Utrata pamięci spowodowana stresem: przyczyny i objawy
Niezależnie od tego, czy wystąpi przejściowo, czy nie, fizjologiczna reakcja na stres zmienia pamięć, powodując trudności w zachowaniu nowych informacji i odzyskaniu wspomnień, które już zostały skonsolidowane.
Jednak wpływ stresu na pamięć może być nieco sprzeczny i różnią się one w zależności od tego, czy mówimy o ostrym, czy chronicznym stresie.
Związek między stresem a utratą pamięci
Kiedy wymagania sytuacji, w których się znajdujemy, przekraczają nasze fizyczne i / lub poznawcze możliwości, nasz organizm aktywuje reakcję na stres. Polega na uwalnianiu glukokortykoidów, hormonów stresu, we krwi.
Glikokortykosteroidy powodują różne efekty w organizmie, między innymi wzrost częstości akcji serca i częstości oddechów, zmniejszenie aktywności żołądkowo-jelitowej i uwolnienie zmagazynowanych zapasów glukozy, aby wykorzystać je jako źródło energii.
Jeśli jego stężenie jest nadmierne, to glikokortykosteroidy, wśród których wyróżnia się kortyzol, mogą mieć negatywny wpływ na funkcje hipokampa, struktury mózgu, która jest związana z tworzeniem się i odzyskiwaniem wspomnień. Dzieje się tak częściowo dlatego, że glukokortykoidy kierują glukozę z hipokampa na pobliskie mięśnie.
Opisano dwa rodzaje stresu: ich zewnętrzny i wewnętrzny , Zewnętrzny stres jest spowodowany przez czynniki nie-poznawcze, takie jak te, które pochodzą z danej sytuacji, podczas gdy wewnętrzny stres jest związany z poziomem intelektualnego wyzwania, którego wymaga zadanie. Niektórzy ludzie mają przewlekły wewnętrzny stres.
Stres zakłóca zarówno naszą zdolność do zatrzymywania nowych informacji, jak i do odzyskiwania wspomnień i wiedzy, powodując utratę pamięci. Ponadto stres zewnętrzny wydaje się wpływać na uczenie się przestrzenne. W następnych sekcjach opiszemy te efekty bardziej szczegółowo.
Prawo Yerkesa-Dodsona: odwrócony U
Prawo Yerkesa-Dodsona stwierdza, że stres nie zawsze negatywnie wpływa na poznanie , ale umiarkowany stopień aktywacji mózgu poprawia pamięć i wydajność w zadaniach intelektualnych. Natomiast nadmierny wzrost poziomu stresu pogarsza funkcje poznawcze.
Powoduje to tak zwany "odwrócony efekt U": jeśli nasz organizm reaguje na wymagania środowiskowe z łagodnymi lub umiarkowanymi reakcjami na stres, wydajność naszej produktywności wzrasta, aż osiągnie próg (idealny punkt aktywacji) z z którego wydajność stopniowo maleje i występują straty pamięci.
Reakcje stresowe zbyt intensywnie przeszkadzają w wykonywaniu zadań intelektualnych, ponieważ wiążą się z objawami fizycznymi i poznawczymi, takimi jak trudności z koncentracją, tachykardia, pocenie się, zawroty głowy lub hiperwentylacja.
Skutki ostrego lub przejściowego stresu
Kiedy jesteśmy w sytuacji stresowej, nasza uwaga skupia się na najbardziej znaczących bodźcach, podczas gdy my skupiamy się mniej na reszcie; Zjawisko to jest znane jako "wizja tunelu" i ułatwia konsolidację niektórych wspomnień, jednocześnie zakłócając działanie innych, powodując utratę pamięci.
Ostry stres może mieć korzystny wpływ na niektóre rodzaje pamięci, ale tylko pod pewnymi warunkami. W tym sensie warto wspomnieć o prawie Yerkesa-Dodsona; z drugiej strony niektóre badania wykazały, że glukokortykoidy poprawiają tworzenie nowych wspomnień ale pogarszają odzyskiwanie innych już istniejących.
Ponadto, emocjonalnie istotne bodźce są lepiej pamiętane, jeśli reakcja na stres wystąpiła wcześniej, jeśli wyszukiwanie informacji następuje krótko po kodowaniu i jeśli sytuacja przypominająca jest podobna do uczenia się.
Inne badania sugerują, że w warunkach stresowych uczymy się i zapamiętujemy więcej informacji i sytuacji, które powodują emocjonalne cierpienie. Fakt ten jest związany z efektem kongruencji nastroju opisanym przez Gordona H. Bowera, który opisuje podobne wyniki w odniesieniu do depresji.
Konsekwencje przewlekłego stresu
Reakcja stresowa nie tylko wiąże się ze zmianami pamięci w momencie jej wystąpienia, ale jeśli jest utrzymywana w sposób chroniczny, może powodować długotrwałe uszkodzenie mózgu. Ponieważ organizm zużywa wiele zasobów i rezerw w aktywacji tych procesów fizjologicznych, Przewlekły stres jest znacznie bardziej szkodliwy niż ostry stres .
Po sytuacjach ostrego lub przejściowego stresu nasze ciało odzyskuje homeostazę, czyli równowagę fizjologiczną; Z drugiej strony, chroniczny stres zapobiega ponownemu homeostazie organizmu. Dlatego, jeśli stres pozostaje niezrównoważony, reakcje organizmu.
Z fizjologicznego punktu widzenia ułatwia to pojawianie się objawów, takich jak bóle brzucha, pleców i głowy, chroniczne trudności z koncentracją i ukojenie lub utrzymanie snu, kryzys udręki itp. Ponadto ciągły stres związany jest z izolacją społeczną, depresją i rozwojem chorób sercowo-naczyniowych.
W odniesieniu do utraty pamięci, przewlekły stres zwiększa ryzyko wystąpienia demencji u osób starszych. Efekty te są prawdopodobnie związane z aktywnością glukokortykoidów w hipokampie i innych obszarach mózgu, od których zależy ogólna pamięć i procesy poznawcze.
