Zespół Münchhausena: przyczyny, objawy i leczenie
Baron Münchhausen, niemiecki baron, który służył Antonio Ulrico II a później zaciągnięty do armii rosyjskiej, nadaje nazwę temu syndromowi tak niepokojącemu, ponieważ baron, po powrocie do miejsca urodzenia, opowiadał mało prawdopodobne i wymyślił opowieści o swoich przygodach z dala od domu, wśród których wyróżnia jazda na pocisk armaty i udaj się na księżyc.
Urodził się w jednym z pierwszych przypadków Zespół Münchhausena , która zyskała pewną popularność za pojawienie się w serii House, ale która jest przecież całkowicie realnym zjawiskiem.
Co to jest zespół Münchhausena?
Ta sztuczna nieporządek polega na ciągłej i celowej symulacji chorób, zwykle bardzo przekonujących i spektakularnych. W tym celu pacjent może stać się samouszkadzający, połknąć toksyczne substancje, a nawet samodzielnie wstrzyknąć bakterie, takie jak Escherichia coli. Osoba dotknięta chorobą ma motywację, by przyjąć rolę chorego i czuć się nim opieką .
Ta choroba psychiczna zwykle rozpoczyna się we wczesnym okresie dorosłości, jest bardziej powszechna wśród mężczyzn, a zwłaszcza wśród osób pracujących w środowisku usług medycznych, z których wielu ma wiedzę i zdolność dostępu do materiałów, które ułatwiają odtworzenie syndromu.
Objawy zespołu Münchhausena
Objawy są ograniczone przez wiedzę lub fantazję pacjenta , Chociaż są bardzo zróżnicowane, najczęściej występują reakcje alergiczne, problemy z oddychaniem, napady padaczkowe, biegunka, gorączka, omdlenia, wymioty, a nawet zaburzenia hydroelektryczne. Ponadto osoby z tym zespołem zwykle wymagają dużych dawek środków przeciwbólowych i środków odurzających.
Pacjenci z zespołem Münchhausena często odwiedzają różne szpitale narzekając na te same dolegliwości, które opisali w poprzednim szpitalu, do którego udali się; Ponadto ich wiedza medyczna i precyzja w reprezentowaniu ich objawów oznaczają, że lekarze muszą wielokrotnie wykonywać różne testy i metody diagnostyczne. Nigdy nie sprzeciwiają się żadnym testom, jakkolwiek bolesne będzie to i mają specjalne zgłoszenie w czasie hospitalizacji w ośrodku zdrowia .
Zaburzenie to może mieć różną intensywność w zależności od chorego. Na przykład na Kubie opisano poważne przypadki, w których pacjent przybył w celu zaszczepienia wirusa HIV.
Charakterystyka i podstawowe znaki
Pacjent Münchhausen można opisać w następujących punktach:
- Stałe poszukiwanie roli chorych.
- Samouszkodzenie i samodzielne podawanie leków w celu wywołania objawów, które mogą wyglądać na wiarygodne.
- Bardzo powtarzana pomoc dla szpitali.
- Zachowanie agresywne, gdy jest obwiniane za symulowanie objawów lub gdy lekarz odmawia wykonania jakiegokolwiek testu (nawet jeśli nie jest to konieczne).
- Wysoka znajomość pojęć medycznych.
Rozpoznanie zespołu Münchhausena
Rozpoznanie pacjenta z Münchhausen opiera się na eliminacji innych zespołów psychiatrycznych po wykryciu, że pacjent ma zaburzenie tego rodzaju .
Z jednej strony specjaliści medyczni muszą wykluczyć inne patologie o bardzo zbliżonych cechach, takie jak zaburzenie somatyzacyjne, w którym występują objawy fizyczne bez wyjaśnienia choroby medycznej. Główną różnicą między zaburzeniem somatyzacji a syndromem Münchhausena jest to, że w pierwszym występuje prawdziwa fizyczna symptomatologia, choć nieznanego pochodzenia.
Z drugiej strony pacjent hipochondryczny wyolbrzymia objawy, o których myśli, że ma, podczas gdy w zespole Münchhausena, pomimo ciągłych dolegliwości, pacjent jest w pełni świadomy, że jego objawy są symulowane. Musimy także odróżnić ją od klasycznych przypadków histerii, w których zarówno produkcja, jak i motywacja objawów są nieprzytomne.
Kryteria diagnostyczne
Zwykle po wykluczeniu innych chorób kryteria diagnostyczne są następujące:
1. Dramatyczny obraz kliniczny , który opisuje spektakularne choroby.
2. Pragnienie posiadania testów, interwencji, egzaminów ... nawet jeśli powiedzą, że są niepotrzebne.
3. Tło wielu hospitalizacji.
4. Dowody samoleczenia lub samouszkodzenia jak: kawałki, blizny, siniaki ...
5. Zwykle jest uważany za złego pacjenta ponieważ nie współpracuje w leczeniu i podejmuje decyzje medyczne.
Leczenie zespołu
Ta faza ma szczególne trudności, ponieważ osoba, która prezentuje syndrom Münchhausena, Kiedy poczujesz się nagi, stajesz się agresywny , Następnie znika z kliniki i udaje się do innej, gdzie ponownie tłumaczy swoje objawy.
W leczeniu pacjentów z tym zespołem istnieją dwie alternatywy:
Bezpośrednia konfrontacja
Opcja, w której głównym problemem jest to, że pacjent, jak już powiedzieliśmy, opuszcza szpital, aby przejść do innego lub akceptuje leczenie psychiatryczne, które przestanie podążać i do którego nie wróci.
Pośrednia konfrontacja
W tej strategii pacjent jest leczony psychiatrycznie, ale bez tego wiadomo. Celem jest, aby zamiast symulować objawy, pacjenci uczyli się w inny sposób zwracać uwagę innych. Ponadto muszą nauczyć się lepiej walczyć ze stresującymi sytuacjami i ignorować myśli, które sprawiają, że szukają one roli chorych i hospitalizacji, a wszystko to przy pomocy psychologów i psychiatrów.
Wreszcie, profesjonaliści powinni przyczyniać się do poprawy samooceny tych osób i przeciwdziałać zachowaniom fobicznym, niepewności i zależności.
