yes, therapy helps!
Jerome Bruner: biografia wirnika rewolucji poznawczej

Jerome Bruner: biografia wirnika rewolucji poznawczej

Marzec 29, 2024

Jerome Seymour Bruner (Stany Zjednoczone, 1915 - 2016) jest jednym z psychologów, którzy najbardziej wpłynęli na rozwój psychologii w XX wieku i nie bez powodu. Po otrzymaniu doktoratu na Uniwersytecie Harvarda w 1941 roku przeprowadził serię prac i badań nad percepcją i uczeniem się, które doprowadziły go do konfrontacji z behawiorystami, takimi jak BF Skinner, którzy rozumieli ten proces jako produkt zapamiętywania odpowiedzi. odpowiednie (lub "użyteczne") do określonych bodźców.

Kiedy w latach 50. Bruner działał jako siła napędowa rewolucji kognitywnej, która zakończyłaby się tworzeniem Centrum Badań Poznawczych Harvardu i konsolidacja psychologii poznawczej, kryzys paradygmatu behawioralnego pogorszył się i zaczął się kształtować prąd kognitywistyczny, który dziś jest dominujący w praktycznie całym świecie.


Oprócz swojego wkładu w psychologię poznawczą, Jerome Bruner spędził kilkadziesiąt lat nauczając na Harvardzie i w Oksfordzie, odchodząc na emeryturę od nauczania w wieku 90 lat.

Trzy modele uczenia Jerome'a ​​Brunera

Podobnie jak wielu innych badaczy zajmujących się psychologią kognitywną, Jerome Bruner spędził wiele czasu na badaniu sposobu, w jaki uczymy się w pierwszych latach naszego życia , To doprowadziło go do opracowania teorii na temat trzech podstawowych sposobów przedstawiania rzeczywistości, które jednocześnie są trzema sposobami uczenia się w oparciu o nasze doświadczenia. Chodzi o to model enaktywny, model ikonowy i model symboliczny.


Według Brunera te modele lub sposoby uczenia się są przedstawiane w sposób rozłożony, jeden za drugim, zgodnie z porządkiem, który jest najbardziej fizyczny i związany z natychmiast dostępnym dla symboliki i abstrakcji. Jest to teoria uczenia się bardzo zainspirowana twórczością Jeana Piageta i jego propozycje dotyczące etapów rozwoju poznawczego.

Podobieństwa między ideami Jerome'a ​​Brunera i Piageta nie kończą się na tym, ponieważ w obu teoriach uczenie się rozumiane jest jako proces, w którym umocnienie pewnego uczenia się pozwala na to, że wtedy można nauczyć się rzeczy, których wcześniej nie można było zrozumieć.

1. Enaktywny model

Enaktywny model zaproponowany przez Brunera to tryb uczenia się, który pojawia się pierwszy, od Opiera się na czymś, co robimy od pierwszych dni życia: działaniu fizycznym w szerszym znaczeniu tego terminu. W związku z tym interakcja z otoczeniem służy jako podstawa działania reprezentacji, to znaczy przetwarzania informacji o tym, co mamy blisko nas, które dociera do nas poprzez zmysły.


Tak więc w enaktywistycznym modelu Jerome'a ​​Brunera uczenie się odbywa się poprzez naśladownictwo, manipulowanie przedmiotami, taniec i aktorstwo itp. Jest to tryb uczenia się porównywalny do etapu sensomotorycznego Piageta. Po skonsolidowaniu pewnej nauki w tym trybie pojawia się model ikonowy .

2. Model ikonowy

Ikoniczny tryb uczenia oparty jest na wykorzystaniu rysunków i obrazów, które można wykorzystać do dostarczenia informacji o czymś poza sobą. Przykładami nauki opartej na kultowym modelu są zapamiętywanie krajów i stolic zachowujących mapę, zapamiętywanie różnych gatunków zwierząt na zdjęciach, rysunki lub filmy itp.

Dla Jerome'a ​​Brunera ikoniczny sposób uczenia się reprezentuje przejście od betonu do abstrakcji , a zatem prezentuje cechy, które należą do tych dwóch wymiarów.

3. Model symboliczny

Model symboliczny opiera się na użyciu języka, zarówno mówionego, jak i pisanego , Ponieważ język jest najbardziej złożonym, symbolicznym systemem, który istnieje, to dzięki temu modelowi uczenia się uzyskujemy dostęp do treści i procesów związanych z abstraktem.

Chociaż model symboliczny jest ostatnim, Jerome Bruner podkreśla, że ​​pozostałe dwie nadal występują, gdy uczysz się w ten sposób , chociaż stracili wiele ze swojej widoczności. Na przykład, aby poznać wzorce ruchowe tańca, będziemy musieli uciekać się do trybu enaktywnego, niezależnie od naszego wieku, i to samo stanie się, jeśli chcemy zapamiętać części ludzkiego mózgu.

Nauka według Jerome'a ​​Brunera

Poza istnieniem tych sposobów uczenia się, Bruner miał także szczególną wizję tego, czym jest nauka. W przeciwieństwie do tradycyjnej koncepcji tego, czym jest uczenie się, co jest równoznaczne z prawie dosłownym zapamiętywaniem treści, które są "przechowywane" w umysłach studentów i uczniów, Jerome'a ​​Brunera. rozumie uczenie się jako proces, w którym uczeń odgrywa aktywną rolę .

Poczynając od konstruktywistycznego podejścia, Jerome Bruner rozumie, że źródłem nauki jest wewnętrzna motywacja, ciekawość i, ogólnie rzecz biorąc, wszystko, co wzbudza zainteresowanie ucznia.

Tak więc dla Jerome'a ​​Brunera nauka nie tyle jest rezultatem serii działań, co ciągłego procesu opartego na sposobie, w jaki jednostka klasyfikuje nową informację, która tworzy istotną całość. Sukces, jaki osiągnięto, gdy grupujemy wiedzę i klasyfikujemy je w skuteczny sposób, określi, czy nauka jest skonsolidowana i służy jako trampolina innym rodzajom uczenia się, czy nie.

Rola nauczycieli i opiekunów

Chociaż Jerome Bruner wskazał, że praktykant odgrywa aktywną rolę w uczeniu się, Położył duży nacisk na kontekst społeczny, a konkretnie na rolę tych, którzy nadzorują tę naukę , Bruner, podobnie jak Vygotsky, twierdzi, że nie jest to uczone indywidualnie, ale w kontekście społecznym, co prowadzi do wniosku, że nie ma nauki bez pomocy innych, niezależnie od tego, czy nauczyciele, rodzice, znajomi z większym doświadczeniem itp.

Rolą tych facylitatorów jest ta z działają jako poręczyciele odkrycia z przewodnikiem, którego motorem jest ciekawość uczniów , Innymi słowy, muszą oni wprowadzić w grę wszystkie środki dla ucznia, aby rozwinąć ich zainteresowania i uzyskać w zamian praktykę i wiedzę. To jest podstawowa idea rusztowania.

Nic więc dziwnego, że podobnie jak inni psychologowie edukacyjni, tacy jak John Dewey, Bruner sugerował, że szkoły powinny być miejscami, które dają upust naturalnej ciekawości studentów, oferując im sposoby uczenia się poprzez dociekania i możliwość rozwoju. ich interesy dzięki uczestnictwu stron trzecich, które prowadzą i działają jako referents.

Spiralny program nauczania

Badania Jerome'a ​​Brunera doprowadziły go do zaproponowania spiralny program edukacyjny , w którym zawartość jest poddawana okresowym przeglądom, tak aby za każdym razem, gdy treść już poznana została poddana ponownej konsolidacji w świetle nowych dostępnych informacji.

Spiralny program nauczania Brunera przedstawia graficznie to, co rozumie jako uczenie się: ciągłe przeformułowywanie tego, co zostało zinternalizowane, aby było bogatsze i bardziej zniuansowane w miarę doświadczania wielu doświadczeń.


Biografia de Bruner (Marzec 2024).


Podobne Artykuły