Jak pokonać lęk przed publicznym mówieniem? 5 kluczy
Mówienie publicznie jest powszechnym problemem, który występuje u prawie wszystkich ludzi, nawet tych przyzwyczajonych do tego z powodów zawodowych lub akademickich.
Wiemy, że powtarzające się narażenie na bodźce wywołujące lęk to najskuteczniejsze techniki psychologiczne do zwalczania lęków przed skutkami, które ciągła praktyka ma na naszą kompetencję i poczucie własnej skuteczności, ale ... Co możemy zrobić, gdy nie mamy takiej możliwości, a jednak musimy wykonać udaną prezentację?
Zrozumienie lęku przed wystąpieniami publicznymi
Przed rozpoczęciem Ważne jest, aby wiedzieć, co dzieje się z nami w tych momentach , Jak w każdej sytuacji codziennego życia, kiedy rozmawia się z wieloma ludźmi, istnieją trzy zapisy, które są wprowadzane do gry: część fizyczna (w tym przypadku nerwy, które mogą manifestować się poprzez różne objawy: pocenie się, zaczerwienienie twarzy, wzrost częstości akcji serca), część poznawczą (złożoną z tego, co myślimy, która może być prowadzona przez przewidywanie niepowodzenia, takie jak: "Zamierzam zmylić, będą się ze mnie śmiać, zrobię to źle") i behawioralny: co robimy (w jaki sposób tworzona jest prezentacja).
Tym, co nas tutaj interesuje, jest odróżnienie linii oddzielającej obiektyw od subiektywnej, która często ma tendencję do mieszania się. Jedyną rzeczą, którą możemy zmanipulować, przygotowując się do publicznego wystąpienia, są obiektywne kwestie.
Na przykład musimy zapewnić, że pojęcia są jasne, że wyrażenie jest odpowiednie lub że wsparcie graficzne jest istotne , W związku z tym wynik jest związany z ilością czasu przeznaczonego na rozwój materiału, naszą wiedzą na ten temat lub z uwzględnieniem społeczeństwa, do którego się zwracamy. Reszta, część subiektywna, jak to może być opinia, którą inni robią z mojej kompetencji, jeśli znudzi im się to, co mówię, albo jeśli zdają sobie sprawę z naszych nerwów, to ta, z której musimy zrezygnować od pierwszego momentu, w którym stoimy przed publicznością. Pułapka jest obsługiwana, o ile zamierzamy manipulować tą częścią równania, która nie zależy od nas.
Poznawcza strona strachu
Zanim powiedzieliśmy, że istnieją trzy zapisy do rozważenia: fizyczne, behawioralne i poznawcze.
Cóż, dobrze, mimo że wszystkie są ze sobą powiązane, największy wpływ jest zorganizowany w ostatnim , więc będziemy tam, gdzie się skupiamy, demistyfikując niektóre błędne przekonania, które mogą być przydatne dla naszego celu.
Dwa błędy w nerwowości
Pierwszy błąd: jednym z najbardziej rozpowszechnionych obaw jest to, że uczestnicy łatwo dostrzegają nerwowość sprawozdawcy , Jednak te znaki nie są interpretowane przez innych, jak nam się wydaje, i najprawdopodobniej nie dojdziemy do ich realizacji. Pocenie się rąk, częstość akcji serca lub strach przed niedoborem są niedostrzegalne.
Jedynymi "wykrywalnymi" znakami są drżenie (rąk lub głosu) i zaczerwienienie twarzy, a nawet te czynniki są zazwyczaj częściowo zamaskowane odległością, która nas oddziela. Ogólnie rzecz biorąc, w gazetach odległość interpersonalna wynosi co najmniej 5 metrów od widowni. Jeśli już jest trudne do wykrycia w pobliżu, kilka metrów dalej jest prawie niemożliwe.
Dostrzegamy wszystkie szczegóły tego, co robimy, ale inne pozostają z ogólnym obrazem , Zewnętrzny korelat mają mniej niż połowę tego, co postrzegamy. W rzeczywistości, najbardziej użyteczną rzeczą, którą możemy zrobić z nerwami, jest "zamknięcie" ich, to znaczy pozwolić im być, biorąc pod uwagę, że mamy zdolność myślenia i mówienia nawet w ich obecności, co prowadzi nas do drugiego błędu.
Błąd w bezpośredniej manipulacji stanami
Najczęstszym błędem, gdy widzimy, że jesteśmy zdenerwowani, jest próba zmniejszenia naszego napięcia, mówienie sobie: "uspokój się, nie denerwuj się". Ale nasz umysł funkcjonuje zgodnie z mandatem paradoksalnej intencji. Mam na myśli, wystarczy, że powiemy "staraj się nie myśleć o nerwach", "staraj się uspokoić", aby stało się odwrotnie .
Z którą, najskuteczniejszą strategią, aby nie denerwować się ani nie zwiększać naszych nerwów, nie jest próba przekonania siebie, że nie musimy się denerwować, ale akceptować i tolerować objawy naszej troski pozostawiając je tak, aby zostały wcześniej.
Błąd perfekcjonizmu
Mamy tendencję do postrzegania elementów, które nas otaczają, od ich całości, zamiast interpretować szczegóły osobno.
Dlatego błędy popełnione podczas wystawy (które reprezentują szczegóły w całości) i słowa, których nie znaleziono w danym momencie, pozostają niezauważone przez publiczność , podobnie jak liczba schodów, które trzeba pokonać, aby dotrzeć do pokoju lub arkuszy zawartych w obrazach, które zdobią widownię. Co prowadzi nas do następnego punktu.
Selektywna uwaga
Jakby to była sałatka listowa, nasza wystawa działa jak czytanie tekstu: podkreślone lub pogrubione przyciągną więcej uwagi niż słowa w prostym formacie.
Dlatego, jeśli nie kładziemy nacisku na nasze nieporozumienia (zgodnie z analogią: jeśli ich nie "podkreślimy"), inni nie będą "czytać wystawy". Podobnie jak w przypadku nerwów, akceptowanie i tolerowanie porażek zmniejsza prawdopodobieństwo ich powtórzenia, zachęca do naszego bezpieczeństwa i kieruje uwagę opinii publicznej na inne aspekty.
Ostatnia sztuczka, aby pozbyć się nerwów
Jeśli chcesz poczuć się bezpieczniej i bezpieczniej i uniknąć lęku przed wystąpieniami publicznymi, ostatnia propozycja.
Spójrz na brwi: kontakt wzrokowy jest niezbędny do wytworzenia poczucia bezpieczeństwa i zaufania do naszych rozmówców. Jednak w sytuacjach ewaluacyjnych może to być element dystrakcyjny lub zastraszający, który zmniejsza koncentrację i zwiększa nerwowość. Dlatego jeśli spojrzymy na brwi naszych egzaminatorów, uwierzą, że patrzymy im w oczy i utrzymujemy neutralny punkt skupienia pozbawiony niepożądanych reakcji emocjonalnych.
