Motywacja wewnętrzna: co to jest i jak ją promować?
Mówiąc o motywacji, a w szczególności o wewnętrznej motywacji, pierwszą rzeczą, którą rozważamy, jest: Co sprawia, że ludzie zachowują się tak, jak oni postępują? Co sprawia, że dana osoba upiera się przy osiąganiu celu (np. Aprobowaniu opozycji) pomimo bólu i wysiłków, jakie to pociąga, dlaczego ludzie są w stanie utrzymać się w zadaniu, a zamiast tego inni odkładają go na później lub uruchamiają? inni w tym samym czasie, nie kończąc żadnego z nich?
Badanie motywacji wewnętrznej jest tematem psychologii podstawowej , Wiemy, że człowiek działa z powodów: albo, aby uzyskać to, czego potrzebuje (jedzenie, pieniądze, prestiż ...), albo aby uniknąć tego, czego się boi (przeszkody, choroby, kary ...). W tym artykule postaramy się odkryć, co to jest i dlaczego jest tak ważne.
Krótki historyczny przegląd wewnętrznej motywacji
Motywacja była obecna we wszystkich epokach. Już Platon mówił o złości, odwadze, instynktach, Arystoteles wspomniał o celach, Epikur skupiał się na dążeniu do przyjemności i ucieczce przed bólem.
Od podstaw psychologii naukowej będziemy pamiętać McDougall (1908), który użył instynktów jako wytłumaczenia zachowania, Freud (1910) z nieświadomą motywacją. Chociaż behawioryzm Watsona i Skinnera nie rozwiązał tego problemu, ponieważ rozumieli uczenie się jako jedyny motor działania, aż neobehaviorism przez Clarka Hulla (1943) zauważył, że nauka nie była wystarczająca do wykonania zachowania.
Dopiero teorie osobistej przyczynowości lat 70. (De Charms) i teorii samostanowienia, w latach 80. (Deci i Ryan), zaczynają mówić o wewnętrznej motywacji.
Co to jest wewnętrzna motywacja?
Wewnętrzna motywacja ma swój początek w jednostce i jest kierowana przez potrzeby eksploracji, eksperymentowania, ciekawości i manipulacji, które są uważane za motywujące zachowania same w sobie.
Motywacja wewnętrzna, według Deci, jest podstawową potrzebą jednostki w zakresie kompetencji społecznych i samostanowienia , Oznacza to, że te zachowania, które mają miejsce w przypadku braku pozornej zewnętrznej przygodności, są uważane za wewnętrznie zmotywowane. Realizacja tego działania jest celem samym w sobie, a jego realizacja pozwala podmiotowi poczuć się autonomicznym i kompetentnym, podstawowym dla prawidłowego rozwoju zdrowej samooceny
Wszyscy możemy podać przykład wewnętrznej motywacji w naszym życiu: uczestniczyć w wolontariacie, aktach altruistycznych, dobrze wykonywać naszą pracę, szukać więcej wiedzy, doskonalić się w realizacji sportu, hobby ...
Krótko mówiąc, przyczyny, które prowadzą do aktywizacji wzorca zachowania są nieodłączne dla danej osoby. Żadne zewnętrzne bodźce nie są potrzebne, jak w zewnętrznej motywacji, ale nie wykluczają się wzajemnie. Oznacza to, że możesz wykonywać działania, które są wewnętrznie zmotywowane (pomagają innym), ale także otrzymują zewnętrzną nagrodę (pieniądze).
W przeciwieństwie do tego, co osiąga się z zewnętrzną motywacją (zewnętrzne nagrody), z wewnętrzną motywacją osiągamy doświadczenia, poczucie wydajności i opanowanie zadania , Zazwyczaj pojawiają się trzy powiązane uczucia:
- Samostanowienie i autonomia : bądźcie dyrektorami naszego własnego życia.
- Konkurs : kontroluj to, co robimy, doświadczaj mistrzostwa naszych umiejętności.
- Relacje : interakcja, być połączonym i martwić się o innych.
- Satysfakcja za zrobienie czegoś osobistego i znajomego
Początkowo sądzono, że oba rodzaje motywacji są niezależne, ale Deci i Lepper wykazali, że działalność o dużym znaczeniu może zostać zmniejszona w przypadku wprowadzenia nagród, co nazwałoby to efektem nadmiernego uzasadnienia. Co ciekawe, przedmiot stracił zainteresowanie. Negatywny wpływ nagrody jest znany jako ukryta cena nagrody.
Która jest lepsza, wewnętrzna lub zewnętrzna motywacja?
Musimy wyjaśnić, że ani zewnętrzna motywacja, ani wewnętrzna motywacja nie są "złe" per se, ale będzie to zależało od tego, co jest obecne w życiu każdej osoby, od kontekstu tego samego i ich sytuacji psychicznej i osobistej.
Zewnętrzna motywacja jest napędzana z zewnątrz, albo siłą nagrody, albo siłą możliwej kary (np. Studentem, który rozpoczyna naukę poprzedniej nocy z obawy przed zawieszeniem się i obowiązkiem uiszczenia opłaty). wyższe kredyty akademickie).
W takich przypadkach podmiot może zobaczyć, że robi coś, co mu się nie podoba po prostu za nagrodę (pomyśl o tych wszystkich, którzy wykonują pracę, która nie motywuje ich do ekonomicznej nagrody). Ten typ motywacji jest dostępny w całym społeczeństwie, nawet system edukacyjny ma zewnętrzną motywację , Ogromną przeszkodą tej motywacji jest to, że nie może zaspokoić potrzeby samostanowienia.
Dlatego konieczne jest rozwinięcie się i przejście od zewnętrznego do wewnętrznego, co jest możliwe dzięki temu, że podmiot osiąga poziomy autonomii w wykonywanych zadaniach i oferuje kontekst lub środowisko, które ułatwia relacje międzyludzkie.
Bardzo wyraźnym przykładem tej ostatniej refleksji jest rozpoczęcie edukacji dzieci poprzez promowanie ich autonomii i samorealizacji przez sam proces (samo w sobie) zamiast skupiania się tylko na zewnętrznych nagrodach / karach za wykonywanie zadań. To nie jest takie proste: podczas wykonywania czynności i ich uruchamiania, motywacja zewnętrzna jest często niezbędna do rozpoczęcia rutyny, szczególnie u dzieci , Jednak po rozpoczęciu i włączeniu się w rutynę tematu, byłoby to, że były utrzymywane przez wewnętrzną motywację.
Dzięki Psychologii wiadomo, że kiedy motywacja pochodzi z wewnątrz, jesteś w stanie wytrwać w zadaniu przez dłuższy czas, dlatego tak ważne jest zachęcanie go do takich procesów, jak studia, zawody czy sportowcy wyczynowi.
W jaki sposób promuje się ten rodzaj motywacji?
Opieramy się zasadniczo na tym, co proponuje teoria samostanowienia Deci i Ryana. Jednym z podstawowych celów przejścia od zewnętrznego do wewnętrznego jest skoncentrowanie się na zaspokojeniu naszych potrzeb w zakresie autonomii i samostanowienia.
W miejscu pracy myślenie w kategoriach "muszę", "powinno zrobić ..." powoduje, że czujemy się przytłoczeni, naciskamy i czujemy, że jesteśmy pełni "obowiązkowych" zadań. Czujemy się związani i mimo, że otrzymujemy zapłatę za te działania (które promują motywację zewnętrzną), może to nie wystarczyć do dobrego samopoczucia.
Pozytywnie jest odłożyć plecak "mam i powinienem" i zacząć myśleć o "chcę". Kiedy myślimy o tym, co chcemy zrobić, zaspokajamy nasze potrzeby dotyczące autonomii i samostanowienia. Dzisiaj w mojej pracy: Czy chcę czuć, że wniosłem coś pozytywnego? Czy chcę czuć, że pomogłem innej osobie? Czy chcę czuć się usatysfakcjonowany z wysiłku, który podjąłem? Czy chcę uczyć się nowych rzeczy?
Następnie możemy zadać sobie pytanie: "aby uzyskać to, co chcę zrobić, co mogę zrobić, aby je zdobyć?". Kiedy rozważamy, co możemy zrobić, zachęcamy do tego, aby czuć się kompetentnym i kontrolować to, co robimy, i stawiamy się w miejscu kierowcy naszego życia. Jesteśmy w stanie wybrać, aby dobrze wykonywać swoją pracę, wybrać pomoc drugiej osobie, wybrać więcej informacji, aby dowiedzieć się więcej ...
Oczywiście nie we wszystkich sytuacjach będziemy w stanie zastosować tę zmianę perspektywy, ale warto zastanowić się nad tym, dlaczego robimy rzeczy i jak możemy zmienić te, które nie sprawiają, że czujemy się dobrze i że można je modyfikować.
