"To", film, który eksploruje nasze najgłębsze obawy

Pisarz Stephen King znany jest z wykorzystywania swojego wielkiego talentu twórczego najbardziej pokręconych form. Jego celem jest tworzenie światów, w których terror wkrada się w życie bohaterów ich fikcji.

Najnowsza adaptacja jednej z jego prac pojawiła się ostatnio w kinach. "To" to opowieść o dzieciństwie przyjaźń i sposób, w jaki dorosłe życie pęka gwałtownie w strefie komfortu, wykorzystując nasze słabości. Robi to, używając jednego z najciekawszych zasobów psychologicznych, aby stworzyć atmosferę niepokoju: strach przed klaunami, który może stać się prawdziwą fobią.

• Może jesteś zainteresowany: "Dlaczego lubimy horrory?"

O czym jest ten film?

Historia To jest stosunkowo prosta. Dziecko znika w deszczową noc goniąc za papierową łodzią zaciągniętą przez wodę ulicy, a jego brat zamierza znaleźć go badającego kanały małego miasteczka, w którym mieszka jego rodzina. Zrobią to w towarzystwie przyjaciół, z których wszyscy zostali wykluczeni społecznie przez resztę uczniów (dlatego nazywają ich zespołem Loserów), przez młodą odwiedzioną i przez nastolatka napiętnowaną ich seksualnością.

Krok po kroku, ta grupa odkryje, że prowadzi do tego ślad osoby zaginionej istota, która przybiera formę klauna z groteskowymi rysami a to jest ukryte w kanalizacji miejskiej.

Strach, zastraszanie i strefa komfortu

Chociaż książka o tym samym tytule autorstwa Stephena Kinga ma bardzo złożoną i zniuansowaną historię, ta adaptacja do wielkiego ekranu poświęca część oryginalnej opowieści (a raczej jej pierwszej połowy) w bardzo dostojny sposób. To, co się nie zmienia, to sposób, w jaki estetyka klauna służy wyrażeniu bez słów, jaka jest natura terroru w tym.

Pennywise (Bill Skarsgard), mordercze stworzenie, o którym mowa w tytule filmu, przez większość czasu przybiera formę klauna, aby móc podejść do dzieci. Jednak tak naprawdę jest stworzeniem powiązanym bardziej z demonem niż ze światem cyrku: ma zdolność przekształcenia się w najbardziej intymne lęki ludzi, aby stracić kontrolę, dopóki nie będą bezradni. W tym momencie karmi się swoim lękiem i ciałem.

To, co sprawia, że ​​ta adaptacja jest wyjątkowa, to sposób, w jaki kształtuje codzienne życie. W filmie życie bohaterów, tuż przed drzwiami dojrzewania, zostaje uchwycone z najbardziej nieistotnymi detalami: od problemów po przyjaźń, sposoby zabawy, a nawet - i to jest ważne - sposób w jaki Odnoszą się do swoich rodzin.

W książce i filmie kryje się historia Stephena Kinga wprowadzić element terroru w kontekście zdefiniowanym przez znajomego , Świat, w którym, nawet jeśli występuje przemoc (jak na przykład w przypadku znęcania się), występuje ona w wyraźnych granicach i że wszyscy wiedzą. Blisko dorosłych i obserwujących policję. Ale Pennywise przełamuje tę dynamikę, ponieważ łamie strefę komfortu bohaterów, jednocześnie ujawniając ciemniejszą stronę tej przestrzeni, która wydawała się bezpieczna.

Przyjaźń jako medycyna w obliczu strachu

Coś, co przyciąga tyle uwagi, to surowość, z jaką pokazuje świat dorosłych. W tym filmie tendencja do wykorzystywania dzieci jest bardzo obecna i wyraźnie nadreprezentowana, a nie ma jednego dorosłego, który charakteryzuje się prawidłową moralnością.

W rzeczywistości to, co większość z nich łączy, polega na tym, że starają się izolować swoje dzieci, ograniczając je do środowiska domowego i rodzinnego. Stopień nadopiekuńczości czasami dochodzi do skrajności patologicznej i wyraża bardzo jasny pogląd: lęk przed wkroczeniem do świata dorosłych, wykraczając poza to, co dyktuje zwyczaj, który jest obserwowany od lat.

Pennywise i jego as w rękawie

Pennywise, która wykorzystuje swoje moce, aby wykorzystać strach każdego z młodych ludzi, wykorzystuje głęboką wrażliwość, w której te rodzinne konteksty opuszczają bohaterów. Jedyne, co musi zrobić, to tworzyć wizje, które odtwarzają najgłębsze lęki każdego z nich. Nie bierze jednak pod uwagę, że w sytuacji, w której rodziny są dysfunkcjonalne, ci młodzi ludzie mogą zbudować drugą rodzinę. Mają się nawzajem.

Dlatego Pennywise próbuje atakować przez strach. Fobie mają tę cechę, że tracimy z oczu racjonalność (dosłownie, są to lęki oparte na sytuacjach, w których nierozsądne jest bać się czegoś). Odwołaj się do najbardziej podstawowych emocji To jest coś, co może nas podzielić i spróbować zrobić to samo z grupą przegranych, aby uchwycić członków jeden po drugim.

• Powiązany artykuł: "Jaki jest pożytek ze strachu?

Co mówi nam fobia klauna

Estetyka Pennywise mówi nam już wiele o filmie , Ubrany jest w ponadczasowego klauna, z własnymi ubraniami z różnych historycznych etapów, aby podkreślić, że jest to coś, co przeraża ludność od początku tworzenia miasta. Nie jest potworem, który reprezentuje specyficzny rodzaj lęku, ale reprezentuje strach, w abstrakcji: przyjmie formę, która jest istotna, aby przestraszyć ludzi.

Z drugiej strony, Pennywise przedstawia mieszankę dziecięcych i demonicznych cech. Czy jest lepszy sposób na wyrażenie zerwania z dzieciństwa i wkroczenia w fazę ryzyka i niepewności dorosłości niż klaunowe, dziecinne kości policzkowe i figlarny uśmiech, a jednocześnie popękana skóra i opuchnięta głowa , starając się sprawić wrażenie, że jesteś tym, kim naprawdę nie jesteś.

Dla psychologów ewolucyjnych strach ma sens jako mechanizm ochrony, aby uniknąć niebezpieczeństwa bez konieczności zatrzymywania się, aby zadać pytanie, czy powinniśmy uciekać, czy nie. Nasz układ nerwowy automatycznie decyduje, że poprawna odpowiedź brzmi: "biegnij". Ale czasami ten sam terror powoduje niepotrzebne niepokoje, jakby to była fobia klauna, która pojawia się w bezpiecznym kontekście. Strach może sprawić, że stracimy z oczu fakt, że wszystkie przeciwności mogą napotkać w firmie , czy pochodzi z naszej rodziny królewskiej, czy nie.

• Może jesteś zainteresowany: "Coulrophobia (strach przed klaunami): przyczyny, objawy i leczenie"

Terror spotyka się w grupie

Może przeraża dorosłość, ale w końcu zawsze mamy okazję nie stawić czoła tym lękom, kiedy jesteśmy sami, nie ma nikogo, kto by nas zasłonił. Tak życie daje nam powód do zmartwienia stanie się tak dlatego, że mamy swobodę patrzenia poza nasze indywidualne ograniczenia, uciekania się do naszych przyjaciół, wybranej rodziny.

Fobia klauna jest przykładem tego, że to, co zostało stworzone, by bawić się i sprawiać, że czujemy się dobrze w dobrze znanym i bezpiecznym kontekście, możemy wielokrotnie doświadczać tego w bardziej toksyczny sposób niż prawdziwe zagrożenia życia jako istoty dojrzałe.

• Może jesteś zainteresowany: "18 najlepszych przerażających filmów opartych na prawdziwych wydarzeniach"

Wydobyty z oceanicznych głębin. Jego rozmiary to wciąż zagadka [Pixel (Kwiecień 2024).