Rozwój języka u dzieci z wadą słuchu

Układ słuchowy, tak jak to się dzieje w pozostałych modalnościach zmysłowych, Wymaga to wytworzenia stymulacji dźwiękowej w sposób normatywny pod warunkiem, że rozwój anatomiczno-funkcjonalny tego samego jest przeprowadzany prawidłowo. Układ słuchowy składa się z trzech zestawów struktur.

Dlatego jest to ważne zapobiegać możliwym problemom rozwoju języka u dzieci z wadami słuchu , ponieważ ten kluczowy etap ma kluczowe znaczenie w tworzeniu procesów poznawczych, które wchodzą w interakcje z wykorzystaniem abstrakcyjnych pojęć i słów. W tym artykule przejrzymy kilka kluczy do uwzględnienia w tym zakresie.

• Powiązany artykuł: "10 części ucha i proces odbioru dźwięku"

Rozwój językowy u dzieci z wadą słuchu

W przypadku znacznego uszkodzenia słuchu w dzieciństwie, zdolność językowa może być zmieniona w bardzo zmienny sposób w zależności od obszaru najbardziej dotkniętego, możliwość odróżnienia słownictwa, gramatyki, artykulacji, płynności, zrozumienia, wymowy itp.

Poza rodzajem afektu, jaki dziecko prezentuje, na rozwój języka wpływa również charakter i jakość środowiska komunikacyjnego, które go otacza, dlatego wydaje się, że większa zdolność językowa zostaje osiągnięta, jeśli matka jest słuchaczem w odniesieniu do przypadku, w którym zarówno matka jako syn jest głucha.

Dokładniej w odniesieniu do jak rozwija się językowy rozwój dziecka głuchego obserwuje się, że w ciągu pierwszych 9 miesięcy dzieci te mają poziom wokalizacji podobny do dzieci nieekodowanych. W tym czasie zaczynają obserwować rozbieżności co do ilości i jakości doustnych produkcji dzieci. Dzieje się tak dlatego, że dziecko nie otrzymuje wystarczającej ilości posiłków, aby zachęcić go do wygłaszania tych werbalizacji.

Ogólnie rzecz biorąc, można powiedzieć, że rozwój głuchego dziecka w stosunku do drugiego, który nie jest głuchy, odbywa się w obu tych samych fazach, chociaż u dziecka głuchego występuje wolniej. W zakresie składni obserwuje się wiele trudności do tego stopnia, że ​​nie zdominowały skomplikowanych struktur nawet w wieku 18 lat (kamień milowy, który występuje u dzieci słyszących w wieku 8 lat). Zatem treść wypowiedzi jest prostsza, z mniej znaczącą zawartością w liczbie mnogiej, przyimkach, spójnikach lub zaimkach, a także zmianami w elementach zdania, takich jak liczba mnogie, czasowniki lub płeć.

Wymowa jest intensywnie zmieniona w odniesieniu do intonacji, rytmu, czasu itd., oprócz innych poważnych zniekształceń składniowych. Jeśli chodzi o zrozumienie, dziecko musi używać wizualnych wskazówek, aby pomóc mu zrozumieć otrzymaną stymulację. Korzystają również z czytania warg i innych uzupełniających metod, które ułatwiają różnicowanie ruchów warg wspólnych przez różne fonemy lub fonemy, które nie mają widocznych ruchów wargowych.

• Może jesteś zainteresowany: "Psychologia edukacyjna: definicja, pojęcia i teorie"

Różnice w rozwoju morfosyntaktycznym

Badacze, którzy próbowali się uczyć różnice między rozwojem morfosyntaktycznym dziecka słyszącego a innym głuchym pokazują, że na drugim miejscu są w szczególności odchylenia i opóźnienia w uczeniu się gramatycznym i morfosyntaksie.

Bardziej szczegółowo, badania wykazały, że długość kary jest znacznie niższa w przypadku dzieci głuchych od 17 lat w odniesieniu do tych, którym udało się zbudować dzieci słyszące przez 8 lat. W związku z tym stwierdzono, że dzieci głuche nie opracowują złożonych zdań, w przeciwieństwie do dzieci słyszących 11 lat, które zaczynają opanowywać tę umiejętność.

Ponadto Konstrukcje zdań dzieci z wadą słuchu są mało syntaktycznie zróżnicowane a używanie przymiotników, środków pomocniczych i spójników jest mniej przestrzegane, w przeciwieństwie do większego użycia imion i czasowników (które można przypisać większemu znaczeniu, dzięki czemu ewokacja do pojęcia, które reprezentują jest bardziej dostępna), artykuły, Zaimki i przyimki są również rzadkie w dzieciach niesłyszących. Zatem największe różnice między jedną grupą a drugą odnoszą się do użycia słów "funkcja".

Inna grupa badań znalazła trzy główne wnioski w porównaniu dzieci ze słuchem i niesłyszącym: w przypadku drugiego jest znacznie bardziej złożona zastosowanie struktur, które zawierają zaimki, koniugację czasowników i tworzenie rozszerzonych zdań ; osoby niesłyszące nie osiągają pełnego rozwoju języka do 18 lat, chociaż ewolucja uczenia się lengaje jest progresywnie pozytywna dla prostych zwrotów (nie w tych złożonych); największa liczba błędów jest skoncentrowana na użyciu słów funkcyjnych w grupie nie-słuchających.

Wreszcie, na poziomie neurofizjologicznym, inne badania mają na celu zanalizowanie poziomu specjalizacji w lewej półkuli poprzez aktywność zarejestrowaną przez wywołane potencjały po przedstawieniu określonych list słów.

Uzyskany wynik pokazuje rozbieżność w obszarze mózgu aktywowanym podczas tego zadania pomiędzy słuchaczem i głuchym: lewe przednie obszary mózgu zostały aktywowane przez funkcję słów, podczas gdy obszary tylnych warstw ciemieniowych, zarówno na prawej półkuli, jak iw w lewo, zostały aktywowane dla słów o treści semantycznej. Można zatem wywnioskować, że zdolność domeny morfosyntaktycznej zależy od modalności, w jakiej występuje otrzymana stymulacja językowa.

Orientacje w optymalizacji nauki języka obcego

Silvestre (1998) zaproponował listę warunków uznanych za optymalne Zaoferuj sobie naukę języka w odpowiedni sposób .

1. Zaangażowanie rodziny

Zaleca się wysoką częstotliwość wymiany między rodzicami i dziećmi aby wzmocnić stymulację uzyskaną dzięki temu, zapewniając wyższy poziom postępu.

2. Opieka wczesnoszkolna

Aby osiągnąć najwyższy możliwy stopień rozwoju zajmowanie się wrażliwymi okresami mielinizacji i plastyczność neuronalna.

3. Prawidłowe dopasowanie aparatu słuchowego

Niezbędny do prawidłowej interakcji między dzieckiem a środowiskiem.

4. Wczesna reedukacja słuchowa

Niezbędne dla rekompensować w jak największym stopniu przedstawione niedociągnięcia w każdym konkretnym przypadku.

5. Nabycie lektury wargowo-twarzowej

Staje się wymogiem zrozumienia języka mówionego przez obecnego mówcę.

6. Rozwój komunikacyjny i poznawczy

Ponieważ istnieje ścisły związek między rozwojem organicznym i psychicznym, należy podjąć działania, aby zapobiec trudnościom w pierwszym (upośledzenie słuchu) spowodowaniu szkody w drugim (psychopatologia lub dyskomfort emocjonalny lub poznawczy).

Bibliografia:

• Marchesi, A. (1987). Rozwój poznawczy i językowy dzieci niesłyszących. Madryt: Publishing Alliance.
• Peña, J. (1992). Podręcznik terapii mowy (3rd ed.). Barcelona: Masson.
• Puyuelo, M., RONDAL, J., WIIG, E. (2002) Ocena języka.1 przedruk. Barcelona: Masson.
• Puyelo, M. (2004) "Podręcznik rozwoju głuchoty" Barcelona. Masson
• Silvestre, N. (1998) Głuchota, komunikacja i nauka. Barcelona Masson

Rehabilitacja z implantem słuchowym (Grudzień 2024).