John Searle: biografia tego wpływowego filozofa
John Searle (1932-) jest amerykańskim filozofem słynącym z wkładu w filozofię umysłu i filozofię języka. Jego propozycje miały istotne reperkusje nie tylko w tych dziedzinach, ale także w epistemologii, ontologii, społecznym studium instytucji, praktycznym rozumowaniu, sztucznej inteligencji i wielu innych.
Następnie zobaczymy biografia Johna Searle'a , a także niektóre z jego głównych dzieł i wkład w filozofię.
- Powiązany artykuł: "Czym jest filozofia umysłu? Definicja, historia i zastosowania"
John Searle: Biografia pioniera w filozofii języka
John Searle urodził się w Denver, Colorado, w 1932 roku. Jest synem dyrektora i fizyka, z którym przeprowadzał się kilka razy, aż ostatecznie osiadł w stanie Wisconsin, gdzie rozpoczął swoją karierę uniwersytecką.
Po ukończeniu doktoratu z filozofii na University of Oxford w 1959 roku, Searle uczy na wydziale filozofii na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley .
- Może jesteś zainteresowany: "The Mind-Brain Identity Theory: co to jest?"
Teoria działania mowy
Studiując na Uniwersytecie Oksfordzkim, John Searle powstał wraz z brytyjskim filozofem Johnem Langshawem Austinem, który opracował teorię aktów mowy. Duża część pracy Searle polegała na odbiorze i kontynuowaniu rozwoju tego ostatniego.
Oświadczenia i akty illokucyjne
Poprzez tę teorię Austin skrytykował tendencję współczesnych filozofów, szczególnie filozofowie pozytywizmu logicznego , które proponują, że język jest jedynie opisowy, to znaczy, że jedynym możliwym językiem jest taki, który zawiera opisowe stwierdzenia, które mogą być prawdziwe lub nie tylko zgodnie z kontekstem.
Według Austina istnieją konstytucyjne wyrażenia lingwistyczne (które są opisowymi stwierdzeniami), ale zajmują one tylko niewielką część znaczących zastosowań języka. Więcej niż stałe deklaracje, dla Austina są wypowiedzi performatywne (które nazwał "aktami mowy"). Te akty mowy mają różne poziomy, jednym z nich są "akty illokucyjne" lub "akty illokucyjne". Są to stwierdzenia, które mają funkcjonalności i konkretne efekty w sferze społecznej.
Na przykład obietnice, zamówienia, wnioski. Oznacza to, że są to instrukcje, które, gdy są nazwane, wyświetlają akcje lub mówią na odwrót, są to działania, które są wykonywane tylko wtedy, gdy są nazwane .
Wkład tego myśliciela
John Searle wznowił teorię aktów mowy i skupił się szczególnie na analizie aktów illokucyjnych, ich propozycyjnej treści i regułach, które następują (w warunkach koniecznych, by oświadczenie miało efekt performatywny).
Według Searle akt mowy to sytuacja, która obejmuje głośnik, słuchacza i emisję głośnika. A akt illokucyjny lub illocutionary jest minimalną jednostką komunikacji językowej. Dla filozofa komunikacja językowa obejmuje działania , a to dlatego, że same w sobie hałasy i pisemne znaki nie nawiązują komunikacji.
Aby porozumienie językowe mogło zostać ustalone, koniecznym warunkiem jest istnienie pewnych intencji. To drugie oznacza, że kiedy komunikujemy się (pytając lub stwierdzając coś) działamy, jesteśmy częścią serii reguł semantycznych.
John Searle rozwija tę złożoną propozycję poprzez opisać obie reguły semantyczne , podobnie jak różne gatunki aktów illokucyjnych, ich zawartość zdań, sytuacje, w których występuje mowa, między innymi elementami.
Wkład w filozofię umysłu
W swojej karierze akademickiej i intelektualnej John Searle znacząco połączył język z umysłem. Dla niego Akty mowy są ściśle związane ze stanami mentalnymi .
W szczególności interesował go stosunek intencjonalności do świadomości. Proponuje, że nie wszystkie stany mentalne są intencjonalne, jednak na przykład wierzenia i pragnienia mają intencjonalną strukturę, o ile są związane z czymś w szczególności.
Podobnie sugeruje, że świadomość jest procesem nieodłącznie biologicznym, z którym nie jest możliwa zbuduj komputer, którego procesor jest taki sam jak nasze sumienie , Jego wkład był szczególnie ważny dla nauk kognitywnych, filozofii umysłu i dyskusji o możliwości stworzenia Silnej Sztucznej Inteligencji (która nie tylko imituje ludzki umysł, ale w rzeczywistości go powiela).
Aby postawić to ostatnie pytanie, John Searle zaproponował eksperyment myślowy znany jako The China Room, który wyjaśnia, w jaki sposób system operacyjny może naśladować umysł i ludzkie zachowanie, jeśli zostanie mu podany szereg reguł, aby uporządkować je w określony sposób. seria symboli; bez systemu operacyjnego koniecznie musi zrozumieć, co oznaczają te symbole, i bez rozwijania intencjonalności i świadomości tego .
John Searle przyczynił się znacząco do dyskusji na temat podziału i relacji między umysłem a ciałem. Dla niego te dwie substancje nie są radykalnie odmiennymi substancjami, jak ustalił Kartezjusz od XVII wieku i nie można ich redukować (na przykład mózg nie jest dokładnie taki sam jak umysł), ale chodzi o to, zjawiska, które są nierozerwalnie połączone.
Bibliografia:
- Fotion, N. (2018). John Searle. Encyclopedia Britannica. Źródło: 5 czerwca 2018. Dostępne pod adresem //www.britannica.com/biography/John-Searle.
- Valdés, L. (1991) (wyd.). Poszukiwanie znaczenia. Odczyty filozofii języka. Tecnos: University of Murcia.
