Podstawa jądra Meynert: czym jest i jakie są jego funkcje
Choroba Alzheimera (AD), która jest najczęstszą postacią demencji, stanowi od 60% do 70% przypadków. Przyczyny choroby Alzheimera nie zostały jeszcze w pełni wykryte. Ale jedną z hipotez wyjaśniających przyczyny jest między innymi deficyt acetylocholiny struktura mózgu zwana podstawowym jądrem Meynerta a płaty skroniowe są regionami o największym deficycie w tym aspekcie.
Ta czysta biochemiczna nieprawidłowość została zbadana i powiązana z chorobą. I nie tylko z chorobą Alzheimera, ale także z chorobą Parkinsona, w której jądro podstawy ulega degeneracji.
W tym artykule zobaczymy, co jest podstawowym jądrem Meynerta i co wiemy o tej części układu nerwowego i jej implikacji w chorobie.
- Powiązany artykuł: "Części ludzkiego mózgu (i funkcje)"
Jakie jest podstawowe jądro Meynert?
Podstawowy rdzeń Meynert jest zdefiniowany jako grupa komórek nerwowych znajdujących się w nienazwanej substancji z szerokimi projekcjami do kory nowej, bogatej w acetylocholinę i o-acetylotransferazę choliny. Jego imię jest w hołdzie psychiatrze, neuropatologowi i anatomowi Theodorowi Meynertowi, który uważał, że zmiany w rozwoju mózgu mogą być predyspozycją do chorób psychicznych. Ponadto argumentował, że pewne psychozy są odwracalne.
Podstawowy rdzeń Meynert odgrywa istotną rolę poprzez swoje aksony skierowane do całej kory, zapewniając tym ostatnim najwyższy udział acetylocholiny.
Uwolnienie acetylocholiny w obszarach czuciowych wywołuje szereg wydarzeń komórkowych, które wywodzą się z szeregu modyfikacji synaptycznych , Obwód Papez (struktury, które według Jamesa Papeza były powiązane z afektywnymi aspektami pamięci) i podstawowe jądro Meynert wydają się być zaangażowane w proces sprzężenia zwrotnego, mający na celu utrwalenie pamięci i uczynienie jej trwałym.
- Możesz być zainteresowany: "Acetylocholina (neuroprzekaźnik): funkcje i cechy"
Znaczenie acetylocholiny
Znaczenie acetylocholiny odkryli Henry Hallet Dale i Otto Loewi, którzy w 1936 r. Otrzymali Nagrodę Nobla w dziedzinie fizjologii i medycyny. Otto Loewi rozpoczął badania w oparciu o hipotezę Elliota, który argumentował, że impuls nerwowy przekazywane przez substancję chemiczną. Loewi był w stanie wykazać, że w przywspółczulnym układzie nerwowym substancja ta była głównie acetylocholiną, substancją, którą wcześniej wyizolował Henry Hallet Dale.
Acetylocholina była pierwszym neuroprzekaźnikiem charakteryzującym się zarówno obwodowym układem nerwowym, jak i ośrodkowym układem nerwowym ssaków. Zaangażowany w regulację różnych funkcji, jak w aktywacja korowa, przejście ze snu do czuwania, procesy pamięciowe i asocjacja .
Acetylocholina jest syntetyzowana w neuronach przez enzym acetylotransferazę choliny, z choliny i acetylo-CoA w szczelinie synaptycznej.
Twój związek z chorobą Alzheimera
Ludzie z łagodnymi zaburzeniami poznawczymi wykazują wyraźne zaniki podstawowego jądra Meynert, z którego struktury mózgu część 80% neuronów cholinergicznych które ułatwiają szeroki zakres funkcji poznawczych, takich jak pamięć. Zaobserwowano, że zmiany w tym obszarze mózgu są wyraźniejsze u pacjentów, u których utrata pamięci była bardziej znacząca. Za pomocą markerów neuroobrazowania można określić wczesne zmiany w mózgu osób o wysokim ryzyku choroby Alzheimera.
W badaniu oszacowano, że w 2006 r. 0,4% populacji chorowało na chorobę Alzheimera i potroiło się do 2050 r. Obecnie choroba Alzheimera jest nieuleczalna i nieuleczalna. Jednakże istnieją terapie farmakologiczne i niefarmakologiczne, które wykazują oznaki skuteczności, takie jak leki antycholinesterazowe, które mają działanie hamujące cholinoesterazę , enzym odpowiedzialny za rozkład acetylocholiny. Tacrine, która nie jest już stosowana do jej hepatotoksyczności.
Dostępne leki antycholinesterazowe to donepezil (Aricept), rywastygmina (Exelon lub Prometax) i galantamina (Reminyl). Żadne z tych czterech leków nie jest wskazane do spowolnienia lub zatrzymania postępu choroby. Ostrzegano jednak, że leki te mają pewną skuteczność w łagodnych i umiarkowanych stadiach choroby, ale bez żadnego efektu w zaawansowanych stadiach.
