Czy to prawda, że pozytywne nastawienie zapobiega rakowi?
W ostatnich dziesięcioleciach przekonanie, że Utrzymanie pozytywnego nastawienia może zapobiec wystąpieniu raka i przyczynić się do przezwyciężenia tej choroby. Pomysły te opierają się na bardzo małej liczbie badań; Niemniej jednak globalna analiza obecnych dowodów naukowych pokazuje, że są one błędne.
Główne przyczyny raka są związane z czynnikami ryzyka środowiskowego. Podkreślają konsumpcję tytoniu, otyłość, infekcje, promieniowanie, sedentarismo i wystawę do substancji zanieczyszczających. Chociaż czynniki psychologiczne mogą w pewnym stopniu wpływać na tę chorobę ze względu na stopień stresu, jej waga jest na ogół niewielka.
- Powiązany artykuł: "Rodzaje raka: definicja, ryzyko i sposób ich klasyfikowania"
Związek między pozytywnym nastawieniem a rakiem
Przeprowadzono kilka metaanaliz dotyczących badań nad możliwym związkiem między czynnikami psychologicznymi a rozwojem lub progresją nowotworów. W syntetyczny sposób możemy stwierdzić, że nie znaleziono związku między pozytywnym nastawieniem a zapobieganiem lub odzyskiwaniem tych chorób.
Szczególnie szczegółowo zbadano przypadek raka piersi , częściowo dlatego, że niektóre badania potwierdzające hipotezę, że pozytywne nastawienie zapobiega tej chorobie zostały przeprowadzone u kobiet dotkniętych tego typu nowotworem.
Nie stwierdzono żadnych istotnych związków pomiędzy zapobieganiem lub przeżyciem raka piersi a czynnikami psychologicznymi, takimi jak stopień stresu psychospołecznego, wsparcie społeczne lub styl radzenia sobie ze stresem. Istnieje jednak czynnik osobowości, który wydaje się być związany z rakiem, co wyjaśnimy później.
W innym badaniu przeanalizowano próbkę ponad 1000 pacjentów z rakiem szyi i głowy. Nie znaleziono związku pomiędzy emocjonalnym samopoczuciem a czasem przeżycia do choroby, ani z szybkością wzrostu raka.
- Możesz być zainteresowany: "Różnice między zespołem, zaburzeniem i chorobą"
Czynniki psychologiczne wpływające na raka
Eysenck i Grossarth-Maticek, wśród innych autorów, opisali czynnik osobowości związany z rozwojem raka: racjonalność - anty-emocjonalność , który zostałby zdefiniowany jako tendencja do tłumienia emocji , z przewagą racjonalizacji. Ta funkcja jest konceptualizowana jako negatywna reakcja na sytuacje powodujące stres.
Podczas gdy ci dwaj autorzy w większym stopniu powiązali raka z ludźmi z tendencją do rozpaczy, badania naukowe nie poparły tej hipotezy. Z drugiej strony istnieją dowody na to, że racjonalność - anty-emocjonalność może wpływać na pojawienie się raka.
Jeśli potwierdzi się to podejście, najbardziej prawdopodobne wyjaśnienie będzie miało związek z dwoma faktami: rak jest zbiorem chorób związanych z układem odpornościowym (tj. Obroną organizmu), a przewlekły stres ma działanie immunosupresyjne. Stres sprzyja rozwojowi raka , chociaż mniej niż tytoń, otyłość czy infekcje.
To prawda, że czynniki psychologiczne mogą sprzyjać pojawieniu się lub rozwojowi raka, ale wydaje się, że robią to tylko pośrednio. Przykładem są dane dotyczące radzenia sobie ze stresem, ale szczególnie w nawyki behawioralne, które negatywnie wpływają na ciało jak palić lub jeść nieodpowiednio.
Psychoterapia koncentruje się na tej chorobie
W ciągu ostatnich dziesięcioleci opracowano różne terapie psychologiczne ukierunkowane na leczenie raka. Inni koncentrują się na zapobieganiu tym chorobom, a nawet na modyfikacji czynników osobowości przypuszczalnie związanych z rakiem.
Szczególnie uderzający jest przypadek terapia wizualizacji opracowana przez Simonton w latach 80. Program ten polega na wizualizacji mechanizmów obronnych organizmu niszczących komórki nowotworowe, a także promowaniu pozytywnego nastawienia w ogóle. Nie znaleźliśmy niezależnych badań na temat skuteczności tego "leczenia".
Istnieje również kreatywna terapia zachowań innowacyjnych , opracowany przez Eysencka i Grossartta-Maticka w oparciu o ich własną hipotezę. Koncentruje się na opracowywaniu nowych wzorców zachowań, które zastępują postawy, które autorzy kojarzą z pojawieniem się i postępem raka. Znowu został zbadany w zasadzie przez własnych twórców.
Jeśli kierujemy się dostępnymi dowodami naukowymi, możemy wywnioskować, że interwencja psychologiczna w raka powinna koncentrować się na zapobieganie głównym czynnikom ryzyka (spożywanie tytoniu i alkoholu, nieodpowiednia dieta, siedzący tryb życia itp.), a także przestrzeganie zaleceń medycznych, bardziej niż w słynnym "pozytywnym nastawieniu".
- Powiązany artykuł: "Psychoonkologia: rola psychologa w chorobie nowotworowej"
Bibliografia:
- Butow, P. N., Hiller, J.E., Price, M.A., Thackway, S.V., Kricker, A. & Tennant, C.C. (2000). Epidemiologiczne dowody na związek między wydarzeniami z życia, styl radzenia sobie i czynniki osobowości w rozwoju raka piersi. Journal of Psychosomatic Research, 49 (3): 169-81.
- Coyne, J.C., Stefanek, M. & Palmer, S.C. (2007). Psychoterapia i przeżycie w przypadku raka: konflikt między nadzieją a dowodem. Psychological Bulletin, 133 (3): 367-94.
- Philips, K.A., Osborne, R. H., Giles, G. G., Dite, G. S., Apicella, C., Hopper, J. L. i Mine, R.L. (2008). Czynniki psychospołeczne i przeżycie młodych kobiet z rakiem piersi. Journal of Clinical Oncology, 26 (29): 4666-71.
