Szlak mezolimbiczny (mózg): anatomia i funkcje

Ludzki układ nerwowy składa się z milionów neuronów, które łączą się ze sobą tworząc złożone sieci neuronowe.

Różne sieci są zwykle odpowiedzialne za przesyłanie różnych informacji, umożliwiając działanie różnych systemów o różnych funkcjach. Jedną z najważniejszych dróg naszego przetrwania jest szlak mezolimbiczny , które przeanalizujemy w tym artykule.

Szlak mezolimbiczny: jeden z głównych szlaków dopaminergicznych

Droga mezolimbiczna jest rozumiana jako jeden z głównych obwodów dopaminergicznych mózgu , która łączy mesencephalon z układem limbicznym przechodzącym od brzusznego obszaru nakrywkowego do jądra półleżącego, łączącego się z innymi strukturami, takimi jak ciało migdałowate, a nawet kora przedczołowa.

Szlak mezolimbiczny został zidentyfikowany za pomocą mechanizmu nagrody mózgu , w tym większość struktur, które są jego częścią. Jest to zatem obwód o wielkim znaczeniu dla rozwoju i funkcjonowania człowieka, będący podstawą wychwytywania i eksperymentowania odczuć przyjemności i zadowolenia.

Pozwala nam to zbliżyć się do stymulacji, pozwalając na przykład na to, że chcemy jeść lub utrzymywać relacje z powodu doświadczenia satysfakcji. W ten sam sposób. prawidłowe funkcjonowanie tej ścieżki pozwala nam uczyć się wzmacniając nasze zachowanie, starając się powtarzać te same działania w sytuacjach stymulujących, podobnych do tych, które wyzwalały ich aktywację w odczuciach gratyfikacji. Dzięki temu pozwala nam w znacznym stopniu na naukę i warunkowanie zachowania. Ma również istotny udział w takich aspektach, jak zarządzanie emocjami i wynikające z nich reakcje fizjologiczne, kontrola behawioralna, impulsywność i motywacja.

Główne struktury zaangażowane

Ścieżka mezolimbiczna nie jest sama w sobie strukturą, ale zbiorem tych, które działają razem, tworząc sieć, przez którą krążą informacje.

Istnieje wiele struktur korowych i podkorowych, które są częścią tej ścieżki, co powoduje, że niektóre z najbardziej niezwykłych.

1. Brzuszny obszar nakrywki

Ten region mózgu jest punktem wyjścia szlaku mezolimbicznego, znajdującego się w pniu mózgu , Jest to jeden z obszarów o największej liczbie receptorów dopaminowych, biorących udział zarówno w szlakach mezolimbicznych, jak i mezo-korowych. Boczna część nakrywkowa ma istotny udział w utrzymaniu motywacji, emocji i procesów poznawczych, a także w eksperymentowaniu z przyjemnością. Neurony w tym obszarze modulują uwalnianie dopaminy w innych obszarach szlaku mezolimbicznego.

2. Nucleus accumbens

Część zwojów podstawnych, jądro półleżowe jest jedną z najważniejszych struktur obwodu nagrody mózgowej i ścieżki mezolimbicznej. I właśnie to jądro w dużym stopniu kontroluje uwalnianie dopaminy w mózgu. W tym obszarze działa większość leków, a także jeden z najbardziej powiązanych z procesami habituacji i nabywania nałogów. Uczestniczy w integracji emocji i motywacji, aby przekształcić je w działania, a także przyczynia się do zarządzania agresją, pamięcią i planowaniem zachowania (poprzez połączenie z przedczołem).

3. Amygdala

Kompleks migdałowaty jest ważną częścią szlaku mezolimbicznego, łączącego emocje z reakcjami fizjologicznymi i behawioralne cechy jego eksperymentów. To główne jądro odpowiedzialne jest za zarządzanie emocjonalne, szczególnie w przypadku lęku (który częściowo tłumaczy odczucia strachu generowane przez halucynacje osób ze schizofrenią) i agresywności. Wpływa również na seksualność i uczucie satysfakcji.

4. Hippocampus

Hipokamp jest jednym z regionów układu limbicznego, który jest najbardziej związany z pamięcią i uczeniem się, umożliwiając tworzenie i odzyskiwanie wspomnień oraz kojarzenie ich z emocjonalną oceną, która jest wynikiem doświadczenia.

5. Jądro skrajni końcowej

Będąc częścią układu limbicznego, jądro to grupuje razem zespół włókien, które łączą wzgórze i jądro migdałowate. Jest powiązany z zarządzaniem stresem i seksualnością (istnieją różnice między płciami i tożsamościami seksualnymi w tym obszarze).

6. Kora przedczołowa

Kora przedczołowa jest jedną z dziedzin, które rządzą poznawczymi aspektami zachowania , pozwalając na wykorzystanie umiejętności, takich jak planowanie i hamowanie impulsów. Szlak mezolimbiczny łączy się również z tą częścią kory mózgowej.

Rola w różnych zaburzeniach

Nieprawidłowe działanie ścieżki mezolimbicznej, albo z powodu nadczynności, albo z powodu jej niedoczynności , był często związany z eksperymentowaniem różnych zaburzeń psychicznych i zmian behawioralnych. W szczególności niektóre z zaburzeń, z którymi ten związek był najbardziej związany, są następujące.

1. Schizofrenia i inne zaburzenia psychotyczne

Głównym zaburzeniem, z którym jest ono powiązane, w schizofrenii zaobserwowano obecność hiperaktywacji szlaku mezolimbicznego spowodowanego nadmiarem dopaminy wiąże się z pojawieniem się halucynacji i innych pozytywnych objawów, takich jak niepokój, impulsywność i chaotyczne zachowanie.

Ale nie tylko w schizofrenii, ale także jest związana z tą ścieżką z objawami innych zaburzeń psychotycznych, takich jak przewlekłe zaburzenie urojeniowe, zaburzenie schizofreniczne lub ostre zaburzenie psychotyczne, między innymi. Szlak mezolimbiczny jest w rzeczywistości głównym celem, na który wskazuje większość neuroleptyków, i niezbędna jest współpraca z nim w celu rozwiązania problemów o charakterze psychotycznym.

2. Uzależnienie od substancji i nadużywanie substancji

Jak wskazano powyżej, szlak mezolimbiczny jest również częścią obwodu nagród mózgu, co jest związane z doświadczaniem odczuwania przyjemności. W tym sensie podkreśla on jego znaczenie przy wyjaśnianiu uzależniającego procesu uzależnienia od narkotyków, co wynika z ułatwienia i agonizmu dopaminy, które mają tendencję do generowania dużej liczby substancji.

W abstynencji poziom dopaminy wytwarzanej przez mózg naturalnie, w przeciwieństwie do tego, co występuje w schizofrenii nie wystarcza do utrzymania normatywnego funkcjonowania, z którym pojawiają się takie objawy, jak dyskomfort i pojawia się pragnienie lub chęć konsumpcji.

3. Zaburzenia jedzenia

Jako podstawowa część obwodu nagród mózgu, w procesie karmienia uczestniczy również szlak mezolimbiczny i wiąże się z odczuciami przyjemności, które czujemy, kiedy jemy. Aktywacja tego szlaku jest ściśle związana z występowaniem zaburzeń odżywiania, które zakładają utratę kontroli impulsów, jak ma to miejsce w przypadku objadania się w przypadku bulimii i zaburzenia objadania się.

Chociaż otyłość sama w sobie nie jest zaburzeniem psychicznym, nadmierne spożycie pokarmu pomimo zaspokojenia lub w odpowiedzi na odczuwanie lęku i stresu w dużej mierze wynika także z przyjemności uzyskanej poprzez aktywację tej drogi.

4. Inne zaburzenia

Dysfunkcja szlaku mezolimbicznego została również powiązana z obecnością problemów związanych z agresywnością i kontrola impulsów. Na ogół wiąże się to również z zachowaniem kompulsywnym, na które mogą mieć wpływ inne zaburzenia, takie jak ZOK lub parafrazy.

Bibliografia:

• Adams R, Victor M, Ropper A. (1999). Principles of Neurology Sixth Edition. Meksyk D.F.: Mac Graw-Hill Interamericana.
• Haaga J, Lanzieri C, Sartoris D, Zerhouni E. (1996). Tomografia komputerowa i rezonans magnetyczny - diagnoza według obrazu całości ciała. Trzecia edycja. Barcelona: Mosby / Doyma Books.

Jak powstrzymać apetyt na słodycze? (Marzec 2024).