Independent Life Movement: co to jest i jak zmieniło społeczeństwo
Ruch Niezależnego Życia grupuje różne walki o uznanie różnorodności funkcjonalnej oraz o zagwarantowanie ich praw obywatelskich.Ogólnie rzecz ujmując, Ruch Niezależnego Życia opiera się na społecznym modelu niepełnosprawności, w którym to drugie rozumie się jako sytuacji (a nie indywidualny stan medyczny), w którym osoba wchodzi w interakcję z szeregiem barier społecznych.
Ta ostatnia została następnie wyartykułowana koncepcją "różnorodności funkcjonalnej", która ma na celu przełamanie tradycyjnego związku pomiędzy "różnorodnością" i "brakiem możliwości". W tym artykule zrobimy krótki przegląd historii Niezależnego Ruchu Życia , zwracając uwagę na reperkusje, jakie miała ona w promowaniu jakości życia osób niepełnosprawnych.
- Powiązany artykuł: "Czym jest psychologia polityczna?"
Independent Life Movement: co to jest, początki i reperkusje
W roku 1962 prestiżowy University of Berkeley w Stanach Zjednoczonych po raz pierwszy przyjął studenta niepełnosprawnego, zwłaszcza w zakresie administracji i prawa. Nazywał się Ed Roberts, miał polio w wieku czternastu lat aw konsekwencji paraliż nerwowo-mięśniowy, problem, który doprowadził go do konieczności udzielenia ważnego wsparcia. Dzięki temu, że był w stanie zaspokoić tę potrzebę, w dużej mierze dzięki akompaniamencie matki, Ed Roberts wkrótce stał się ważnym działaczem i bojownikiem praw obywatelskich osób niepełnosprawnych.
Kiedy rozpoczął studia, Ed Roberts musiał znaleźć miejsce zamieszkania, które odpowiadałoby jego stanom medycznym, ale nie widział potrzeby, aby jego pokój stał się oddziałem szpitalnym. Biorąc pod uwagę ofertę dyrektora służby zdrowia uniwersytetu specjalny pokój w szpitalu w Cowell ; Ed Roberts zaakceptował, o ile przestrzeń była traktowana jako miejsce zamieszkania w akademikach, a nie jako centrum medyczne.
Władze zaakceptowały to i stworzyły ważny precedens dla innych osób, które również miały pewien stan zdrowia, który chciałby być leczony nie tylko dla medycyny. Podobnie Ed zyskiwał udział w innych środowiskach, a nawet pomógł zreformować wiele fizycznych przestrzeni wewnątrz i na zewnątrz uczelni, aby były bardziej dostępne .
Utworzono dużą społeczność działaczy na rzecz niezależnego życia, która zainaugurowała między innymi pierwsze Centrum Niezależnego Życia (CIL) na Uniwersytecie w Berkeley. Pionierskie miejsce w generowaniu większej liczby modeli społecznościowych, aby zaspokoić różne potrzeby specyficzne dla ludzkiej różnorodności.
Nic o nas, bez nas
Ruch Niezależnego Życia pokazał, że zrozumienie niepełnosprawności z bardziej tradycyjnego modelu biomedycznego spowodowało, że interakcja z różnorodnością i świadczenie usług społecznych będzie prowadzona według tej samej logiki. Mam na myśli, pod pojęciem, że jest osoba "chora", która ma niewielką autonomię , a także ograniczone możliwości uczestnictwa w społeczeństwie. I wreszcie, społeczeństwo pozostało zewnętrznym bytem i obce tym ograniczeniom.
Innymi słowy, było faworyzowanie stygmatyzacji różnorodności poprzez stereotypy takie, że osoba w sytuacji niepełnosprawności nie może się uczyć, nie może pracować lub nie może zająć się sobą; który miał poważne ograniczenia w dostępie do różnych sfer życia społecznego.
Nie tylko to, że nie generowali bardzo ważnych badań, by interweniować w różnych istotnych warunkach. Ale te dochodzenia i interwencje odeszły na bok same osoby niepełnosprawne, to znaczy ich potrzeby, zainteresowania, zdolności; i wszystko, co określa je ponad stan, który można wytłumaczyć medycyną.
Następnie pojawia się motto, które towarzyszy ruchowi, a nawet przeniosło się do innych ruchów, które są "Nic o nas bez nas". Jednocześnie stało się jasne, że niezależne życie nie jest życiem samotnym, to znaczy, że istnieje potrzeba współzależności, aw wielu przypadkach istnieje ważna potrzeba wsparcia, ale musi być spełniony bez poświęcania autonomii osoby niepełnosprawnej .
- Może jesteś zainteresowany: "stygmatyzacja osób z diagnozami psychiatrycznymi"
Tło i inne ruchy społeczne
Jak widzieliśmy, Ruch Niezależnego Życia pojawia się jako reakcja dehumanizacja procesu, który historycznie charakteryzował tradycyjny model medyczny , Wyłania się także jako walka o potrzebę praw obywatelskich i równych szans w zakresie uczestnictwa społecznego.
Jednym z najbardziej bezpośrednich wydarzeń Ruchu Niezależnego Życia jest to, że Ed Roberts został przyjęty przez University of Berkeley na dwa lata przed tym, jak ten stał się kolebką ruchu wolności słowa, co między innymi pomogło wzmocnić przyczyny.
W tym samym kontekście były inne walki o równe szanse w Stanach Zjednoczonych. Ruchy na rzecz praw Afroamerykanów, wraz z ruchami feministycznymi, zyskiwały na sile. Ze swojej strony osoby niepełnosprawne zauważyły, że Podobnie jak w przypadku innych mniejszości, odmówiono im dostępu do najbardziej podstawowych usług i świadczenia socjalne, na przykład edukacja, zatrudnienie, transport, zakwaterowanie i tak dalej.
Zmiana paradygmatu
Z walk Niezależnego Ruchu Życia powstały różne zasady. Na przykład promocja praw człowieka i obywatela, wzajemna pomoc, wzmocnienie pozycji odpowiedzialność za własne życie, prawo do podejmowania ryzyka i życia we wspólnocie (Lobato, 2018).
Podsumowujemy powyższe, przyjmując jako odniesienie dokument autorstwa Shreve, M. (2011).
1. Od pacjentów do użytkowników
Osoby niepełnosprawne po raz pierwszy zostały uznane za użytkowników usług, a nie jako pacjenci, a następnie jako klienci, a wszystko to zgodnie z transformacja w świadczeniu usług społecznych miało to miejsce w tym kontekście.
Te ostatnie pomogły, krok po kroku, przekazać ideę, że osoby te mogą być aktywnymi agentami w swojej własnej sytuacji, a także w podejmowaniu decyzji o usługach i produktach, które najlepiej odpowiadają ich potrzebom wsparcia.
2. Grupy wsparcia i wzajemnej pomocy
To, co poprzednio, miało takie konsekwencje, że ludzie w sytuacji niepełnosprawności zaczęli się grupować i pozostawić chorobę. Następnie powstały grupy wzajemnej pomocy, w których protagonistami byli ludzie niepełnosprawni, a nie specjalistyczna medycyna.
Bez tego ostatnie przestanie być uważane za jedną z koniecznych podpór). Ten ostatni faworyzował, aby zarówno osoby niepełnosprawne, jak i profesjonaliści zajmowali inne stanowiska i zostaną stworzone nowe specjalności bardziej skoncentrowane na dostępności niż na rehabilitacji .
3. Wpływ na instytucje
Osoby w sytuacji niepełnosprawności dały do zrozumienia, że interwencja medyczna i farmakologiczna jest bardzo ważna, jednak nie wystarcza lub we wszystkich przypadkach jest to konieczne. Stąd paradygmat opieki przeniósł się z medykalizacji na pomoc osobistą, gdzie osoba niepełnosprawna przyjąć bardziej aktywną rolę .
W tym samym sensie, szczególnie w przypadku osób z rozpoznaniem zaburzeń psychicznych, stało się możliwe rozpoczęcie procesu psychiatrycznej demedycyzacji i deinstytucjonalizacji, gdzie stopniowo ujawniły się stopniowo różne naruszenia praw człowieka, które miały miejsce w tych przestrzeniach. Stąd założono podstawy do generowania i promować więcej modeli społecznościowych i mniej segregacji .
Poza Stanami Zjednoczonymi
Ruch Independent Life wkrótce przeniósł się do różnych kontekstów. Na przykład w Europie zacząłem w latach 80. od inicjowania brytyjskich działaczy, którzy przebywali w Stanach Zjednoczonych podczas rozwoju ruchu. Stamtąd powstało wiele forów w wielu krajach, które znacząco wpłynęły na politykę i paradygmat praw w odniesieniu do różnorodności funkcjonalnej.
Jednakże, biorąc pod uwagę, że nie ma wszędzie tych samych zasobów lub tych samych potrzeb, wszystkie powyższe nie mają zastosowania do wszystkich kontekstów. Model wspólnotowy i paradygmat praw współistnieją z silnymi procesami stygmatyzacji i segregacji niepełnosprawności. Na szczęście to ruch, który nadal działa i jest wielu ludzi, którzy kontynuowali pracę, aby to zmienić.
Bibliografia:
- Lobato, M. (2018) Independent Life Movement. Niezależne życie Walencja. Źródło: 28 czerwca 2018. Dostępne pod adresem //vicoval.org/development-movement-/.
- Shreve, M. (2011). Ruch Niezależnego Życia: historia i filozofia do realizacji i praktyki. Społeczna szansa na integrację i włączenie wszystkich osób niepełnosprawnych do społeczeństwa. Źródło: 28 czerwca 2018. Dostępne pod adresem //www.ilru.org/sites/default/files/resources/il_history/IL_Movement.pdf.
- García, A. (2003). Ruch niezależnego życia. Międzynarodowe doświadczenia Luis Vives Foundation: Madryt.
