Mentalizm w psychologii, wiara w duszę i dlaczego jest problem
Allan Paivio w latach siedemdziesiątych XX wieku ukuł koncepcję mentalizmu, by odnieść się do użycia metody introspekcyjnej jako podstawowej techniki psychologii naukowej. Następnie termin ten byłby stosowany do każdego nurtu tej dyscypliny, który koncentruje się na analizie procesów umysłowych niemożliwych do zaobserwowania w sposób obiektywny, takich jak tradycyjny kognitywizm.
W tym artykule porozmawiamy początki i historyczny rozwój psychologii mentalistycznej , w tym jego najnowsze przejawy. Jak zobaczymy, w tym sensie podstawowe znaczenie ma zrozumienie centralnej roli, jaką odgrywa paradygmat behawioralny w XX wieku.
- Powiązany artykuł: "Dualizm w psychologii"
Definiowanie pojęcia mentalizmu
Termin "mentalizm" używany jest w psychologii, aby odnosić się do gałęzi tej nauki skupiają swoje wysiłki na analizie procesów mentalnych jak myśl, uczucie, percepcja lub emocja. W tym sensie mentalizm jest przeciwny prądom, które badają przede wszystkim relacje zachowań obserwowalnych.
W ten sposób moglibyśmy uwzględnić bardzo różne orientacje teoretyczne w obrębie mentalizmu. Najczęściej związane z tym terminem są strukturalizm Wilhelma Wundta i Edwarda Titchenera, funkcjonalizm Williama Jamesa i współczesny kognitywizm, ale psychoanaliza lub humanizm można również postrzegać jako mentalizm.
Słowo to zostało spopularyzowane przez kognitywistycznego psychologa Allana Paivio, znanego przede wszystkim z jego wkładu w dziedzinie kodowania informacji. Ten autor użył tej koncepcji "Klasyczny mentalizm" w odniesieniu do psychologii strukturalnej i funkcjonalnej , który badał świadomość poprzez introspekcyjną metodę i subiektywność.
Jednym z najbardziej charakterystycznych aspektów propozycji zakwalifikowanych jako mentaliści jest to, że sprzeciwiają się one zrozumieniu zjawiska psychologiczne jako czysty produkt uboczny procesów fizjologicznych biorąc pod uwagę, że ta wizja ma charakter redukcjonistyczny i oczywiste istotne aspekty rzeczywistości.
Dla większości mentalistów myśli, emocje, odczucia i inne mentalne treści są w pewnym sensie namacalne. W tym sensie mogliśmy zrozumieć mentalistyczne perspektywy jako następcy kartezjańskiego dualizmu filozoficznego , która z kolei wiąże się z pojęciem duszy i która w kluczowy sposób wpłynęła na myśl Zachodu.
- Powiązany artykuł: "Cenny wkład René Descartes do psychologii"
Od metody introspekcyjnej do kognitywizmu
W swoich początkach jako dyscypliny naukowej (koniec XIX i początek XX wieku) psychologia oscylowała pomiędzy biegunem mentalistycznym a behawiorystą. Większość ówczesnych propozycji mieściła się w jednej lub drugiej skrajności, ich autorzy zostali zidentyfikowani lub nie wymienionymi perspektywami; w tym sensie hegemonia metody introspekcyjnej była kluczowa .
Narodziny behawioryzmu, jak go dziś rozumiemy, przypisuje się publikacji książki "Psychologia widziany przez behawiorystę" Johna B. Watsona, która miała miejsce w 1913 roku. Ojciec orientacji behawioralnej bronił potrzeba studiowania wyłącznie obserwowalnych i obiektywnych aspektów zachowania ludzi.
W ten sposób Watson i inni twórcy klasyczni, tacy jak Iwan Pawłow, Burrhus F. Skinner i Jacob R. Kantor sprzeciwiali się tym, którzy konceptualizowali psychologię jako badanie świadomości , W tej kategorii znajdują się zarówno strukturaliści i funkcjonaliści, jak i zwolennicy psychoanalizy, którzy przez dziesięciolecia dominowali w psychologii.
Wzrost behawioryzmu doprowadził do zmniejszenia zainteresowania procesami psychologicznymi, a zwłaszcza świadomością. Jednak od dekady lat sześćdziesiątych to, co obecnie nazywamy "Rewolucją Poznawczą" zaczęło nabierać kształtu, a polegało jedynie na powrocie do badań umysłu poprzez bardziej obiektywne techniki.
W drugiej połowie XX wieku kognitywizm współistniał z radykalnym zachowaniem Skinnera, najbardziej udanym wariantem tej perspektywy; jednak jest jasne, że "nowy mentalizm" był o wiele bardziej niepokojący niż klasyczny z powodu obiektywności , Ta tendencja do integracji z dowodami naukowymi jako podstawą została utrzymana do dnia dzisiejszego.
Mentalizm dzisiaj
Pomimo pozornej opozycji między perspektywą mentalistyczną a behawioralną, dzisiaj często spotykamy kombinacje obu typów podejścia. Ponieważ opracowali i uzyskali solidne podstawy empiryczne, dwa prądy teoretyczne zbliżyły się mniej lub bardziej spontanicznie .
Najbardziej charakterystycznym przejawem współczesnego mentalizmu jest prawdopodobnie neuronauka kognitywna. Przedmiotem studiów tej dyscypliny są procesy umysłowe (w tym, oczywiście, własne sumienie); opiera się jednak na znacznie bardziej zaawansowanych i niezawodnych technikach niż introspekcja, takich jak mapowanie mózgu i modelowanie komputerowe.
W każdym razie jest to debata nie zostanie rozwiązany w najbliższej przyszłości, ponieważ odpowiada na dychotomię jądrową : ten, który pojawia się wśród psychologów, którzy wierzą, że ta nauka powinna być przede wszystkim poświęcona badaniu obserwowalnych zachowań i tych, które podkreślają rolę procesów mentalnych jako podmiotów podatnych na analizę same w sobie.
