Teoria aktywnej i nieaktywnej pamięci Lewisa
Chociaż pamięć jest badana naukowo od około 130 lat, być może najbardziej odpowiednim odkryciem jest to, że pamięć jest o wiele bardziej złożona, niż ktokolwiek mógłby sobie wyobrazić. Następnie porozmawiamy o jednej z najbardziej niezauważanych teorii, które przeszły przez historię badania tego procesu mózgu, a które jednak mogą być bliższe jego rzeczywistemu funkcjonowaniu: Teoria aktywnej i nieaktywnej pamięci Lewisa .
- Powiązany artykuł: "8 wyższych procesów psychologicznych"
Czym jest pamięć?
Tradycyjne teorie, w większości akceptowane przez społeczność naukową, postulują, że Pamięć jest podstawowym procesem poznawczym podzielonym na dwa typy .
Pamięć krótkotrwała, umiejscowiona w korze przedczołowej, która pozwala nam manipulować informacjami z zewnętrznego lub wewnętrznego środowiska (naszego umysłu) i ma ograniczoną pojemność; oraz pamięć długotrwała, znajdująca się w hipokampie i skroniowej, o nieograniczonej naturze i przechowująca informacje na stałe.
Z drugiej strony, te tradycyjne teorie również wskazują na to tak, że ma miejsce tworzenie nowych wspomnień , muszą przejść przez okres niestabilności, w którym mogą być modyfikowane, ale gdy osiągną pamięć długoterminową, pozostają niezmienione.
Jednak pod koniec lat sześćdziesiątych kilka grup badaczy (w tym Lewisa), badających zjawisko amnezji u szczurów, zaobserwowało skutki, których nie można wytłumaczyć tradycyjnymi teoriami pamięci.
Widzieli, że wspomnienia utrwalają się w pamięci długotrwałej mogą zostać zapomniane, jeśli spełniony zostanie szereg warunków , W oparciu o ten efekt, w 1979 r. Lewis proponuje alternatywną teorię.
- Możesz być zainteresowany: "6 poziomów utraty świadomości i powiązanych zaburzeń"
Teoria aktywnej i nieaktywnej pamięci Lewisa
Autor postuluje, że nie ma typów pamięci, ale ta pamięć jest dynamiczny proces złożony z dwóch stanów : stan aktywny, w którym wszystkie wspomnienia, zarówno nowe, jak i skonsolidowane, mogą ulegać modyfikacjom i zostać zapomniane oraz stan nieaktywny, w którym wszystkie wspomnienia pozostają stabilne.
To znaczy; pamięć aktywna składałaby się ze zmieniających się podzbiorów wszystkich wspomnień organizmu, które wpływają na nasze obecne zachowanie, a nieaktywna pamięć byłaby tworzona przez wszystkie te trwałe wspomnienia, które mają potencjał do aktywacji w pewnym momencie, które są w stanie względna bezczynność i mają niewielki lub żaden wpływ na obecne zachowanie organizmu.
Ponadto poszło o krok dalej, argumentując, że pamięć nie ma określonych lokalizacji w mózgu , ale jest centralnym procesorem podporządkowanym innym podstawowym procesom, takim jak percepcja i uwaga. Aktywna pamięć to wyjątkowy wzorzec strzelania neuronowego. Różne aktywowane wspomnienia odzwierciedlałyby różne wzorce gęstości neuronów i nie miałyby określonej lokalizacji.
Przykład ucznia
Poniższy przykład pozwoli lepiej zrozumieć tę teorię:
Uczeń akademicki właśnie wyszedł z egzaminu z prawa proceduralnego i pamięta odpowiedzi udzielone na podstawie tego, co studiował (podzbiór stałych wspomnień i nieskonsolidowanych wspomnień, które są aktywne w tym momencie), gdy nagle przechodzi przed piekarnią i zapach jedzenia napada na niego i sprawia, że zapamiętuje menu, które zrobi, gdy wróci do domu (percepcja zapachu skierowała uwagę na jedzenie, co z kolei wywołało stałe przypomnienie menu dnia, które do tej pory było nieaktywny).
Jak można zauważyć, jak to ujął Lewis, "aktywna pamięć jest intuicyjnie widoczna dla natychmiastowej świadomości". Świadomość definiowana jest jako zdolność jednostki do rozpoznawania otaczającej go rzeczywistości , odnoszą się do niego i zastanawiają się nad nim i nad sobą.
Odzyskiwanie tego modelu
Jednak teoria ta została szybko odrzucona w tym czasie ze względu na wysoce spekulatywne założenia i brak solidnego kontrastu empirycznego. 40 lat później każde nowe odkrycie w dziedzinie pamięci mogło być związane bezpośrednio lub pośrednio z pracą Lewisa. W roku 2000 Nader, Schafe i Le Doux twierdzili, że nowe wspomnienia powinny być nazywane aktywnymi wspomnieniami , Sara, w tym samym roku, wezwała całą społeczność naukową do uznania pamięci za dynamiczny proces.
W 2015 roku Ryan, Roy, Pignatelli, Arons i Tonegawa potwierdzili, że każda pamięć jest charakterystycznym wzorem neuronalnym (obecnie nazywa się engramami komórkowymi).Ci sami autorzy sądzili również o innej hipotezie Lewisa, który postuluje, że amnezja nie jest zniszczeniem pamięci, ale niemożnością jej odzyskania, to znaczy; niemożność aktywacji nieaktywnej pamięci.
Bibliografia:
- Lewis, D. J. (1979). Psychobiologia pamięci aktywnej i nieaktywnej. Biuletyn psychologiczny, 86 (5), 1054-1083. doi: 10,1037/0033-2909.86.5.1054
- Nader, K., Schafe, G. E. i Le Doux, J. E. (2000). Wspomnienia lękowe wymagają syntezy białek w ciele migdałowatym w celu rekonsolidacji po odzyskaniu. Naturę, 406 (6797), 722-726. doi: 10,1038 / 35021052
- Sara, S. J. (2000). Odzyskiwanie i rekonsolidacja: w kierunku neurobiologii pamięci. Learning & Memory, 7 (2), 73-84. doi: 10,1101 / lm 7,2.73
- Ryan, T. J., Roy, D. S., Pignatelli, M., Arons, A. i Tonegawa, S. (2015). Komórki Engram zachowują pamięć w amnezji wstecznej. Science, 348 (6238), 1007-1013. doi: 10.1126 / science.aaa5542
