Libido: w jaki sposób Zygmunt Freud zdefiniował tę koncepcję?

Obecnie termin "libido" jest bardzo rozpowszechniony w języku potocznym ; w tym kontekście pojęcie to rozumiane jest jako synonim pożądania seksualnego lub impulsów.

Jednak definicja libido stworzona przez Zygmunta Freuda odnosi się nie tylko do seksualności, ale jest szerszy i konieczne jest zrozumienie reszty jego teorii.

• Powiązany artykuł: "Zygmunt Freud: życie i twórczość słynnego psychoanalityka"

Definiowanie energii libidinalnej

Zgodnie z definicją zaproponowaną przez Zygmunta Freuda, libido jest energią napędów lub instynktów kierujących wszelkimi formami zachowań , Początkowo stwierdził, że libido ma zawsze charakter seksualny, a reszta impulsów jest wtórna do reprodukcji; jednak, gdy rozwinął swoją teorię, Freud włączył do tego pojęcia inne rodzaje energii.

W klasycznej psychoanalizie freudowskiej termin "libido" jest ogólnie używany w odniesieniu do afekt (lub emocje) powiązane z konkretnym napędem , które mogą być związane z Ja lub Ja. Później autor nazwał impulsy z tych klas "pulsión de vida" lub "Eros" i dodał inny rodzaj napędu: śmierć lub Tanatos.

Ilość libido dostępna dla psychiki danej osoby jest ograniczona. Dlatego procesy mentalne konkurują ze sobą, by produkować, a niektóre mają bardzo wysokie koszty i mogą zakłócać innych; Na przykład Freud twierdził, że mechanizm obronny znany jako represja jest szczególnie drogi dla umysłu.

• Powiązany artykuł: "Teoria nieświadomości Zygmunta Freuda (i nowe teorie)"

Pojęcie libido według Carla Junga

Carl Gustav Jung, założyciel szkoły psychologii analitycznej, zidentyfikowali koncepcję libido z energią psychiczną w ogóle , Byłaby to manifestacja procesów życiowych, która często przybiera formę pożądania. Jego powstanie byłoby przeciwieństwem dualizmów w umyśle, podobnie jak to, które wymieniliśmy między id a superego.

Chociaż definicje obu autorów są podobne, jungowska koncepcja libido jest jednym z głównych punktów zderzenia między Jungiem i Freudem : podczas gdy dla ojca psychoanalizy energia libidinalna jest zasadniczo seksualna, Jung i autorzy, którzy podążali jego śladami, wierzyli, że libido ma znacznie szerszy i niezróżnicowany charakter.

Jung także nie zgadzał się z Freudem w koncepcji umysłu jako produktu biologicznego substratu organizmu. Dlatego możemy powiedzieć, że idee najsławniejszego z jego uczniów charakteryzują się jeszcze bardziej wyraźnym mentalizmem; W tym sensie ważne jest, aby wziąć pod uwagę wielki wpływ, jaki religia wywierała na Junga.

• Może jesteś zainteresowany: "31 najlepszych książek o psychologii, których nie możesz przegapić"

Zasada id, libido i przyjemność

Libido zawarte jest w Ello, jednej z trzech struktur umysłu opisane przez tego autora. Chociaż id reprezentuje najbardziej podstawową i prymitywną część naszego bytu, ego i superego powstają w trakcie rozwoju, aby zaspokoić potrzeby organizmu i środowiska i odpowiednio zapewnić nam moralne sumienie.

Id jest zarządzany przez zasadę przyjemności; Oznacza to, że kieruje zachowaniem w kierunku uzyskania natychmiastowej przyjemności. Co więcej, ta część psychiki zależy od nieświadomych procesów, więc często nie wiemy, jakie impulsy motywują nasze zachowanie.

Ze swej strony Jaźń zajmuje się otrzymywaniem gratyfikacji z uwzględnieniem zasady rzeczywistości. Oznacza to I zawiera libidinalną energię Ja aby ich instynkty mogły być zaspokojone w odpowiedni sposób w odniesieniu do zasad i wymagań środowiska, co obejmuje aspekty takie jak długoterminowe rozumowanie i społeczna ocena.

Superego służy jako wzór zachowania dla Jaźni. W tej strukturze normy i zinternalizowane wartości społeczne opierają się na interakcji z innymi członkami tej samej grupy społecznej, zwłaszcza z rodzicami i innymi autorytetami. Tak więc, libido tego popycha I, aby uzyskać przyjemność, podczas gdy Superyó nadaje priorytet moralności.

Etapy rozwoju psychoseksualnego

Zgodnie z teorią Freuda libido wyraża się na różne sposoby w zależności od etapu rozwoju, w którym jednostka znajduje się w danym czasie. W ten sposób autor opisał serię faz ewolucyjnych, które byłyby wspólne dla wszystkich ludzi; każdy z nich jest powiązany z określoną strefą erogenną w którym skupiałoby się libido.

Freud opisał 5 etapów rozwoju psychoseksualnego: fazę doustną, w której przyjemność uzyskuje się przez usta; faza analna; faza falliczna, charakteryzująca się kompleksem Edypa; okres opóźnienia, w którym libido zostaje przekierowane do działań niezwiązanych z seksem poprzez sublimację; oraz fazę narządów płciowych, która odpowiada dojrzewaniu i dojrzałości płciowej.

Czasami energia libidinalna stagnuje się na etapie poprzedniego rozwoju do obecnego; Freud określił to jako "fiksację". Zjawisko to, źródło złego samopoczucia i psychopatologii, może wynikać zarówno z frustracji potrzeb libidinalnych na danym etapie, jak i z nadmiernej satysfakcji, która może być równie problematyczna.

• Aby dowiedzieć się więcej: "5 etapów rozwoju psychoseksualnego Zygmunta Freuda"