Hyperacusis: definicja, przyczyny, objawy i leczenie
Słuchanie śmiechu, słyszenie głosu dziecka lub radosnego szczekania psa czy pójście na koncert naszej ulubionej grupy to aspekty, które większość z nas uważa za przyjemne.
Są to mniej lub bardziej powszechne dźwięki naszych codziennych wydarzeń, które towarzyszą nam i są częścią naszego życia. Jednak dla osób z hyperacusis, to, co wydaje się normalne, a nawet przyjemne dla większości ludzi, jest prawdziwą torturą .
I jest to, że ci ludzie cierpią na wysoki poziom dyskomfortu ze stymulacją słuchu. Czym jest hyperacusis? W tym artykule przystępujemy do analizy tej afektacji.
- Powiązany artykuł: "Szumy uszne lub szum w uszach: przyczyny, objawy i leczenie"
Hyperacusis: koncepcja i objawy
Hyperacusis jest rozumiany jako ten stan, w którym kto ma to manifestuje spadek progu tolerancji na dźwięki , Jest to rodzaj nadwrażliwości, która powoduje, że dana osoba nie jest w stanie tolerować dźwięków, które dla innych ludzi są normatywne, ponieważ powodują różny poziom bólu lub dyskomfortu. Powszechne są reakcje, zwłaszcza gdy występują głośne i nagłe dźwięki lub powtarzające się i ciągłe dźwięki, które mogą być torturami dla tych, którzy cierpią z tego powodu.
Ważne jest, aby wziąć pod uwagę aspekt, który jest często brany za pewnik: hyperacusis nie implikuje większej zdolności słuchowej po stronie cierpiącego w porównaniu do reszty, wspomniana zdolność jest normalna lub nawet cierpi na jakiś rodzaj problemu słuchowego. To znaczy, nie chodzi o to, że słyszą więcej niż inni, ale że ich nerwowe sposoby reagują łatwiej i mają mniejszą zdolność do przeciwstawiania się dźwiękom.
Na poziomie poznawczym hyperacusis ma tendencję do generowania problemów, jeśli chodzi o podtrzymywanie uwagi i koncentrację , Może również powodować wzrost drażliwości ze względu na utrzymywanie się dźwięków, których nie można uniknąć, a także unikanie behawioralne tych źródeł dźwięku, które powodują dyskomfort. Często cierpią one na takie objawy, jak ból głowy, zawroty głowy, nudności, szum w uszach lub zmęczenie fizyczne i psychiczne. Również problemy ze snem.
Oprócz tego, ludzie z hyperacusis często mają problemy społeczne wynikające z ich nietolerancji na dźwięki. Ten problem nie jest zwykle dobrze rozumiany społecznie i może być bardzo ograniczony. I czy przez powodowanie cierpienia dźwięków dnia na dzień, powszechne jest unikanie lub łatwo irytować przez źródła dźwięku, które dla innych są niewinne, a nawet przyjemne. W wielu przypadkach unikają miejsc, w których są tłumy, które dziś w środowisku miejskim są trudne do osiągnięcia. W niektórych przypadkach decydują się na izolację, ograniczając kontakt społecznościowy.
Przyczyny
Przyczyny tego typu afektacji, które mogą wystąpić samodzielnie lub jako objaw innego problemu medycznego (np. Zespołu Williamsa), nie są w pełni znane. Spekuluje się o istnieniu uszkodzenia lub pogorszenia ścieżek słuchowych, szczególnie w ślimaku .
Zmiany te można znaleźć na poziomie ucha wewnętrznego lub na poziomie mózgu. Omawiane szkody mogą mieć wiele przyczyn, od zakresu zmian lub wrodzonych wad rozwojowych do nabytych przyczyn. Te ostatnie obejmują ciągłą ekspozycję na dużą ilość szumu, co może uszkodzić połączenia nerwowe i uwrażliwić je. Może to również wynikać z uszkodzeń spowodowanych urazem mózgu (powodem, dla którego niektórzy badani, którzy mieli wypadki samochodowe, mieliby ten problem) lub nawet spożycia niektórych substancji.
Na poziomie hormonalnym wydaje się, że serotonina jest zaangażowana, przy czym zmiana szlaków serotoninergicznych jest inną możliwą przyczyną tego problemu. W niektórych przypadkach proponuje się również pozbawienie bodźców jako etiologię, ale jest to mało prawdopodobne.
Leczenie
Tradycyjnie Porady udzielane osobom cierpiącym na hyperacusis to unikanie hałasu, który może powodować dyskomfort lub użyj metod barierowych, które tłumią dźwięki. Pozwala to uniknąć cierpienia, ale na dłuższą metę faktycznie powoduje, że układ słuchowy staje się bardziej wrażliwy, ponieważ nie jest przyzwyczajony do obsługi dźwięków. Ponadto, w ostatecznym rozrachunku utrudnia to normalne życie.
Bardziej wskazane jest, aby pacjent był narażony w kontrolowany sposób na poziom hałasu w otoczeniu. Zaleca się, aby ci, którzy cierpią na niego, mieli urządzenia, które pomagają generować hałas na tyle niski, że nie jest on szczególnie szkodliwy, ale który sprawia, że są one stymulowane, starając się, aby system nerwowy dostosowywał się stopniowo do najczęstszych dźwięków. To znaczy, że chodzi o generowanie progresywnej desensytyzacji, która z czasem może zmniejszyć wrażliwość systemu.
Innym podstawowym aspektem, z którym należy sobie poradzić, jest psychoedukacja zarówno podmiotu, jak i jego otoczenia. Ten ostatni aspekt jest niezbędny ze względu na ogromną trudność, jaką można włożyć w zrozumienie cierpienia pacjenta przed bodźcami uznawanymi za "normalne", demistyfikowanie niektórych aspektów związanych z tym problemem i pomoc w generowaniu wzorców zachowań i socjalizacji, które sprawiają, że podmiot czuje się społecznie wspierany. ,
Na poziomie farmakologicznym zazwyczaj stosuje się benzodiazepiny, leki przeciwdepresyjne SSRI (pamiętaj, że serotonina była związana z niektórymi przypadkami hiperakusa) lub nawet leki przeciwdrgawkowe. Na poziomie medycznym stosowano metody chirurgiczne, choć nie jest to normalne.
Konieczna może być również praca nad możliwym pojawieniem się epizodów depresyjnych lub treningiem w radzeniu sobie z lękiem i radzeniem sobie ze stresem, który może być zarówno produktem, jak i elementem wyzwalającym wrażliwość na hałas tych osób.
