yes, therapy helps!
Indywidualizacja: co to jest i 5 faz według Carla Junga

Indywidualizacja: co to jest i 5 faz według Carla Junga

Marzec 28, 2024

Będąc autonomicznym, niezależnym i zdolnym do przetrwania, dostosowując się do środowiska. Osiągnij swoją własną tożsamość, rozpoznaj siebie jako własną i zintegrowaną istotę. Dokończ proces rozwoju, aby osiągnąć siebie. Wszystkie te wyrażenia odzwierciedlają główny cel rozwoju człowieka: osiągnięcie procesu indywidualizacji .

Było wielu autorów, którzy opracowali teorie dotyczące idei stojącej za tą koncepcją, jest jednym z najbardziej znanych Carl Gustav Jung (ojciec głębokiej lub analitycznej psychologii), który położył szczególny nacisk na to, w jaki sposób osiągamy samoświadomość poprzez ten proces. I dotyczy koncepcji indywidualizacji, na której skupia się niniejszy artykuł, z punktu widzenia Junga, definiując go i ustalając jego fazy.


  • Powiązany artykuł: "Historia psychologii: autorzy i główne teorie"

Indywiduacja: pojęcie ogólne

Na poziomie ogólnym indywidualizacja jest rozumiana jako proces, przez który człowiek staje się osobą zintegrowaną, stając się osobą samą w sobie i osiągnięcie zdolności do całkowitej autonomii i niezależności. Jest to proces, który wymaga rozwoju przedmiotu i rozwoju różnych zdolności psychicznych, pojawiających się w całym ludzkim rozwoju i trwających, w rzeczywistości, znacznej części życia.

Proces ten jest szczególnie istotny i widoczny w okresie dojrzewania, kiedy indywidualizacja osoby czyni ją zdolną do generowania własnej tożsamości, odróżniającą się od rodziców i zaczynającą rozpoznawać siebie jako swoją własną i unikalną istotę. W tym celu konieczne jest również, aby istniała przynależność, powiązanie z rodziną i środowiskiem kulturowym, które pozwala mieć punkt wyjścia i środowisko, które ułatwia ten proces. Wszystko to wygeneruje przyszłe projekty spójne z samym sobą , a także możliwość połączenia się lub odłączenia od świata w zdrowy i szczery sposób.


Proces indywidualizacji według Carla Junga

Zgodnie z powyższym, Carl Gustav Jung opracował jedną z podstaw swojej psychologii analitycznej: koncepcję procesu indywidualizacji. Dla autora pojęcie indywiduacji jest rozumiane jako proces różnicowania, konstytuowania i uszczegółowienia własnej istoty , w taki sposób, że podmiot może odkryć kim jest i pozwala mu rozwinąć osobowość. Utożsamiana jest także z samorealizacją, będąc częścią naturalnego i instynktownego procesu prowadzącego do własnego dojrzewania.

Ważne jest, aby pamiętać, że proces indywidualizacji jest wybitnie konfliktowy, zarówno w wizji jungowskiej, jak iw innych, biorąc pod uwagę integrację przeciwstawnych elementów. W przypadku Junga zaproponował, że mamy do czynienia z procesem, w którym konflikty między różnymi przeciwieństwami pojawiają się w osobie, związane z świadomą nieświadomą opozycją i indywidualnością - zbiorowością .


Podstawą tego całego procesu jest ego, z którego będziemy posuwać się naprzód w zrozumieniu dotychczas odrzucanych aspektów, a po trochu przyjmując je i integrując je. Treści, które mają zostać opracowane i zintegrowane, będą coraz bardziej złożone i aby postępować w tym procesie, konieczne jest umożliwienie identyfikacji, łączenia i integrowania przeciwieństw bez identyfikowania się z nimi, odróżniania ich od siebie.

W tym sensie indywidualne aspekty osobiste zostaną zintegrowane w pierwszej kolejności, działające doświadczenia emocjonalne wyparte początkowo przed rozważeniem jego nieadekwatności lub konfliktu lub doświadczenia traumy, aby później zintegrować elementy zbiorowej nieświadomości, dodając do rozwoju opracowanie kulturowo odziedziczonych archetypów. W podobny sposób opracują i zintegrują różne podstawowe procesy, które kształtują osobowość.

Godne uwagi jest to, że istnieje jeszcze inna koncepcja indywidualizacji bardziej skupionej na ewolucji biologicznej podmiotu, chociaż w przeciwieństwie do innych koncepcji, proces indywidualizacji zaproponowany przez Junga nie ogranicza się do okresu dojrzewania czy dzieciństwa , W rzeczywistości każdy z etapów, które są częścią tej drugiej interpretacji procesu, trwałby około dziesięciu lat, nie kończąc procesu świadomej indywidualizacji aż do dorosłości.

Najpierw przechodzisz fazę, w której zaczyna się rodzić ego (wcześniej nie ma świadomości indywidualności), później, gdy dojdziesz do okresu dojrzewania, zaczyna się dystansowanie od otoczenia i poszukiwanie tożsamości, adaptacja do twojej roli i integracja jaźni i wreszcie czwarty etap, w którym poszukiwanie sensu własnego jest podane , Byłoby w tym drugim przypadku, gdy istnieje większe prawdopodobieństwo, że potrzebne są procesy, aby zakończyć indywidualizację.

  • Może jesteś zainteresowany: "Carl Gustav Jung: biografia i praca psychologa duchowego"

Etapy procesu indywidualizacji

Proces indywidualizacji, z punktu widzenia Junga, odbywa się poprzez serię czterech faz, przez które podmiot najpierw uzupełnia swoje świadome i nieświadome aspekty i stopniowo integruje przeciwieństwa (osoba i cień, świadomy i nieprzytomny ...) dopóki nie osiągniesz identyczności osoby: to znaczy być sobą, w pełni zintegrowana osoba .

Chociaż w zasadzie istnieją cztery, istnieje wiele interpretacji i sposobów ich podziału, nawet w ramach teorii Junga, ale we wszystkich z nich uwzględniane są następujące (w tym przypadku piąta, która byłaby końcem tego procesu).

1. Pozbądź się siebie i podejdź do nieprzytomności

Początek procesu indywiduacji ma miejsce w chwili, gdy zaczyna się pojawiać sumienie, że sama świadomość nie jest całością bytu. Zaczyna się bądź świadomy istnienia impulsów, pragnień i niewyrażonych treści psychicznych ani bezpośrednio obserwowalne. Temat zdaje sobie sprawę, że istnieje duża część jego samego, która została zignorowana przez samego siebie i spróbuje zacząć zbliżać się do jego zrozumienia, ponieważ nadszedł czas, kiedy jego rozwój sprawił, że dostrzegł tę potrzebę.

  • Może jesteś zainteresowany: "9 etapów życia istot ludzkich"

2. Spotkanie z cieniem

Urodzeni w świadomości, że jest coś więcej w sobie, pierwszą rzeczą, która została wykryta, jest to, że istnieje nie tylko świadoma część, ale także podświadomość i zestaw aspektów, które negujemy, gdy uważamy je za negatywne (i że zwykle projektujemy na innych jako mechanizm kompensacyjny): innymi słowy, zaczynamy być świadomi istnienia dualizmu (którego jesteśmy świadomi i sprawia, że ​​czujemy się indywidualnymi istotami, które są związane ze światem zewnętrznym) i cienia (ukrytej i nieświadomej części osoba)

Gdy zaczniesz być świadomy istnienia cienia, musisz zacząć je oceniać bez osądzania go: nasze pragnienia i nieświadome impulsy Mają wielką wartość, mimo że niektórzy są społecznie źle postrzegani , Chodzi o integrację odmówionych elementów i samej osobowości. Nie chodzi o uleganie impulsom (w rzeczywistości Jung postrzega represje jako coś, co w pewien sposób pozwala na narodziny świadomości), ale akceptuje cień jako część naszej natury.

3. Spotkanie z anima / animus

Trzeci wielki krok procesu indywiduacji jest podany w odniesieniu do archetypów seksualnych. Do tej pory dziecko integrowało własne aspekty, ale teraz musi zacząć integrować archetypowe elementy, pochodzące z dziedzictwa kulturowego, które są częścią ich osobowości i społeczności, i które wcześniej zostało odrzucone przez daną osobę. Szczególnie na tym etapie temat zaczyna integrować polaryzację męską / żeńską.

Proces ten obejmuje integrację własnego bytu, oprócz archetypu utożsamianego z jego płcią, część ich tradycyjnie utożsamiana z płcią przeciwną , pojawia się link z nią. To znaczy, człowiek musi zintegrować pierwiastek anima lub kobiecy (który odpowiada elementom takim jak wrażliwość, uczucia i ekspresja emocjonalna), podczas gdy kobieta robi to z animusem lub archetypem męskim (związane z wigorem i witalnością, siłą powód i mądrość). Chodzi o integrację archetypu seksualnego w całości, zarówno logosu, jak i erosu, co czyni go mediatorem i źródłem kreatywności i inspiracji.

4. Integracja lekkiego archetypu

Kiedy to nastąpi, ciemne i nieznane obszary naszej psychiki zaczynają się rozświetlać, coś, co w dużym stopniu poszerza naszą świadomość o sobie i może generować wrażenie narcystycznej wszechmocy, dzięki której wierzymy, że jest lepsza. Ale efekt rzeczywistości, który sprawia, że ​​widzimy, że nasze możliwości nie są tak ekstremalne, powoduje "dymienie", przywracanie pokory. W tej chwili pojawia się mądrość i odkrycie symbolizowany przez maga lub mędrca, który nadaje sens nieznanemu, odkrywając i odkrywając własną istotę.

5. Koniec procesu indywidualizacji: coincidentia oppositorum

Stopniowo pojawiają się chwile, gdy pojawia się jaźń, kilka chwil, kiedy zaczyna się rozumieć własne ja. Proces osiąga swoją kulminację, gdy zbieżność lub integracja przeciwieństw jest osiągnięta, zakłada nabycie tego samego, koniec procesu indywidualizacji.

W tym czasie zestaw elementów składających się na umysł jest już zintegrowany (świadomy i nieświadomy, jednostka i kolektyw, osoba i cień ...), osiągając w pełni zintegrowaną psychikę. On już jest sobą, świadomy różnych aspektów, które są częścią jego istoty i potrafić odróżnić i oddzielić od świata , Temat jest bytem kompletnym, zindywidualizowanym i stopniowo coraz bardziej autonomicznym (nawet będąc w stanie stworzyć własny system etyczny).

Jego znaczenie w kształtowaniu osobowości

Proces indywiduacji, rozumiany jako ten, który pozwala nam stać się sobą, ma to ogromne znaczenie w konfiguracji osobowości , W rzeczywistości sam Jung uważa indywiduację za serię transformacji, która ma na celu osiągnięcie punktu środkowego osobowości, to jest zdobycie punktu pośredniego, który pozwala zbliżyć się do świadomości i nieświadomości.

Nie zapominaj, że ideą indywiduacji jest stać się sobą, integrując różne aspekty osobowości i psychiki w kompletną całość. To znaczy zaakceptuj obecność różnych funkcji, które mamy i cencie ich, nawet tych represjonowanych i zaprzeczanych przez całe życie. Najwyraźniejszym przykładem na poziomie indywidualnym jest osoba (część naszej osobowości, którą pokazujemy) i cień (ukryty i odrzucony, który pozostaje nieprzytomny).

Indywidualizacja pozwala nam być wolnymi, rozwijać własny sposób działania i widzieć świat, a nie tylko podążać ścieżką wyznaczoną przez naszych poprzedników, pozwalając naszemu sposobowi bycia, widzenia i działania wyjść niezależnie i zróżnicowane. Krótko mówiąc, nasza osobowość powstaje. Dzięki temu możemy uczynić projekt życia spójnym z tym, kim jesteśmy i przeżyć nasze życie jako jednostki, którymi jesteśmy.

Bibliografia:

  • Alonso, J.C. (2004). Psychologia analityczna Junga i jego wkład w psychoterapię. Univ. Psychol. Bogota (Kolumbia) 3 (1): 55-70.
  • Jung, C. G. (1934). O kształtowaniu osobowości. W C. G. Jung, Rzeczywistość duszy (s. 173-200). Buenos Aires: Losada.
  • Muñoz, P. (2010). Bądź sobą: Wprowadzenie do psychologii analitycznej C.G. Jung. Publikacyjne Kaicron. Hiszpania
  • Sassenfeld, A.M. (s.f.). Rozwój człowieka w psychologii jungowskiej. Teoria i implikacje kliniczne. Uniwersytet Chile

Konferencja: „Uczeń ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi w kontekście zmian w prawie oświatowym” (Marzec 2024).


Podobne Artykuły