Kurt Koffka: biografia tego psychologa Gestalt
Niemiecki psycholog Kurt Koffka znany jest z tego, że wraz z Wolfgangiem Köhlerem i Maxem Wertheimerem pomagał w tworzeniu podstaw szkoły Gestalt, która z perspektywy czasu byłaby podstawą współczesnej psychologii kognitywnej, tak jak ją rozumiemy.
W skrócie przeglądamy jego karierę i wkład w historię psychologii, zwracając szczególną uwagę na jego postać w genezie ruchu Gestalt, nieodłączną od jego dwóch pozostałych towarzyszy, ale z własną osobowością, oraz wagę, jaką było to z powodu redukcjonizmu obowiązującego w tym czasie. ,
Biografia Kurta Koffki
Koffka urodziła się w Berlinie w 1886 roku, na łonie zamożnej rodziny znanej z długiej linii prawników i prawników. Od najmłodszych lat Koffka zrywa z tradycją i zamiast decydować się na stopień prawniczy, studiuje filozofię na Uniwersytecie w Berlinie.
Koffka uważa, że należy do tej dziedziny i kończy doktorat w 1908 roku , Jego praca magisterska zatytułowana "Rhythm Experimental Research" prowadzona jest pod okiem Carla Stumpfa, ważnego przedstawiciela psychologii fenomenologicznej. W tym czasie mieszka w Edynburgu, co pozwala mu poprawić znajomość języka angielskiego i uzyskać korzystną pozycję w stosunku do swoich kolegów, aby móc przedstawić swoje teorie w krajach anglojęzycznych przed kimkolwiek innym.
Po pracy w różnych laboratoriach psychologicznych, które kwestionują dominujący niemiecki elementaryzm, Koffka podróżuje do Frankfurtu i Main, gdzie kojarzy się z Köhlerem i nowo przybyłym Wertheimerem z tysiącami pomysłów na percepcję, które można przetestować w licznych eksperymentach. Prace te dałyby swój pierwszy owoc w 1912 roku, kiedy Wertheimer opublikował artykuł na temat postrzegania ruchu, który rodzi ruch, który stanowi szkołę Gestalt.
Kilka lat później, po I wojnie światowej, przeniósł się do Stanów Zjednoczonych jako profesor uniwersytecki i wraz z Köhlerem uczestniczył w 1925 r. Jako przedstawiciel ruchu gestalt w konferencjach Clark University, konferencje, w których również uczestniczyły liczby sprzed lat. jako Freud i Jung.
Koffka pozostał aktywny jako profesor uniwersytecki, badacz i pisarz aż do ostatnich dni w 1941 roku.
Wkład Koffki z Gestaltu
Nie można mówić o wkładzie Koffki, nie biorąc pod uwagę wyjątkowej współpracy, która zrodziła ruch gestaltowy. Trzy nazwy pierwotnie związane z tą formą są nierozerwalnym triumwiratem i do pewnego stopnia trudno jest przypisać poszczególne aspekty teorii do każdego z nich.
Jednak każda z trzech grała zróżnicowaną rolę w grupie i wniosła własny wkład, zawsze ze wspólnej bazy i szacunku dla pracy pozostałych dwóch.
W kontekście psychologii Gestalt, która zrywa z redukcjonizmem, który postulował, że gdyby psychologia była nauką, powinna być w stanie ograniczyć zjawiska do elementów składowych, Koffka jest uznawany za duży zbiór empirycznej pracy .
Prawdopodobnie jego najbardziej znanym wkładem jest systematyczne stosowanie zasad gestaltu w jego dwóch najbardziej znanych utworach: Wzrost umysłu (1921) i Zasady psychologii Gestalt (1935).
Infantylny umysł
W The Growth the Mind, Koffka twierdzi, że doświadczenia z wczesnego dzieciństwa są zorganizowane jako "wszystko", a nie chaotyczne pomieszanie bodźców, które William James postrzega noworodki. W miarę starzenia się, mówi Koffka, dzieci uczą się postrzegać bodźce w bardziej uporządkowany i zróżnicowany sposób, a nie jako "wszystko".
Koffka poświęca wiele z tej książki na spieranie się przeciwko nauce opartej na próbach i błędach. On, poprzez dochodzenia Köhler, broni insight, To znaczy, że prawdziwe uczenie się odbywa się poprzez zrozumienie sytuacji i elementów, które ją tworzą , aby nie znaleźć rozwiązania problemu przez przypadek. Ta rewolucyjna koncepcja w dużym stopniu przyczyniła się do podejścia pedagogicznego w Ameryce Północnej, przechodząc od uczenia się na pamięć do uczenia się przez zrozumienie.
Percepcja i pamięć
W Principles of Gestalt Psychology, Koffka kontynuuje linię badań, z której pierwotnie narodził się ruch gestalt: percepcja wzrokowa , Ponadto gromadzi ogromną ilość pracy wykonywanej przez członków grupy gestalt oraz jej uczniów i zagłębia się w tematy takie jak uczenie się i pamięć.
Koffka przywiązuje wielką wagę do prac nad stałością percepcyjną, dzięki której ludzie są w stanie postrzegać właściwości obiektu jako stałe, chociaż zmieniają się warunki takie jak perspektywa, dystans czy iluminacja.
Mówiąc o uczeniu się i pamięci, Koffka proponuje teorię śladów. Zakłada on, że każde fizyczne zdarzenie, które nastąpiło, powoduje określoną aktywność w mózgu, która pozostawia ślad pamięci w układzie nerwowym, chociaż bodziec nie jest już obecny.
Po utworzeniu śladu pamięci wszystkie kolejne związane z nim doświadczenia będą wymagać interakcji między procesem pamięci a przebiegiem pamięci. Ta cyrkulacja, w której stare ślady wpływają na nowe procesy, przypomina teorie Piageta, który wraz z Lewem Wygotskim stałby się podstawą konstruktywizmu.
Podobnie, po tej teorii wyjaśnia również zapomnienie. Daje to bardzo ważną rolę w dostępności śladów, pomysł, który zaskakuje podobieństwem do wyjaśnień, jakie mamy dzisiaj na temat pamięci.
Nie można zaprzeczyć, że Koffka, jako jednostka i założyciel Gestalt, jest podstawowym filarem współczesnej psychologii , Zarówno poprzez kognitywizm, jak i konstruktywizm, widzimy jego spuściznę.
