Interphaviorism of Kantor: 4 zasady tej teorii

Jacob Robert Kantor (1888-1984) był twórcą interbehaviorism, psychologicznego i naukowego modelu, który współistniał z radykalnym behawioryzmem Skinnera i był pod silnym wpływem filozofii naturalistycznej.

W tym artykule będziemy analizować cztery podstawowe zasady interbehaviorism Kantora i jego związek z modelem Skinnera.

• Powiązany artykuł: "10 rodzajów behawioryzmu: historia, teorie i różnice"

Podstawowe zasady interbehaviorism

Kantor ukuł termin "interbehaviorism" prawdopodobnie, by odróżnić swoją pozycję od klasycznego modelu psychologii behawioralnej, hegemonicznej w swoim czasie i bardzo popularnej dzisiaj: schemat "E-R" (Stimulus-Response).

Model Kantora definiuje pole psychologiczne o schemacie K = (is, or, f e-r, s, hi, ed, md) , gdzie "K" jest pewnym segmentem behawioralnym. Każdy inny skrót odnosi się do jednej z następujących zmiennych:

• Stymulowanie zdarzeń: wszystko, co łączy się z konkretnym ciałem.
• Zmienne organizmu (o): reakcje biologiczne na stymulację zewnętrzną.
• Funkcja bodźca życiowego (f e-r) : system opracowany w sposób historyczny, który określa interakcję pomiędzy bodźcami i reakcjami.
• Czynniki sytuacyjne: dowolna zmienna, zarówno organizacyjna, jak i zewnętrzna, która wywiera wpływ na analizowane interakcje.
• Historia międzyprzewodnikowa (hi): odnosi się do segmentów behawioralnych, które wcześniej miały miejsce i które mają wpływ na obecną sytuację.
• Zdarzenia dyspozycyjne (ed): suma czynników sytuacyjnych i historii behawioralnej, czyli wszystkich wydarzeń, które wpływają na interakcję.
• Sposoby kontaktu (md): okoliczności, które pozwalają na zachowanie segmentu behawioralnego.

Interphaviorism to nie tylko teoria psychologiczna, ale filozoficzna propozycja o charakterze ogólnym, odnosząca się zarówno do psychologii, jak i do reszty nauk, zwłaszcza do zachowań. W tym sensie Moore (1984) podkreśla cztery podstawowe zasady, które charakteryzują psychikę inter-behawioralną Kantora .

1. Naturalizm

Filozofia naturalistyczna broni tego, że wszystkie zjawiska są wytłumaczalne przez nauki przyrodnicze i że istnieje wyraźna współzależność między fizycznymi i nieobserwowalnymi zdarzeniami. Tak więc ta filozofia odrzuca dualizm między organizmem a umysłem, który uważa za przejaw biologicznego substratu ciała w interakcji z danym środowiskiem.

Dlatego, analizując każdy fakt, należy wziąć pod uwagę czasoprzestrzenny kontekst, w którym występuje, ponieważ próba studiowania odosobnionego wydarzenia jest redukcjonistyczna i pozbawiona znaczenia. Kantor ostrzegł to tendencja psychologii ku mentalizmowi koliduje z jej rozwojem jako nauki i musi być wypowiedziana w dowolnej formie.

2. Pluralizm naukowy

Według Kantora nie ma nauki, która jest lepsza od reszty, ale wiedza zdobyta przez różne dyscypliny musi być zintegrowana, i konieczne jest, aby niektórzy obalili podejścia innych, aby nauka mogła posunąć naprzód. W tym celu naukowcy nie powinni szukać makro- teorii, ale po prostu kontynuować badania i składać wnioski.

3. Wielokrotność

Interphaviorism odrzuca tradycyjne hipotezy i modele przyczynowości, które próbują wyjaśnić występowanie pewnych faktów za pomocą prostych liniowych relacji. Według Kantora przyczynowość należy rozumieć jako złożony proces integruje wiele czynników w danym polu fenomenologicznym.

Podkreślił także probabilistyczny charakter nauki; W żadnym wypadku nie znaleziono pewników, ale możliwe jest jedynie wygenerowanie modeli wyjaśniających jak najbliżej czynników podstawowych, od których nie można uzyskać wszystkich informacji.

4. Psychologia jako interakcja między organizmem a bodźcami

Kantor zwrócił uwagę, że przedmiotem badań psychologii powinno być interconduct, czyli dwukierunkowe interakcje między bodźcami a odpowiedziami organizmu. Ta interakcja jest bardziej złożona niż w naukach takich, jak fizyka, ponieważ w psychologii bardzo ważne jest rozwijanie wzorców zachowania w związku z gromadzeniem doświadczeń.

• Może jesteś zainteresowany: "10 głównych teorii psychologicznych"

Związek z radykalnym behawioryzmem

Psychologia interconductualna Kantora i radykalny behawioryzm Burrhusa Fredericka Skinnera narodziły się mniej więcej w tym samym czasie. Związek między obiema dyscyplinami na ich szczycie można opisać jako ambiwalentny, ponieważ zarówno podobieństwa, jak i różnice między inter behawioryzmem a radykalnym behawioryzmem Są oczywiste.

Oba modele analizują zachowanie bez użycia nieobserwowalnych zmiennych mediacyjnych, takich jak myśli, emocje lub oczekiwania. W ten sposób koncentrują się na badaniu nieprzewidzianych okoliczności i związków przyczynowych między zachowaniem a jego uwarunkowaniami środowiskowymi, unikając wykorzystania hipotetycznych konstrukcji.

Według Morrisa (1984), różnice między inter behawioryzmem a radykalnym behawioryzmem są w zasadzie kwestią nacisku lub szczegółowości; na przykład Kantor nie zgodził się z poglądem skinnerowskim, że zachowanie należy rozumieć jako odpowiedź, ale że postrzega je jako interakcję między różnymi czynnikami.

Schoenfeld (1969) stwierdził, że ograniczony wpływ Kantora można wytłumaczyć faktem, że jego składki miały zasadniczo charakter teoretyczny , ponieważ jego główny talent polegał na analizie i krytyce obecnych podejść i chciał zainspirować innych do podążania nowym kierunkiem w dziedzinie psychologii i ogólnie w nauce.

• Możesz być zainteresowany: "Funkcjonalny kontekstualizm Steven C. Hayes"

Bibliografia:

• Moore, J. (1984). Konceptualny wkład psychologii intermodalnej Kantora. The Behavior Analyst, 7 (2): 183-187.

• Morris, E. K. (1984). Psychologia inter-behawioralna i radykalny behawioryzm: niektóre podobieństwa i różnice. The Behavior Analyst, 7 (2): 197-204.

• Schoenfeld, W. N. (1969). J. R. Kantor's Objective Psychology of Grammar and Psychology and Logic: Retrospekcyjne uznanie. Journal of the Experimental Analysis of Behavior, 12: 329-347.