Martin Seligman: biografia i teorie w psychologii pozytywnej
Dzisiaj rozwój i stosowanie psychologii pozytywnej jest szczytem tej dziedziny psychologii, która odpowiada za naukową naukę o optymalnym funkcjonowaniu człowieka i rozwoju jego potencjału i dobrego samopoczucia, szukając szczęścia.
Jednym z pionierów w rozwijaniu tego typu psychologii jest Martin Seligman, który jest również szeroko znany z badań nad depresją i koncepcji wyuczonej bezradności. Ten autor poczynił, i faktycznie nadal to robi, wiele wkładów w dziedzinie psychologii przez całe życie. Właśnie dlatego w tym artykule przejrzymy biografię Martina Seligmana .
- Powiązany artykuł: "Pozytywna psychologia: jak możesz być naprawdę szczęśliwy?"
Krótka biografia Martina Seligmana
Ten znany autor odegrał ważną rolę w badaniu zaburzeń, takich jak depresja, a ostatnio także w odniesieniu do dobrego samopoczucia i szczęścia. Następnie zobaczymy krótkie podsumowanie etapy jego życia, jego teorii i jego największy wkład w psychologię.
Urodziny i formacja akademicka
Martin Elias Peter Seligman urodził się 12 sierpnia 1942 r. W nowojorskim stanie Albany, w Stanach Zjednoczonych. W Albany będę się uczyć w szkole podstawowej i średniej. Po sfinalizowaniu ten zapisałby się na Uniwersytet Princeton, by wziąć udział w wyścigu Filozofii w 1960 roku.
Ukończył go w 1964 r., Uzyskując najwyższe odznaczenia z tytułem Summa cum laude. Następnie otrzymywał oferty z różnych uniwersytetów, aby kontynuować naukę z nimi, z autorem wybierającym University of Pennsylvania. Studiował Animal Psychology, uzyskując doktorat z psychologii w 1967 roku .
Następnie Seligman rozpoczął owocną karierę jako badacz.
- Może jesteś zainteresowany: "Historia psychologii: autorzy i główne teorie"
Profesjonalna wydajność i wkład w psychologię
Początkowo Martin Seligman był asystentem na Cornell University, a później w Pensylwanii, gdzie został profesorem psychologii. W 1980 roku został mianowany dyrektorem programu szkolenia klinicznego na tym ostatnim uniwersytecie, pracując przez lata w leczeniu i badaniach depresji i innych zaburzeń. W trakcie swojej kariery wniósł ważny wkład, który doprowadził go do powszechnego uznania i otrzymania wielu nagród
Jednak autor zdawałby sobie sprawę, że psychologia kliniczna ogólnie koncentruje się wyłącznie na aspektach, które generują dysfunkcjonalność i cierpienie osoby i traktują je, nie ma optymistycznej wizji skoncentrowanej na wzmacnianiu elementów, które generują dobrobyt , W 1990 roku badacz obrócił swoją karierę, aby skupić się na badaniu szczęścia.
Z drugiej strony, Seligman opracował kilka teorii i wkładów do świata psychologii. Zobaczmy, jakie one były.
O depresji
Przez całe lata studiów był pod wpływem jednego z jego profesorów, słynnego psychologa Aarona Becka, od którego zainspirowałby się do studiowania funkcjonowania zaburzeń depresyjnych.
Zgodnie z jego teorią na temat depresji warunek ten jest częściowo konsekwencją problemu percepcji rzeczywistości, związanego z poczuciem utraty kontroli i z tym, jak przyczyny są przypisywane pozytywnym lub negatywnym doświadczeniom : negatywy wydają się być spowodowane przez siebie, a pozytywne są wynikiem przypadku i skutków innych. Ta idea jest powiązana z teoriami atrybucji.
Uświadomiona bezradność
Po ukończeniu doktoratu, w 1967 roku rozpoczął badania na Uniwersytecie w Pensylwanii. Zacznę badania zwierząt, szczególnie psów , zgodnie z paradygmatem opartym na warunkowaniu operanckim.
Podczas tych eksperymentów, w których zastosowano stymulację elektryczną, Seligman mógł obserwować, jak zwierzęta poddane wcześniejszemu doświadczeniu, w którym nie mogły uciec przed awersją, przestały próbować robić to, nawet gdy w innych momentach mogły mieć manifestującą bierność.
Te eksperymenty doprowadził do narodzin teorii wyuczonej bezradności , co wiązałoby się z brakiem właściwej aktywności osób w depresji: osoba w depresji nauczyła się, że jego występ nie zmienia wydarzeń i nie przynosi rezultatów, więc przestaje działać.
Teoria ta byłaby ważnym wkładem, który pozwoliłby na postęp w generowaniu teorii wyjaśniających różnych aspektów depresji i pracy skoncentrowanej na zwalczaniu bezradności. Brał także udział w tworzeniu różnych metody leczenia tego zaburzenia na podstawie konfrontacji i zmiana negatywnych myśli automatycznych.
- Powiązany artykuł: "Uczona bezradność: zagłębianie się w psychologię ofiary"
Prezydium APA i narodziny pozytywnej psychologii
W 1996 roku Martin Seligman Został mianowany prezesem Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego (APA) , prezydencja, która przypuszczałaby możliwość otwarcia nowych badań i dróg pracy dla tej nauki. Jego głównym celem podczas jego kadencji było połączenie wiedzy teoretycznej i praktycznej.
W 1998 roku zaproponował poszukiwanie bardziej pozytywnej psychologii, nie tak skupiony wyłącznie na patologicznych aspektach psychiki i zachowania i które starają się studiować aspekty, które sprawiają, że czujemy się dobrobytem i szczęściem. W 2000 r. Psychologia pozytywna byłaby oparta na badaniach naukowych dotyczących optymalnego funkcjonowania człowieka, które później pomogły rozwinąć się, oraz ręcznych cnót i sił charakteru. Inną istotną inicjatywą było zapobieganie wojnie lub konfliktowi etnolopolitycznemu.
W 2002 roku opracował teorię prawdziwego szczęścia , ponieważ zaproponował rozwój własnych mocnych stron i charakterystyk, aby do niego dotrzeć. W 2003 r. Pod jego kierunkiem stworzono Master of Applied Positive Psychology. Od 2005 roku został mianowany dyrektorem wydziału psychologii na University of Pennsylvania.
W 2010 roku przeformułował swoją teorię prawdziwego szczęścia, pojawiająca się teoria dobrobytu i model PERMA, który bada, co ludzie wybierają, aby zwiększyć ich poziom dobrego samopoczucia, w tym pozytywne emocje, pozytywne relacje, zaangażowanie, znaczenie i zaangażowanie.
- Może jesteś zainteresowany: "Historia psychologii: autorzy i główne teorie"
Wiadomości
W ostatnich latach Martin Seligman poczynił liczne publikacje (np. Flourish, 2011) i przeprowadził różne konferencje.
Obecnie, w wieku 75 lat, kontynuuje pracę jako dyrektor Penn Positive Psychology Center i profesor na Wydziale Psychologii Uniwersytetu Pensylwanii (konkretnie z tytułem profesora psychologii Zellerbacha). Jest także dyrektorem Master of Applied Positivity Psychology i kontynuuje praktykę jako konsultant w różnych organizacjach.