Mikrochimeryzm: inne komórki żyjące w naszym ciele

Marzec 29, 2024

Większość z nas wie, że w czasie ciąży matka przenosi do płodu różne substancje, takie jak pokarm i tlen. Pozwalają tym ostatnim odżywiać się i przetrwać. W tej transmisji płód otrzymuje komórki od matki, które uczestniczą w jego przetrwaniu, wzroście i dojrzewaniu. Ale od końca lat dziewięćdziesiątych wykryto, że przekazywanie informacji genetycznej nie jest jednokierunkowe, ale można stwierdzić, że komórki dziecka również przechodzą i wchodzą w interakcje z komórkami matki w ciele matki. Innymi słowy, pojawia się coś, co nazywa się mikrochimeryzmem .

Powiązany artykuł: "Jak dbać podczas pierwszego miesiąca ciąży: 9 wskazówek"

Mikrochimeryzm: komórki w obcym ciele

Pojęcie mikrochimeryzmu odnosi się do sytuacji, w której osoba lub stworzenie Ma komórki innych osobników w swoim organizmie , mając w swoim wnętrzu mały procent DNA inny niż jego własny. Komórki te ustanawiają związek z genetycznie charakterystyczną cechą osobnika, będąc w stanie stworzyć związek między oboma typami komórek, co prowadzi zarówno do pozytywnych, jak i negatywnych konsekwencji.

Mikrochimeryzm występuje zarówno u ludzi, jak i u innych gatunków zwierząt , jak gryzonie lub psy. Jest to mechanizm, który prawdopodobnie istniał przez miliony lat, choć odkryto go pod koniec ubiegłego wieku.

Naturalny mikrochimeryzm

Chociaż pierwsze oznaki tego zjawiska zostały odkryte poprzez wykonywanie przeszczepów u zwierząt, mikrochimeryzm, który najczęściej występuje w przyrodzie między dwoma organizmami wielokomórkowymi ten, który pojawia się w czasie ciąży .

W czasie ciąży matka i dziecko są połączone pępowiną i łożyskiem, a poprzez to połączenie wymieniają komórki, które przechodzą do ciała drugiego i zostają w nie zintegrowane. Podejrzewa się, że ma większą częstość niż myśli, a nawet niektórzy eksperci uważają, że występuje we wszystkich ciążach. W szczególności stwierdzono, że od czwartego tygodnia ciąży i Komórki płodowe można znaleźć w organizmie matki i ogólnie uważa się, że od siódmego tygodnia można go zidentyfikować we wszystkich ciążach.

Ten związek między komórkami matki i dziecka nie jest przemijający i jest tracony po kilku miesiącach lub latach po urodzeniu: obecność komórek dziecka zaobserwowano w ciele matki przez ponad dwadzieścia lat po porodzie , Komórki te rozszerzają się w ciele, będąc w sercu, wątrobie, a nawet mózgu i oddziałując z komórkami osobnika.

Komórki z innego organizmu mogą zostać zintegrowane ze strukturami i tkankami , w tym system nerwowy. Różni eksperci zastanawiali się, jaki wpływ mogą mieć te komórki na zachowanie, ponieważ jest to również związane z pojawieniem się uczucia między matką a dzieckiem. Można spekulować na tym, że część samego DNA w drugiej może sugerować wyższy stopień ochrony na poziomie behawioralnym, generując wyższy poziom połączenia i percepcję większego podobieństwa.

Istotne jest to, że nie jest nawet konieczne, aby ciąża doszła do skutku, aby ta wymiana komórek mogła mieć miejsce: nawet u kobiet, które straciły dziecko odkryto istnienie komórek o innym DNA, co wydaje się odpowiadać istnieniu dziecka.

Badania przeprowadzone w tej chwili zostały przeprowadzone na ogół u matek, które rodziły dzieci płci męskiej. Nie chodzi o to, że mikroquimeryzm nie występuje między matką a córką, ale o wiele łatwiej jest zlokalizować komórki z chromosomem Y w kobiecym ciele zamiast próbować odróżnić dwie komórki XX.

Powiązany artykuł: "Rodzaje głównych komórek ludzkiego ciała"

Wpływ na matkę

Logiczne może być myślenie, że w interakcji pomiędzy matką a dzieckiem będą to komórki matki, które zapewnią dziecku korzystne działanie, ponieważ organizm matki już się formuje, a ciało dziecka jest w trakcie szkolenia. Ale prawda jest taka, że przekazanie komórek przez dziecko także jego matce może mieć wspaniały wpływ na twoje zdrowie .

Udowodniono na przykład, że komórki płodowe zwykle przyczyniają się do gojenia się ran i urazów wewnętrznych, a także do udziału w zmniejszaniu objawów zaburzeń, takich jak ból w chorobie zwyrodnieniowej stawów zarówno w czasie ciąży, jak i w długim okresie. Poprawia także układ odpornościowy i ułatwia rozwój przyszłych ciąż.

Zaproponowano również, że obecność tych komórek może pomóc wyjaśnić, dlaczego kobiety mają większą zdolność do odporności i dłuższą oczekiwaną długość życia, zauważając, że wiele kobiet, które rodziły i posiadało te komórki mikrochemiczne, zwykle ma lepszą nadzieję na życie. życie (prawdopodobnie z powodu poprawy układu autoimmunologicznego, chociaż jest to w tej chwili zwykła spekulacja). Zostało również wykryte, że zmniejsza prawdopodobieństwo raka i to mają tendencję do uczestniczenia w regeneracji tkanek , obserwując jego udział w leczeniu chorób serca lub wątroby.

Jednak mikrochimeryzm może również wpływać negatywnie.Zaobserwowano, że układ odpornościowy niektórych kobiet reaguje na te komórki tak, jakby były inwazyjne, związane z pojawieniem się niektórych chorób autoimmunologicznych. Są częstsze u matki niż u płodu. Mogą być również powiązane z niektórymi rodzajami raka , chociaż samo jego istnienie jest czynnikiem chroniącym przed tego typu chorobą.

Może jesteś zainteresowany: "Rodzaje raka: definicja, ryzyko i jak są klasyfikowane"

Wpływ na dziecko

Przenoszenie komórek od matki sprawia, że organizm przyszłego dziecka ma ogromne znaczenie. Co ciekawe, to właśnie mikrochimeryzm zyskał mniej uwagi, skupiając się bardziej na skutkach tego przekazu z matką. Prawdopodobnym wytłumaczeniem tego jest trudność ustalenia różnic między tym, co sam organizm i komórki osobnika osiągają per se, a konkretnym wpływem komórek matczynych.

Zostało to wykryte obecność komórek matczynych w ciele syna lub córki pomaga, na przykład, dzieciom z cukrzycą walczyć z jego stanem. Z drugiej strony, ta transmisja została również powiązana z pojawieniem się chorób, takich jak ciężki niedobór odporności, noworodkowy zespół toczni, zapalenie skórno-mięśniowe i atrezja dróg żółciowych.

Nabyte mikroquimeryzm

Jak już wskazaliśmy, mikrochimeryzm występuje naturalnie w czasie ciąży, jest to główna forma istniejącego mikrochimeryzmu, ale także podczas tego procesu możliwe jest znalezienie tego zjawiska w innych sytuacjach, być w stanie mówić o nabytym mikroquimeryzmie .

Mówimy o wydajności przeszczepów narządów i tkanek lub transfuzji krwi, w których część lub produkt określonego organizmu jest wprowadzany do innego. Pobrany narząd lub krew zawiera DNA dawcy, które wchodzi wchodzi w interakcję z ciałem podmiotu, który je otrzymuje, narządem , W tym przypadku związek nie jest symbiotyczny między jednostkami, ponieważ to on otrzymuje darowiznę, która otrzymuje zalety i wady tego zjawiska.

Jednak ten typ mikrochimeryzmu ma swoje ryzyko, ponieważ ciało potrafi rozpoznawać obcy DNA jako coś zewnętrznego, które atakuje i reagować przez atak, co doprowadziłoby do odrzucenia narządu, tkanki lub krwi. Dlatego ważne jest, aby wziąć pod uwagę rodzaj krwi i zgodność między dawcą a biorcą, a także stosowanie leków, które nie dopuszczają takiego odrzucenia.

W tym celu należy stosować leki zmniejszające rolę alloreaktywnych limfocytów T (tj. Limfocytów, które reagują na obecność DNA innego niż ich własne), aby ułatwić pojawienie się tolerancji przeszczepu. Typowym sposobem na to jest hamowanie replikacji tych limfocytów.

Bibliografia:

Carter, A. i Fuggle, S. (1999). Wykrywanie mikrochimmu po transfuzji krwi i transplantacji narządów litych: delikatna równowaga pomiędzy czułością i swoistością. Transplantation Reviews, 13, 98-108.
Khosrotehrani, K.; Johnson, K.L .; Cha, D.H .; Salomon, R.N. & Bianchi, D.W. (2004). Przenoszenie komórek płodowych o potencjale wieloliniowym do tkanki matki. Journal of American Medical Association 292 (1): 75-80.
Quirós, J.L. i Arce, I.C. (2010). Naturalny mikrochimeryzm Czy istnieje człowiek z kilkoma genomami? Przegląd bibliograficzny. Medycyna prawnicza Kostaryki, 27 (1). Heredia, Kostaryka.
Rodríguez-Barbosa, J.I.; Domínguez-Perles, R.; del Río, M.L .; Peñuelas, G.; Valdor, R.; Źródło, C.; Muñoz, A.; Ramírez, P.: Pons, J.A. & Parrilla, P. (2004). Indukcja tolerancji w przeszczepie narządów stałych. Gastroenterology and Hepatology, 27 (Suppl 4): 66-72. Elsevier
Rowland, K. (2018). Jesteśmy tłumami. Aeon.