John B. Watson: życie i praca psychologa behawioralnego
John B. Watson , wraz z Iván Pávlov, był jedną z najważniejszych postaci klasyczna kondycja i był kluczem do późniejszego rozwoju Operant Conditioning, który stał się sławny dzięki B.F. Skinner. Zarówno klasyczne uwarunkowania, jak i instrumentalne lub instrumentalne uwarunkowania są częścią behawioryzm, jeden z najwybitniejszych prądów psychologii.
Chociaż klasyczne uwarunkowania narodziły się dzięki eksperymentom rosyjskiego fizjologa Iwana Pawłowa, który był zainteresowany odruchami ślinowymi u psów, Watson przedstawił je Stanom Zjednoczonym, gdzie miał wielki wpływ na amerykański system edukacyjny.
Biografia Johna Broadusa Watsona
John Broadus Watson urodził się w Greenville (Południowa Karolina, Stany Zjednoczone) w 1878 roku i zmarł w Nowym Jorku w 1958 roku.
Studiował na Uniwersytecie w Chicago i ukończył go w 1903 roku. Napisał wiele artykułów naukowych, jeden z pierwszych o nazwie "Animal Education: eksperymentalne badanie nad psychicznym rozwojem białego szczura, w korelacji ze wzrostem jego układu nerwowego". W tym artykule opisuje związek między mielinizacją mózgu a zdolnością uczenia się gryzoni .
Watson pracował na Uniwersytecie Johna Hopkinsa przez 14 lat i tam przeprowadzał wiele eksperymentów dotyczących uczenia się ptaków. W 1920 roku opuścił swoją pracę na Uniwersytecie z powodu plotek o związku z jego asystentką Rosalie Reyner, z którą zrobił słynny eksperyment z "małym Albertem". Następnie pracował jako psycholog w firmie Thompson i zainteresował się reklamą .
Jeden z najbardziej wpływowych psychologów XX wieku
Jako profesor psychologii na John Hopkins University (Stany Zjednoczone) w latach 1908-1920, Watson Był uważany za jedną z najbardziej wpływowych i decydujących postaci ubiegłego wieku , Jego praca jest dziś studiowana na wszystkich wydziałach psychologii na całym świecie i jest jedną z podstaw uczenia się i leczenia niektórych psychopatologii, takich jak fobie. Dlatego jego konkluzje nie mogą być nieobecne w żadnej książce wprowadzającej do psychologii.
Chociaż jego kariera naukowa była krótka, jego spuścizna była przedmiotem gorących dyskusji od prawie wieku. Watson pomógł zdefiniować badanie zachowania i psychologii jako nauki i podkreślił znaczenie uczenia się i wpływu kontekstu na rozwój człowieka.
Watson spopularyzował Behawioryzm
Był radykalnym behawiorystą, anty-mentalistą i jako taki skrytykował Zygmunta Freuda i psychoanalizę, ponieważ twierdził, że badanie świadomości i introspekcji nie ma miejsca w psychologii jako nauce. Psychologia według Watsona, to miało sens jedynie poprzez obserwowalne i mierzalne zachowanie iz tego powodu jego eksperymenty przeprowadzono w laboratorium, gdzie mógł manipulować środowiskiem i kontrolować zachowanie swoich poddanych.
Celem behawioryzmu jest uczynienie psychologii nauką naturalną, a zatem muszą istnieć pewne metody pozwalające na obserwowanie, mierzenie i przewidywanie zmiennych. John B. Watson zawsze będzie pamiętany jako osoba, która uknuła i spopularyzowała behawioryzm dzięki swoim publikacjom i badaniom.
Klasyczne uwarunkowania
Wkład Watsona w behawioryzm wynikają z klasycznych eksperymentów kondycjonujących , rodzaj uczenia się, który obejmuje reakcje automatyczne lub odruchowe, i który charakteryzuje się utworzeniem połączenia między nowym bodźcem a już istniejącym odruchem. Oznacza to, że jest to rodzaj uczenia się, zgodnie z którym neutralny bodziec, który nie wywołuje reakcji, staje się zdolny do sprowokowania go dzięki skojarzonemu połączeniu tego bodźca z bodźcem, który zwykle wywołuje tę odpowiedź.
Johna Watsona zainspirowały badania rosyjskiego psychologa Iwana Pawłowa, ale także myślał, że klasyczne uwarunkowania wyjaśniają także uczenie się ludzi , Watson był przekonany, że emocje zostały również poznane dzięki warunkowemu skojarzeniu, tak że różnice w zachowaniu między ludźmi były przyczyną różnych doświadczeń, z których każdy przeżył.
Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o klasycznych uwarunkowaniach i eksperymentach Iwana Pawłowa, zapraszamy do lektury naszego artykułu: "Kondycja klasyczna i jej najważniejsze eksperymenty"Eksperyment z "małym Albertem"
Aby przetestować swoją hipotezę, że emocje można się nauczyć dzięki warunkowemu skojarzeniu, Watson użył 11-miesięcznego chłopca o imieniu Albert jako przedmiotu eksperymentalnego , Należy wspomnieć, że badanie to nie mogło być w tej chwili przeprowadzone, ponieważ nie jest zgodne z etyką naukową.
Alberta zabrano do laboratorium, gdzie przedstawiono mu białego szczura. Kiedy chłopak zbliżył się, by ją dotknąć, Watson uderzył młotkiem w metalowy pręt. W wyniku silnego uderzenia dziecko było zdenerwowane, a skutek strachu zaczął płakać. Watson powtórzył ten proces pół tuzina razy i zauważył, że po różnych próbach mały Albert przestraszył się po prostu, że zobaczył białego szczura , Albert dowiedział się, że za każdym razem, gdy pojawi się szczur, młot uderzy w metalową deskę. To znaczy, przewidywał silny cios.
Tutaj zostawimy Ci film, abyś mógł sobie wyobrazić eksperyment:
Według naukowca stało się to dzięki klasycznemu warunkowaniu. The Bezwarunkowy bodziec (EI) to bodziec, który automatycznie powoduje reakcję organizmu. W eksperymencie Watsona odnosiłby się do uderzenia młotkiem. The Niekontrolowana odpowiedź (RI), czyli odpowiedź, która pojawia się z powodu obecności IS, byłaby uczuciem strachu. Biały szczur byłby Neutralny bodziec (EN), ponieważ nie powoduje żadnej reakcji w ciele.
Teraz, gdy EN (biały szczur) pojawia się kilka razy wraz z IS (uderzenie młota), które powoduje RI (strach), EN (biały szczur) staje się Uwarunkowany bodziec (EC) Następnie obecność EC (czyli biały szczur) powoduje Warunkowa odpowiedź (RC) The Warunkowa odpowiedź Jest równy RI (uczucie lęku).
Klasyczne uwarunkowania i fobie
Ten jest to najczęstszy mechanizm nabywania fobii silny irracjonalny strach niektórych ludzi w wyniku powiązania negatywnych doświadczeń z obecnością czegoś (latające samolotem, pająkami, klaunami i wieloma innymi).
