Jacques Derrida: biografia tego francuskiego filozofa
Jacques Derrida (1930-2004) był francuskim filozofem, uznawanym za jednego z najbardziej wpływowych w tradycji strukturalistycznej i poststrukturalistycznej, który był częścią współczesnej filozofii zachodniej. Jest między innymi założycielem "dekonstrukcji", sposobem krytycznej analizy literackiej organizacji tekstów i filozofii, a także politycznej organizacji instytucji.
W tym artykule zobaczymy rozwinięte biografia Jacquesa Derridy , jeden z najbardziej wpływowych filozofów teorii i krytyki literackiej i politycznej XX i XXI wieku.
- Powiązany artykuł: "Ponowoczesność: co to jest i jaka to cechuje filozofia"
Jacques Derrida: biografia wpływowego współczesnego filozofa
Jacques Derrida urodził się 15 lipca 1930 r. w El Biar w Algierii , która w tym czasie była kolonią francuską. Syn judeo-hiszpańskich rodziców i wykształcony w tradycji francuskiej od bardzo wczesnych lat.
W roku 1949, po drugiej wojnie światowej, próbował wstąpić do École Normale Supérieure, w Paryżu, we Francji. Ale był to do 1952 roku, kiedy udało mu się uzyskać dostęp, po powtórzeniu egzaminu wstępnego po raz drugi. Powstał w klimacie intelektualnym, w którym rozkwitło kilku najbardziej reprezentatywnych filozofów XX wieku , Na przykład Deleuze, Foucault, Barthes, Sartre, Simone de Beauvoir, Merleau-Ponty, Lyotard, Althusser, Lacan, Ricoeur, Levi-Strauss lub Levinas.
Derrida ściśle współpracował z niektórymi z nich, a także pozostał krytyczny wobec kilku swoich propozycji. Na przykład dokonał ważnych odczytów o twórczości Levinasa i Michela Foucaulta, którym skrytykował swoją interpretację Kartezjusza.
Podobnie rozwinął swoją pracę, w której był wiek rozwoju i powstania fenomenologii , Derrida został utworzony bardzo blisko swojego maksymalnego wykładnika, Edmunda Husserla. Później specjalizował się w filozofii Hegla wraz z Jeanem Hyppolite i Maurice de Gandillac, z rąk tych, którzy w 1953 roku napisali pracę doktorską pt. "Ideał przedmiotu literackiego".
Działalność akademicka
W następnych latach jego praca stała się bardzo obszerna i złożona, podczas gdy pracował jako profesor filozofii na Uniwersytecie Sorbona od 1960 do 1964 roku, kiedy to zaczął pisać i publikować liczne artykuły i książki które dotyczą dość różnych tematów.
Później pracował również jako nauczyciel w swojej alma mater, École Normale Supérieure i École des Hautes Études en Sciences Sociales, wszyscy w Paryżu. Był także profesorem wizytującym na różnych uniwersytetach na całym świecie, w tym na Uniwersytecie Yale i na Uniwersytecie Kalifornijskim.
- Może jesteś zainteresowany: "W jaki sposób psychologia i filozofia są podobne?"
Dekonstrukcja i znaczenie
Jacques Derrida jest znany między innymi z tego, że opracował "dekonstrukcję", która odnosi się do dość złożonego aktu, którego interpretacja i zastosowania mogą być bardzo różne, a które jednak wyznaczyły filozoficzną produkcję znacznej części XIX i XX wieku.
W bardzo dużym stopniu Derrida wykorzystuje dekonstrukcję, by krytycznie przyjrzeć się konceptualnym paradygmatom, w których zachodnie społeczeństwo osiadło od początków filozofii greckiej do dnia dzisiejszego.
Te paradygmaty są mocno obciążone konkretnym elementem: dychotomiami (hierarchiczne przeciwieństwa pomiędzy dwoma koncepcjami), tym, co wygenerowały myśli i binarne porozumienia o zjawiskach świata io ludziach. Jak również wygenerowali formy identyfikacji i budowy pewnych podmiotowości.
Będąc hierarchicznymi opozycjami, w konsekwencji rozumiemy jedno z dwóch zjawisk dychotomii jako zjawisko pierwotne lub fundamentalne, a drugie jako pochodne. Na przykład, co dzieje się w klasycznym rozróżnieniu umysłu i ciała; przyroda i kultura; dosłowny i metaforyczny, wśród wielu innych.
Poprzez dekonstrukcję Derrida uczynił widocznym i operacyjnym sposób w jaki ten, który filozofia, nauka, sztuka lub polityka pojawiły się w wyniku tych opozycji , która między innymi miała wpływ w kategoriach subiektywnych oraz w doświadczeniu i organizacji społecznej.
I uczynił ją widoczną i działającą głównie poprzez zbadaj sprzeczności i napięcia między tymi hierarchiami (bez względu na to, czy są prezentowane jawnie, czy niejawnie), a także analizując ich konsekwencje pod względem konstruowania znaczeń.
Właśnie z tego ostatniego wynika sugestia, że paradygmaty, w których osiedliły się nasze społeczeństwa, nie są naturalne, nieruchome i niekonieczne same przez się; są produktem lub konstrukcją.
Krytyka literacka i analiza tekstu
Podczas gdy Derrida rozwija to z literackiej krytyki, dekonstrukcja ma zastosowanie na początku do analizy tekstu , Przykładem jest opozycja między dyskursem a pisaniem, gdzie dyskurs jest rozumiany jako pierwotny i najbardziej autentyczny element. Derrida pokazuje, że ten sam skład, który jest tradycyjnie związany z pisaniem, jest obecny w dyskursie, podobnie jak możliwość dwuznaczności.
Ujawniając ograniczenia w strukturze kompozycji, jest to pokazane niemożność tworzenia warunków, które są najważniejsze , a zatem hierarchiczny, z którym może istnieć możliwość przeprowadzenia restrukturyzacji.
Dla Derridy znaczenie słowa jest funkcją, która ma miejsce w kontraście, który jest pokazany, gdy wiąże się z innym. Wynika z tego, że znaczenie nigdy nie objawia się nam w pełni, ani "prawdziwie", jak gdyby samo słowo było przedmiotem, który sam w sobie nazywa. Przeciwnie, chodzi o zmysły, które dzielimy po długim i nieskończonym łańcuchu skontrastowanych znaczeń.
Bibliografia:
- Encyclopedia Britannica (2018). Jacques Derrida. Encyclopedia Britannica. Źródło: 26 czerwca 2018. Dostępne pod adresem //www.britannica.com/biography/Jacques-Derrida.
- Lawlor, L. (2018). Jacques Derrida. Encyklopedia filozofii Stanforda. Źródło: 26 czerwca 2018. Dostępny pod adresem //plato.stanford.edu/entries/derrida/.
