Josef Breuer: biografia tego pioniera psychoanalizy
Lekarz i fizjolog Josef Breuer znany jest po raz pierwszy z zastosowania metody katharsis w słynnej sprawie Anny O., która zainspirowała jego ucznia Zygmunta Freuda do stworzenia psychoanalizy. Niemniej jednak koncepcje Breuera różniły się od koncepcji Freuda w głównych aspektach.
Breuer jest ważną postacią w historii neurofizjologii i psychoanalizy. W tym artykule przejrzymy jego biografię, jego wkład w te dwie dziedziny i jego relacje z Freudem; w związku z tym konieczne jest również opisanie wybitna rola Anny O. w dziedzinie histerii .
- Powiązany artykuł: "9 rodzajów psychoanalizy (teorie i główni autorzy)"
Biografia Josefa Breuera
Josef Breuer (1842-1925) studiował medycynę na Uniwersytecie Wiedeńskim, a podczas pierwszych lat praktyki zawodowej pracował jako asystent Johanna von Oppolzera, a następnie u Karla Heringa, fizjologa znanego z badań nad percepcją wzrokową i ruchami gałek ocznych.
Breuer zrobił ważne wkład w dziedzinie neurofizjologii , Podczas współpracy z Hering opisał rolę nerwu błędnego w odpowiedzi układu oddechowego; dałoby to początek koncepcji "refleksji Heringa-Breuera", która jest nadal aktualna.
Był także jednym z pierwszych, którzy zaproponowali, że równowaga zależy od ruchu płynu w półkolistych kanałach ucha wewnętrznego i informacji, które mózg otrzymuje w odniesieniu do tych ruchów.
Przez znaczną część swojego życia Breuer pracował jako lekarz rodzinny i osobisty lekarz wielu intelektualistów mieszkających w Wiedniu, wśród nich filozof i psycholog Franz Brentano. Był także profesorem fizjologii na Uniwersytecie Wiedeńskim, gdzie poinstruował Zygmunta Freuda, z którym później będzie współpracował .
- Może jesteś zainteresowany: "Jean-Martin Charcot: biografia pioniera hipnozy i neurologii"
Przypadek Anny O.
W 1880 Breuer zaczął leczyć Berthę von Pappenheim, pacjentkę histerii, która odegrała fundamentalną rolę w pojawieniu się psychoanalizy. Przeszedłby on do historii jako "Anna O." ponieważ był to pseudonim, który Breuer i Freud przyznali mu we wspólnej pracy Badania nad histerią, kamień węgielny wczesnej psychoanalizy.
Według Breuera, Pappenheim miał dwie osobowości, które różniły się coraz bardziej w miarę postępu leczenia. Podczas gdy pierwszy był smutny i pełen obaw, drugi miał bardziej dziecinny i wybuchowy charakter. Przypadek ten jest jednym z pierwszych zarejestrowanych przykładów dysocjacyjnego zaburzenia tożsamości (lub "wielokrotnej osobowości").
Breuer zauważył, że objawy Pappenheima, które polegały głównie na częściowym paraliżu, mdłości i ślepocie, czasowo umarzane kiedy mówił o nich pod hipnozą i przypisał przyczynę , Pacjentka odczuwała ulgę, gdy mówiła o swoich snach lub halucynacjach i to właśnie jej preferencje kierowały Breuera.
Pappenheim nazwał ten rodzaj interwencji "Leczenie mowy" lub "czyszczenie komina" ; w ten sposób narodziła się metoda oczyszczająca, polegająca na zahipnotyzowaniu pacjenta tak, aby pamiętał traumatyczne zdarzenie, które wywołało objaw (lub tak, że wymyślił taką pamięć) i tym samym wyeliminowało związane z nim negatywne emocje, a co za tym idzie - objaw.
Freud i "Badania nad histerią"
Przypadek Anny O. zainspirował Sigmunda Freuda do napisania książki Badania nad histerią we współpracy z jego nauczycielem Breuerem. W tej pracy, która ukazała się w 1895 roku, opisuje leczenie Berthy von Pappenheim i czterech innych kobiet poprzez hipnozę i metodę katharsis.
Na poziomie teoretycznym Freud i Breuer bronili dwóch różnych hipotez w książce: podczas gdy pierwsza powiedziała, że histeria zawsze była spowodowana traumatycznymi wspomnieniami związanymi z seksualnością, według Breuera mogą być również przyczyny neurofizjologiczne.
W przeciwieństwie do tego, co zostało powiedziane w "Studiach nad histerią", Anna O. nie wyzdrowiała całkowicie po leczeniu Breuera, ale ostatecznie trafiła do szpitala. Jednak z czasem jego objawy złagodniały i stał się wybitną postacią niemieckiego feminizmu tamtych czasów, a także stanowczym przeciwnikiem psychoanalizy.
Związek Breuera z Freudem szybko się pogorszył. Freud nie tylko wykazał zaufanie do metody oczyszczającej, którą Breuer uznał za nieuzasadnioną, ale także zmitologizował przypadek Anny O., by promować to, co stanie się psychoanalizą.Pod koniec życia Breuer zobaczył Freuda na ulicy i zrobił ruch, by go powitać, ale jego uczeń go zignorował.
- Powiązany artykuł: "Zygmunt Freud: życie i twórczość słynnego psychoanalityka"
Dziedzictwo Breuera
"Leczenie mowy", które Breuer opracował z nieocenioną współpracą Berthy von Pappenheim, stało się zalążkiem psychoanalizy Freuda, a w konsekwencji konwencjonalnej psychoterapii następnego stulecia.
Hipoteza Breuera dotycząca przypadku Anny O. wzbudziła zainteresowanie procesami nieświadomymi, zwłaszcza wokół etiologia histerii i innych nerwic , Jednak Breuer zdystansował się od Freuda, ponieważ nie zgadzał się z tym, że jego nacisk na traumę psychoseksualną był jedyną przyczyną tych zaburzeń.
Breuer rozważał tę hipnozę i metodę katharsis Mogłyby one ułatwiać tworzenie fałszywych wspomnień , chociaż były one odczuwalne przez pacjentów jako prawdziwe. Wielu późniejszych krytyków Freuda podałoby powód Breuerowi i jego ostrożniejsze podejście.
- Możesz być zainteresowany: "Effect Mandela: kiedy wiele osób ma fałszywą pamięć"
Bibliografia:
- Breuer, J. & Freud, S. (1893-1895). Badania nad histerią W Ukończone prace, tom II. Buenos Aires: Amorrortu.
- Leahey, T. H. (2004). Historia psychologii, wydanie szóste. Madryt: Pearson Prentice Hall.
