yes, therapy helps!
Niepełnosprawność intelektualna i rozwojowa

Niepełnosprawność intelektualna i rozwojowa

Marzec 4, 2024

The niepełnosprawność intelektualna i rozwojowa (DIyD) jest najczęstszym indywidualnym stanem niepełnosprawności w populacji i wśród studentów.

Pojęcie niepełnosprawności intelektualnej

Wyrażenie "niepełnosprawność intelektualna i rozwojowa" zostało przyjęte w czerwcu 2006 r., Po przegłosowaniu przez członków Amerykańskie Stowarzyszenie na rzecz Niepełnosprawności Intelektualnej i Rozwoju (AIDD). Poprzednio został wywołany Amerykańskie Stowarzyszenie na rzecz upośledzenia umysłowego (AAMR).

Znane są co najmniej trzy nazwiska tej grupy: "niedorozwój umysłowy", "upośledzenie umysłowe" i "niepełnosprawność intelektualna i rozwojowa".

AIDD zmodyfikowała nazwę, definicję, diagnozę i klasyfikację jako konsekwencje postępów w różnych dziedzinach związanych z tym tematem: medycyna, psychologia i edukacja.


Termin, który pozwala uniknąć stygmatyzacji

Poprzednia koncepcja została zmieniona przez tę nową aby zminimalizować etykiety lub uprzedzenia społeczne takie jak: wizje skoncentrowane na deficycie, na powolnym i niezrównoważonym funkcjonowaniu umysłowym itp.

Nowa nazwa ma na celu skorzystanie z nowej koncepcji rozwoju, która jest zasilana przez teorie społeczno-kulturowe i ekologiczne.

Pozwala na funkcjonalna wizja rozwoju , co oznacza, że ​​dana osoba może mieć różne konteksty i przez cały cykl życia. Z kolei przyczynia się do koncepcji niepełnosprawności, która jest zasilana przez wkłady Międzynarodowa Klasyfikacja Funkcjonowania, Niepełnosprawność i z WHO, i która uznaje społeczne pochodzenie trudności doświadczanych przez osobę, która cierpi na DI i D.


Z drugiej strony rozumie także niepełnosprawność intelektualną jako zaburzenie rozwojowe co ma wiele wspólnego z innymi problemami rozwojowymi, które mogą dotyczyć dzieci.

Cele tej monografii

W tym artykule Postaramy się przedstawić aktualną wizję niepełnosprawności intelektualnej i rozwoju w oparciu o paradygmat wsparcia oraz w koncepcji tej niepełnosprawności jako funkcji interakcji między niezależnym funkcjonowaniem osoby a kontekstami, w których on żyje, uczy się, pracuje i lubi; zapewnić ogólne ramy i niektóre instrumenty oceny uczniów z DIyD; i oferują odpowiedzi na promowanie ich rozwoju.

Co rozumiemy przez niepełnosprawność intelektualną i rozwojową?

Przede wszystkim określimy niepełnosprawność intelektualną i kategorie, które ją konstytuują.


Czym jest niepełnosprawność intelektualna?

cztery przybliżenia w tym polu:

  • Społeczne zbliżenie : ludzie ci byli historycznie określani jako upośledzeni umysłowo lub niedorozwinięci, ponieważ nie byli w stanie przystosować się społecznie do swojego otoczenia. Nacisk na trudności intelektualne pojawił się dopiero później i przez jakiś czas najbardziej niepokojące było niewłaściwe zachowanie społeczne.
  • Podejście kliniczne : wraz z boomem modelu klinicznego cel definicji został zmieniony. Następnie skupił się na objawach i objawach klinicznych różnych zespołów. Więcej uwagi poświęcono organicznym i patologicznym aspektom ID.
  • Podejście intelektualne : od zainteresowania inteligencją jako konstruktem i testami inteligencji podejście do ID podlega kolejnej zmianie. Zakłada ona nacisk na zakres inteligencji tych ludzi wyrażony w kategoriach IQ. Najważniejszą konsekwencją była definicja i klasyfikacja osób z ID na podstawie wyników uzyskanych w testach wywiadowczych.
  • Podejście intelektualne i społeczne Do 1959 r. Nie uznawano znaczenia tych dwóch elementów w koncepcji ID: niskie funkcjonowanie intelektualne i trudności w zachowaniach adaptacyjnych, które zachowały się do dnia dzisiejszego.

Teoretyczne i praktyczne modele niepełnosprawności intelektualnej

Modele, z którymi ludzie niepełnosprawni intelektualnie zostali skonceptualizowani i którzy uzasadnili określone praktyki zawodowe. Oni są wyróżnieni trzy świetne modele :

Dobroczynny model dobrobytu

Od końca XIX wieku i przez prawie połowę XX wieku osoby niepełnosprawne były oddzielane od społeczeństwa i powierzane dużym placówkom azylowym. Opieka, jaką otrzymali, była rodzaju pomocy i była zgodna z koncepcją charytatywną publicznego wykonania. Nie sądzili, że jest to coś społecznego lub rehabilitacyjnego.

Model rehabilitacyjno-terapeutyczny

Rozciąga się w Hiszpanii od końca IIGM, w latach 70. Przypuszcza przyjęcie modelu klinicznego w diagnostyce i leczeniu osób z ID i przewaga specjalizacji. Model ten pokrywa się z boomem wspomnianego wcześniej podejścia klinicznego.Diagnoza ID koncentruje się na deficycie osobnika i jest podzielona na kategorie według ich IC. Uważa się, że problem leży w temacie, a wyspecjalizowane instytucje są tworzone zgodnie z naturą problemu, aby im służyć.

Model edukacyjny

Zaczęło się w naszym kraju w latach 80. Charakteryzuje się przyjęciem zasada standaryzacji na wszystkich etapach życia tych ludzi. Zaczynają być traktowani z takimi samymi prawami jak ich rówieśnicy do edukacji, zdrowia, pracy i godnego życia. W miarę możliwości nauczanie powinno odbywać się w zwykłych ośrodkach, diagnoza powinna priorytetowo traktować możliwości tych osób i skupiać się na potrzebnych im pomocy, aby odpowiedzieć na potrzeby różnych środowisk życia.

Historia dotycząca definicji pojęcia

The AAIDD zmienił definicję DI nawet 10 razy. Ostatni był w 2002 r. Jest to definicja wykraczająca poza tę z roku 1992, ale utrzymuje niektóre z jej kluczowych wyjątków: fakt, że upośledzenie umysłowe nie jest traktowane jako absolutna cecha osoby, ale jako wyraz interakcji między człowiekiem z ograniczeniami intelektualnymi i adaptacyjnymi oraz środowiskiem; i nacisk na wsparcie.

W definicji z 1992 r. Kategorie znikają. Wyraźnie odrzucają i potwierdzają, że osoby z upośledzeniem umysłowym nie powinny być klasyfikowane na podstawie tradycyjnych kategorii, ale że powinny myśleć o wsparciu, jakiego mogą potrzebować, aby zwiększyć swój udział społeczny.

Mimo to definicja z 1992 roku oznaczała znaczną poprawę dla osób z ID, ale nie był zwolniony z krytyki :

  • Nieprecyzyjność dla celów diagnozy : nie pozwoliło ustalić jasno, kto był lub nie był osobą z upośledzeniem umysłowym, który był uprawniony do niektórych usług.
  • Brak definicji operacyjnych do dochodzenia.
  • Fakt, że aspekty ewolucyjne nie są dostatecznie rozważone tych ludzi.
  • Nieprecyzyjność oraz niemożność zmierzenia intensywności wsparcia, którego ci ludzie potrzebują.

Z tego powodu, AAIDD proponuje nową definicję zbudowaną od 1992 roku. Powstaje system diagnozowania, klasyfikowania i planowania wsparcia dla osób z upośledzeniem umysłowym.

Obecna definicja

Nowa definicja upośledzenia umysłowego zaproponowana przez AAMR przedstawia się następująco:

"Upośledzenie umysłowe jest niepełnosprawnością, która charakteryzuje się znacznymi ograniczeniami zarówno w funkcjonowaniu intelektualnym, jak i zachowaniach adaptacyjnych wyrażonych w umiejętnościach konceptualnych, społecznych i praktycznych. Ta niepełnosprawność powstała przed ukończeniem 18 lat. "
  • "Upośledzenie umysłowe to niepełnosprawność": niepełnosprawność jest wyrazem ograniczeń w funkcjonowaniu jednostki w kontekście społecznym, który implikuje istotne wady.
  • "... który charakteryzuje się znacznymi ograniczeniami zarówno w funkcjonowaniu intelektualnym": inteligencja jest ogólną zdolnością umysłową, która obejmuje fakt wnioskowania, planowania, rozwiązywania problemów, abstrakcyjnego myślenia itp. Najlepszym sposobem ich reprezentowania jest IQ, czyli dwa typowe odchylenia poniżej średniej.
  • "... jak w zachowaniach adaptacyjnych wyrażonych w umiejętnościach konceptualnych, społecznych i praktycznych": zachowanie adaptacyjne to zestaw pojęciowych, społecznych i praktycznych umiejętności, które ludzie uczą się funkcjonować w życiu codziennym. typowe ich wykonanie, choć nie wykluczają codziennego życia.
  • "Ta zdolność pochodzi sprzed 18 lat": 18 lat odpowiada wiekowi, w którym w naszym społeczeństwie jednostki przyjmują dorosłe role.

Dzięki tej definicji ponownie wpływa na poznawcze podstawy problemu , ale z modelu, który podkreśla kompetencje społeczną i praktyczną, co przekłada się na uznanie istnienia różnych rodzajów inteligencji; model odzwierciedlający fakt, że istota upośledzenia umysłowego jest zbliżona do trudności radzenia sobie z codziennym życiem oraz fakt, że ograniczenia w wywiadzie i praktyce społecznej wyjaśniają wiele problemów, które mają osoby z ID w społeczności i w pracy.

Rozszerza to koncepcję na inne grupy ludności, w szczególności na zapomniane pokolenie: wyrażenie, które obejmuje ludzi z ograniczoną inteligencją.

The aspekty, które zmieniają się wraz z tą ostatnią definicją Są to:

  • Obejmuje on kryterium dwóch standardowych odchyleń pomiaru inteligencji i zachowania adaptacyjnego.
  • Obejmuje nowy wymiar: uczestnictwo, interakcje i rolę społeczną.
  • Nowy sposób konceptualizacji i pomiaru podpór.
  • Opracowuje i rozszerza trzyetapowy proces oceny.
  • Lepszy jest związek między systemem z 2002 r. A innymi systemami diagnostycznymi i klasyfikacyjnymi, takimi jak DSM-IV, ICD-10 i ICF.

Podobnie jak w 1992 roku definicja obejmuje następujące pięć założeń :

  1. Ograniczenia dotyczące bieżącego funkcjonowania należy rozpatrywać w kontekście typowych warunków społecznych rówieśników w moim wieku i w kulturze.
  2. Odpowiednia ocena musi uwzględniać różnorodność kulturową i językową, a także różnice w komunikacji, zmysłowym, motorycznym i behawioralnym.
  3. W pojedynczej osobie ograniczenia często współistnieją z mocnymi stronami.
  4. Ważnym celem przy opisie ograniczeń jest opracowanie profilu niezbędnych podpór.
  5. Dzięki odpowiednim, spersonalizowanym wsparciem przez dłuższy czas, na ogół poprawi się sposób życia osób z upośledzeniem umysłowym.

The upośledzenie umysłowe rozumie się to w ramach wielowymiarowego modelu, który umożliwia opisanie osoby za pomocą pięciu wymiarów obejmujących wszystkie aspekty jednostki i świata, w którym żyje.

Model zawiera trzy kluczowe elementy: osoba, środowisko, w którym żyje, i rekwizyty.

Elementy te są reprezentowane w ramach pięciu wymiarów, które są przewidywane w codziennym funkcjonowaniu osoby poprzez podpory. Podpory pełnią rolę pośredniczącą w życiu osób z niepełnosprawnością intelektualną.

Chodzi o szerszą koncepcję ID niż zakłada zrozumienie, że wyjaśnienie codziennego zachowania ludzi nie jest wyczerpane przez wpływ pięciu wymiarów , ale ze wsparcia, które mogą otrzymać w swoim środowisku.

Trendy, które dominują w dziedzinie ID

  • Podejście do tożsamości z perspektywy ekologicznej, która koncentruje się na interakcji między człowiekiem a jego otoczeniem.
  • Niepełnosprawność charakteryzuje się ograniczeniami w funkcjonowaniu, a nie stałą cechą danej osoby.
  • Wielowymiarowość identyfikatora jest rozpoznawana.
  • Konieczność silniejszego powiązania oceny i interwencji.
  • Uznanie, że dokładna diagnoza ID często wymaga, wraz z informacjami dostępnymi z oceny, rozsądnej oceny klinicznej.

Charakterystyka i przyczyny niepełnosprawności intelektualnej i rozwoju

Istnieją trzy ważne cechy: ograniczenia w funkcjonowaniu intelektualnym, ograniczenia w zachowaniach adaptacyjnych i potrzeba wsparcia.

1. Ograniczenia w funkcjonowaniu intelektualnym : inteligencja odnosi się do zdolności ucznia do rozwiązywania problemów, zwracania uwagi na istotne informacje, abstrakcyjnego myślenia, zapamiętywania ważnych informacji, uogólniania wiedzy z jednego scenariusza na inny itp.

Zazwyczaj mierzy się to za pomocą standardowych testów. Student ma DI, gdy jego wynik spada dwa typowe odchylenia poniżej średniej.

Konkretne trudności, które mają osoby z ID

Zazwyczaj występują trudności w tych trzech obszarach :

a) Pamięć : osoby z ID zwykle wykazują ograniczenia w swojej pamięci, szczególnie to, co jest znane jako MCP, co ma związek z ich zdolnością do zapamiętywania informacji, które muszą być przechowywane przez kilka sekund lub godzin, jak to zwykle bywa w klasie. Jest to bardziej widoczne w aspektach kognitywnych niż emocjonalnych. Można wykorzystać strategie w celu zwiększenia zdolności.

b) Generalizacja : odnosi się do umiejętności przekazywania wiedzy lub zachowań nabytych w jednej sytuacji w stosunku do drugiej. (od szkoły do ​​domu, na przykład).

c) Motywacja : badanie ujawnia, że ​​brak motywacji wiąże się z wcześniejszymi doświadczeniami niepowodzenia. Trudności w skutecznym pokonywaniu pewnych wyzwań codziennego życia w domu i w centrum sprawiają, że są bardziej wrażliwi. Jeśli znak ich doświadczeń może ulec zmianie, poprawi się również motywacja.

d) Ograniczenia zachowania adaptacyjnego : osoby z ID mają zwykle ograniczenia w zachowaniach adaptacyjnych. Zachowania adaptacyjne odnoszą się do zdolności reagowania na zmieniające się wymagania środowiska; ludzie uczą się dostosowywać / samoregulować zachowanie do różnych sytuacji i kontekstów życia w zależności od wieku, oczekiwań itp.

Aby zidentyfikować umiejętności ucznia w tej dziedzinie, umiejętności koncepcyjne, społeczne i praktyczne są zwykle badane za pomocą skal skonstruowanych w tym celu. Od wyników można zaprojektować działania edukacyjne, które powinny zostać włączone do programu nauczania.

Samostanowienie jest najbardziej centralnym wyrazem zdolności właściwych zachowaniom adaptacyjnym i ma szczególne znaczenie dla osób z ID. Jego rozwój wiąże się z postrzeganiem wyższej lub niższej jakości życia.

Przyczyny niepełnosprawności intelektualnej

Jeśli chodzi o przyczyny, istnieją cztery kategorie:

  1. Biomedyczne : czynniki związane z procesami biologicznymi, takie jak zaburzenia genetyczne lub niedożywienie.
  2. Społeczny : czynniki związane z jakością interakcji społecznych i rodzinnych, takie jak stymulacja lub wrażliwość rodziców na potrzeby ich syna lub córki.
  3. Behawioralny : czynniki, które odnoszą się do zachowań, które mogą potencjalnie powodować zaburzenia, takie jak wypadki lub spożycie niektórych substancji.
  4. Edukacyjne : czynniki, które mają związek z dostępem do usług edukacyjnych, które zapewniają wsparcie w zakresie rozwoju poznawczego i zdolności adaptacyjnych.

Pamiętaj, że te czynniki można łączyć na różne sposoby i proporcje.

Niepełnosprawność intelektualna i jakość życia

Jedną z czterech cech pojawiającego się paradygmatu niepełnosprawności jest osoba, która dobrze kojarzy pojęcie jakości życia.

Uznanie praw osób z ID domyślnie uznaje prawo do jakości życia.

Z czasem pojęcie jakości życia zostało zastosowane do osób z ID. Oznacza to dostęp do usług, skuteczność i jakość tych usług, które pozwalają im korzystać z takich samych możliwości, jak inne.

Dostęp do wysokiej jakości życia pociąga za sobą uznanie prawo do różnicy oraz potrzebę oferowania usług, które są przepuszczalne dla ich szczególnych warunków.

Osoby z ID mają pewne cechy, które generują określone potrzeby w trakcie ich rozwoju, potrzeby te zaspokajają rodzaj wsparcia, jakiego potrzebują, aby uzyskać dostęp do usług, które umożliwiają optymalne warunki życia.

Jakość życia definiowana jest jako pojęcie, które odzwierciedla warunki życiowe pożądane przez daną osobę w odniesieniu do ich życia w domu i społeczności; w pracy oraz w odniesieniu do zdrowia i dobrego samopoczucia.

Jakość życia jest subiektywnym zjawiskiem opartym na postrzeganiu przez osobę zestawu aspektów związanych z ich doświadczeniem życiowym.

Pojęcie jakości życia

Według Schalocka i Verdugo, koncepcja jakość życia (CV) jest używany na trzy różne sposoby:

  • Jako uczulająca koncepcja, która służy jako punkt odniesienia i przewodnik z perspektywy jednostki, wskazując na to, co jest dla niego ważne.
  • Jako koncepcja jednocząca, która zapewnia ramy do konceptualizacji, pomiaru i zastosowania konstrukcji CV.
  • Jako konstrukcja społeczna, która staje się dominującą zasadą promowania dobrego samopoczucia osoby.

Promowanie dobrego samopoczucia u osób z niepełnosprawnością intelektualną

W działaniach mających na celu promowanie dobrostanu i jakości życia osób z ID należy uznać znaczenie ośmiu centralnych wymiarów i niektórych wskaźników:

  • Emocjonalne samopoczucie : szczęście, samopoznanie itd.
  • Relacje interpersonalne : intymność, rodzina, przyjaźnie itp.
  • Dobrobyt materialny : rzeczy osobiste, bezpieczeństwo, praca itp.
  • Rozwój osobisty : edukacja, umiejętności, kompetencje itp.
  • Fizyczne samopoczucie : zdrowie, odżywianie itp.
  • Samostanowienie : wybory, kontrola osobista itp.
  • Włączenie partnera l : akceptacja, uczestnictwo w społeczności itp.
  • Prawa : prywatność, wolności itp.

Usługi i zasoby dla osób z niepełnosprawnością intelektualną

Usługi i zasoby oferowane osobom z ID w całym cyklu życia muszą mieć na celu zaspokojenie ich potrzeb, aby móc odpowiedzieć na potrzeby różnorodnych kontekstów, w których się rozwijają i umożliwiają życie jakości

Cechy, które definiują a optymalne środowisko :

  • Obecność w społeczności : udostępniaj zwykłe miejsca, które definiują życie społeczności.
  • Wybory : doświadczenie autonomii, podejmowania decyzji, samoregulacji.
  • Konkurencja : możliwość uczenia się i wykonywania czynności funkcjonalnych i znaczących.
  • Szacunek : rzeczywistość bycia cenionym w społeczności.
  • Udział w społeczności : doświadczenie bycia częścią rosnącej sieci rodziny i przyjaciół.
O osobach z ID w kontekście edukacyjnym: "Uczniowie z niepełnosprawnością intelektualną: ocena, monitorowanie i włączenie"

Bibliografia:

  • Gilman, C.J., Morreau, L.E. ALSC; Program nauczania umiejętności adaptacyjnych. Umiejętności życia osobistego. Wersje komunikatora.
  • Gilman, C.J., Morreau, L.E. ALSC; Program nauczania umiejętności adaptacyjnych. Umiejętności życiowe w domu. Wersje komunikatora.
  • Gilman, C.J., Morreau, L.E. ALSC; Program nauczania umiejętności adaptacyjnych. Umiejętności życiowe w społeczności. Wersje komunikatora.
  • Gilman, C.J., Morreau, L.E. ALSC; Program nauczania umiejętności adaptacyjnych. Umiejętności pracy Wersje komunikatora.
  • FEAPS. Pozytywne wsparcie behawioralne Niektóre narzędzia radzenia sobie z trudnymi zachowaniami.
  • FEAPS. Planowanie skoncentrowane na osobie. Doświadczenie Fundacji San Francisco de Borja dla osób z niepełnosprawnością intelektualną.

Niepełnosprawni intelektualnie 2 (Marzec 2024).


Podobne Artykuły