możemy również polegać na materiałach dydaktycznych, takich jak historie.
Ważne jest również, aby dzieci miały przestrzeń uwarunkowaną ich wielkością i wkładać ubrania, które można łatwo usunąć.Stamtąd warto zapraszać je stopniowo, aby usiąść w nocniku w określonych godzinach (tuż po posiłku, po przebudzeniu lub przed zaśnięciem); jak również zmusić ich do zmiany własnej pieluchy (Na przykład poproś ich, aby wzięli czyste pieluszki, mokre ręczniki, ubrania itp.).
- Powiązany artykuł: "Modelowanie: co to jest i jakie są jego rodzaje w psychologii?"
3. Nie naciskaj
Trzeba pamiętać, że dzieci mają różne rytmy i że przyswajają sobie sytuacje na różne sposoby. Przekazywanie spokoju i spokoju jest jedną z najskuteczniejszych metod .
Powszechne jest, że gdy proces zaczyna się okresy nietrzymania moczu, w których konieczne jest, aby uniknąć ich zbeształ. W tym samym sensie musimy pamiętać, że najpierw mogą przejąć kontrolę nad zwieraczem dnia, więc musimy być cierpliwi, jeśli w nocy proces jest wolniejszy.
W tym samym sensie unikaj porównań, takich jak "twój brat kontrolował dużo wcześniej" lub zwroty typu "you are a meón", ponieważ powoduje to udrękę i opóźnia proces jeszcze bardziej. Jeśli chcemy, aby czuli się odpowiedzialni za swoją higienę, nie trzeba ich karcić ani karać, możemy to zrobić na inne sposoby.
Na przykład zachęcanie do samoopieki i poczucia własnej odpowiedzialności poprzez uczenie ich prania odzieży lub samodzielnego deponowania jej w pralce (lub cokolwiek innego, co odpowiada warunkom i trybowi życia każdej osoby). W każdym razie, należy rozumieć, przekazywać zaufanie i towarzyszyć im.
4. Użyj dziennika
Zwłaszcza w przypadku dzieci, które ze względu na rozwój fizjologiczny potrzebują większego wsparcia w celu uzyskania kontroli zwieracza, Bardzo przydatne jest prowadzenie dziennika dziennego gdzie rejestrujemy godziny, w których dziecko oddaje mocz i wypróżnia się.
Przechowywanie tego zapisu codziennie i na kilka tygodni przed rozpoczęciem specjalnego programu szkoleniowego jest bardzo przydatne, ponieważ pozwala nam poznać rytm dziecka i w ten sposób przewidywać i towarzyszyć temu procesowi.
5. Rozpocznij formalny program szkoleniowy
W niektórych przypadkach konieczne jest podjęcie formalnego programu szkoleniowego , które można rozpocząć od zdejmowania pieluchy i zakładania jej na pół godziny po oddaniu moczu lub wypróżnieniu (co jest przewidziane przez wynaleziony przez nas pojemnik).
Następnie spróbuj utrzymać pieluchę przez jedną lub dwie godziny i zdejmij ją. To szkolenie wymaga przede wszystkim dużo cierpliwości i dużego porządku ze strony opiekunów; zwłaszcza jeśli jest to dziecko, które ma rytm uczenia się lub zachowania adaptacyjne, które znacznie różnią się od rytmów, które widzimy u innych dzieci.
W tym przypadku szczególnie wskazane jest poszukiwanie formalnej orientacji, ponieważ szkolenie różni się w zależności od cech dziecka i osób sprawujących nad nim opiekę.
6. Zapewnienie, że dzieci mają podstawową wiedzę
Przed rozpoczęciem programu treningowego i przed zaproszeniem go do korzystania z nocnika, Ważne jest, aby wiedzieć, czy mają podstawową wiedzę o ciele , to znaczy, jeśli nabyli pojęcia związane z układem ciała (na przykład w górę, w dół, przód, tył).
Musimy również zachęcać do rozpoznawania słów kluczowych, takich jak toaleta, pieluszka, brud, czyste, siusiu, mocz, kał, mocz lub te w ich bezpośrednim kontekście.
7. Pomóż rozpoznać, kiedy osiągasz cel
Składa się z dziecka kojarzącego się z dobrowolnym zachowaniem (szkolenie w zakresie toalet) z przyjemnym i przyjemnym uczuciem , W związku z tym ważne jest, aby pogratulować mu lub pokazać mu, że jesteśmy szczęśliwi i szczęśliwi, że udało mu się prawidłowo użyć nocnika.
Nagroda może być różna dla każdego dziecka, ale w każdym razie ważne jest, aby nie popaść w przesadę. Szczególnie musimy unikać tego, że dziecko kończy kojarzenie nawyku pójścia do łazienki z nagrodami materialnymi (ponieważ są to nagrody, których na pewno nie możemy utrzymać w dłuższej perspektywie i które mogłyby później wygenerować inne komplikacje).
