Psychologia humanistyczna: historia, teoria i podstawowe zasady

Próbując zagłębić się w różne podejścia w psychologii, Psychologia humanistyczna w ponowoczesności jest jeden z rosnących prądów. Dziś odkrywamy jego historię i podstawowe aspekty.

Humanistyczna Psychologia: odkrywanie nowego paradygmatu

Jeśli jesteś obserwatorem, Być może zauważyłeś, że ludzie mają tendencję do komplikowania życia pytając nas, dlaczego , Nie mam na myśli tych aseptycznych "dlaczego", które zadają sobie lekarze, inżynierowie i programiści, ale ta inna wersja pytania, które wskazuje na całkowitą daremność ich możliwych odpowiedzi : "Co ten obrazek mi proponuje?", "Dlaczego jestem osobą, którą się stałem?", "Co robię idąc ulicą?". 

Nie są to pytania, których odpowiedzi będą nas wyzwalać, a mimo to staramy się na nie odpowiedzieć: zły biznes z ekonomicznego punktu widzenia.

Czy powinniśmy zatem zrozumieć, że ta tendencja do bezużyteczności jest niedoskonałością naszego sposobu myślenia? Prawdopodobnie tak nie jest.

W końcu to przywiązanie do transcendencji towarzyszyło nam od niepamiętnych czasów i uważamy, że od tego czasu nie poszło nie tak. W każdym razie może powinniśmy zrozumieć, że egzystencjalne poszukiwanie jest jedną z tych cech, które określają nas jako istoty ludzkie , Być może powinniśmy, jeśli chcemy lepiej zrozumieć logikę, w której nasze myślenie jest kierowane, przyjrzeć się propozycjom tego, co znamy dzisiaj jako Psychologia Humanistyczna, nurt psychologiczny, który nie wyrzeka się wszystkich aspektów tego, co czyni nas ludźmi.

Czym jest psychologia humanistyczna?

Pierwsze wskazówki podczas umieszczania Psychologii Humanistycznej na mapie prądów psychologicznych znajdują się w jednym z głównych nośników standardów: Abraham Maslow (twórca piramidy Maslowa potrzeb ludzkich). W swojej książce Osobowość twórczaMaslow mówi o trzech naukach lub wielkich kategoriach izolowanych, z których badana jest ludzka psychika. Jednym z nich jest prąd behawioralny i obiektywistyczny, który zaczyna się od pozytywistycznego paradygmatu nauki . 

Na drugim miejscu jest to, co nazywa "psychologiami Freuda", które podkreślają rolę podświadomości w wyjaśnianiu ludzkich zachowań, a zwłaszcza psychopatologii.

Wreszcie Maslow mówi o nurcie, do którego się zalicza: Humanistycznej Psychologii. Trzeci nurt ma jednak swoistą charakterystykę. Psychologia humanistyczna nie zaprzecza dwóm poprzednim podejściom, ale obejmuje je zaczynając od innej filozofii nauki , Poza byciem serią metod, dzięki którym można studiować i interweniować na temat istoty ludzkiej, ma ona powód, by być w sposobie rozumienia rzeczy, jeden pojedyncza filozofia , W szczególności szkoła ta opiera się na dwóch ruchach filozoficznych: fenomenologii i egzystencjalizmie.

Fenomenologia? Egzystencjalizm? Co to jest?

Nie jest łatwo opisać w kilku linijkach dwie koncepcje, na których tak wiele napisano. Po pierwsze i trochę uproszczenie wszystkiego, koncepcja fenomenologia można rozwiązać, wyjaśniając ideę zjawisko W rzeczywistości niemiecki filozofMartin Heidegger on definiuje to jako "w którym coś może być opatentowane, widoczne samo w sobie", Dlatego dla fenomenologii to, co postrzegamy jako rzeczywistość, jest ostateczną rzeczywistością.

Fenomenologia

Od fenomenologii podkreśla się fakt, że nigdy nie jesteśmy w stanie bezpośrednio doświadczyć "samej rzeczywistości" (ponieważ nasze zmysły działają jak filtr tej informacji), podczas gdy odwrotny jest z tymi subiektywnymi aspektami, których jesteśmy świadomi. , To znaczy, odwołuje się do doświadczenie intelektualne i emocjonalne jako uzasadnione źródła wiedzy, roszczenie obejmujące również psychologię humanistyczną.

Egzystencjalizm

Z drugiej strony, egzystencjalizm jest nurtem filozoficznym, który proponuje refleksję nad samą ludzką egzystencją. Dwa z jego postulatów Co ma największy wpływ na psychologię humanistyczną, to:

1. Ludzkie istnienie jest refleksyjne dzięki świadomość , Od świadomości powstaje życiowa udręka poszukiwania sensu istnienia.
2. Istnienie człowieka zmienia się i jest dynamiczne ze względu na swoją naturę, to znaczy, że się rozwija , Poprzez rozwój istnienia, skonkretyzowany w podejmowaniu decyzji, dociera do istoty, która może być autentyczna lub nieautentyczna w zależności od jej kongruencja z projektem życia osoby.

Krótko mówiąc, zarówno fenomenologia, jak i egzystencjalizm kładą nacisk na świadomość i zdolność człowieka do decydowania, w każdym momencie, co robić, przenoszone ostatecznie przez jego intencjonalność, a nie przez jego biologię lub środowisko, odchodząc od wrodzony i ekologii, Psychologia humanistyczna gromadzi to dziedzictwo i prowadzi je do studiowania i interwencji w podejmowaniu decyzji, zdolności do tworzenia spójnego projektu życia, ludzkiej świadomości i refleksji z tego doświadczenia, które jest częściowo subiektywne.

Ponadto, ponieważ ten strumień psychologów przyswaja sobie idee takie jak wyszukiwanie egzystencjalne , jego mowa zazwyczaj odnosi się do "potencjalne możliwości "człowieka, to znaczy tych etapów jego rozwoju, które oddzielają go od państwa, do którego aspiruje". Natura tego rozwoju nie jest biologiczna, ale raczej niewysłowiona: jest to postęp subiektywne stany w której osoba stale zadaje pytanie o to, co się z nim dzieje, znaczenie tego, co on żyje i co może zrobić, aby poprawić swoją sytuację.

Biorąc pod uwagę, że "co się dzieje" jest czymś zupełnie prywatnym i poza zasięgiem oczu innych, jest zrozumiałe, że z perspektywy humanistycznej to egzystencjalne poszukiwanie jest obowiązkiem podmiotu, który go doświadcza, a psycholog ma drugorzędną rolę jako ułatwiający proces , Skomplikowane, prawda? Bo to jest zwierzę w poszukiwaniu znaczenia, z którym zmaga się Humanistyczna Psychologia.

Podsumowując

Tak więc, Psychologia Humanistyczna przyjmuje cechy charakterystyczne egzystencjalizm i fenomenologia i proponuje badanie człowieka, rozumiejąc go jako świadomą, świadomą istotę, w ciągłym rozwoju i którego mentalne reprezentacje i subiektywne stany są ważnym źródłem wiedzy o sobie.

Psycholog, który subskrybuje ten prąd, najprawdopodobniej zaprzeczy, że badanie myśli musi się rozpocząć od samej materii i eksperymentowania, ponieważ oznaczałoby to niesłabnącą dawkę redukcjonizmu. Zamiast tego z pewnością podkreśli różnorodność ludzkich doświadczeń i znaczenie kontekstu społecznego, w którym żyjemy. Przybliżając psychologię do tego, co jest znane jako nauki społeczne , możesz tak powiedzieć Psychologia Humanistyczna przyznaje, że związek między filozofia, teoria moralna, nauka i technologia, i odrzuca wizję nauki jako czegoś neutralnego z dala od jakiejkolwiek pozycji ideologicznej lub politycznej.

Manifest

Psychologia humanistyczna może być rozumiana jako nieunikniony owoc zmiany mentalności, która przypada na XX wiek, a konkretnie na rodzaj psychologia ponowoczesności , Podziel się z postmodernistyczną filozofią zaprzeczeniem a hegemoniczny dyskurs (materialistyczne podejście typowe dla współczesnej nauki), które stara się wyjaśnić całą rzeczywistość, a przynajmniej te obszary rzeczywistości, które są warte szkolenia ekspertów.

Dziedzic naukowy pozytywizmu Augusta Comte'a, mówią psychologowie humanistyczni, Przydaje się opisywać rzeczywistość, ale jej nie wyjaśniać , Człowiek, wbrew temu, co dzieje się z instrumentami naukowymi, doświadcza rzeczywistości, nadając sens, tworząc fikcje i formy narracyjne, które porządkują fakty zgodnie z szeregiem wierzeń i idei, wiele z nich trudno wyrazić słownie i niemożliwie do zmierzenia. Dlatego dyscyplina, która stara się studiować sposób myślenia i doświadczania istoty ludzkiej, będzie musiała dostosować swoją metodologię i jej treść do tego "znaczącego" wymiaru człowieka Powinien, ostatecznie, badać i dostarczać treści o egzystencjalnych poszukiwaniach, które nas charakteryzują.

Kilka ograniczeń modelu humanistycznego

Z tego "manifestu" Psychologii Humanistycznej ich ograniczenia również się rodzą .

Psycholodzy ci stoją przed wyzwaniami, które wielu innych naukowców odrzuca od samego początku: z jednej strony potrzeba połączenia wiedzy o wymiernych aspektach ludzkiej psychologii z subiektywnymi zjawiskami, az drugiej trudnej misji tworzenia solidny korpus teoretyczny w tym samym czasie, gdy wyrzeczenie się uniwersalności jego wyjaśnień jest zrzeczone. To ostatnie jest ważne, ponieważ nasze subiektywne doświadczenia charakteryzują się powiązaniem z kulturą, w której mieszkamy, ale także z wieloma zmiennymi, które czynią nas wyjątkowymi. Może dlatego dziś praktycznie nie można o tym mówić modele betonowe funkcjonowania myśli ludzkiej popartej przez Humanistyczną Psychologię.

Każdy autor tego nurtu prezentuje własne treści zróżnicowane według idiosynkrazji jego myśli i zakresu, w którym się angażuje, a tak naprawdę trudno jest się zorientować, którzy psychologowie w pełni przyjmują Psychologię Humanistyczną, a na którą mają wpływ tylko częściowo. Chociaż istnieją autorzy, których pomysły powracają w literaturze innych psychologów, takich jak Abraham Maslow i Carl Rogers propozycje innych autorów są bardziej "izolowane" lub zbyt szczegółowe, aby można je było ekstrapolować na inne obszary.

Sztuka komplikowania życia

W skrócie, jeśli nauka odpowiada za odpowiedź na to pytanie "Jak?" , egzystencjalne poszukiwania, na które napotyka Humanistyczna Psychologia, składają się z wielu znacznie bardziej skomplikowanych pytań: "Dlaczego?" , Nie poddanie się, w pewnych aspektach, jest równoznaczne z komplikowaniem życia; być może, że to poszukiwanie znaczenia jest w rzeczywistości podróżą bez powrotu, ale perspektywa błądzenia się wiecznie po pustkowiach egzystencjalnych wątpliwości nie wydaje się nas przerażać.

W rzeczywistości, czasami będziemy przemierzać ich wyimaginowane trasy, chociaż może to prowadzić do więcej problemów niż korzyści z czysto ekonomicznej i racjonalnej perspektywy, i chociaż trylema Agrypii obserwuje nas uważnie podczas tego postępu pytań i odpowiedzi. Dlatego jednak wątpliwa jest jego zawartość z naukowego punktu widzenia (i, w niektórych przypadkach, z własnych kryteriów), Dobrze wiedzieć o istnieniu psychologów, którzy podnieśli potrzebę komplikowania życia tak, jak robią to ludzie, których zamierzają studiować i służyć.

Być może ludziom przypisanym do Humanistycznej Psychologii brakuje poparcia, które cieszy psychologia poznawczo-behawioralna lub neurologia. Ale oczywiście nie można ich zarzucać, że zaczynają od korzystnej sytuacji.

Bibliografia:

• Camino Roca, J. L. (2013). Początki psychologii humanistycznej: analiza transakcyjna w psychoterapii i edukacji, Madryt: CCS.
• Heidegger, M. (1926). Bycie i czas, [Wersja ARCIS University Philosophy School]. Odzyskane z //espanol.free-ebooks.net/ebook/Ser-y-el-Tiem ...
• Maslow, A. H. (1982). Osobowość twórcza, Barcelona: Kairós.

"O naturze bezrefleksyjności" - prof. Dariusz Doliński (Kwiecień 2024).