Milnacipran: zastosowania i skutki uboczne tego leku
Istnieje wiele leków przeciwdepresyjnych na rynku, po syntezowaniu różnych substancji w celu zmniejszenia lub wyeliminowania typowej symptomatologii epizodów depresyjnych.
Różne typy oddziałują na różnych poziomach i na różne sposoby z jednym lub większą liczbą neuroprzekaźników, uzyskując mniej lub bardziej potężne efekty i będąc w niektórych przypadkach bardziej lub mniej skutecznymi. Wśród ogromnej różnorodności tych leków, które istnieją, w tym artykule Porozmawiajmy o milnacipran, bardzo przydatnym środku przeciwdepresyjnym IRSN .
- Powiązany artykuł: "Rodzaje leków psychotropowych: zastosowania i skutki uboczne"
Czym jest milnacipran?
Milnacipran to psychofarmaceutyk opracowany w celu zwalczania objawów depresji, będący medyczną częścią grupy leków przeciwdepresyjnych. W ich obrębie jest klasyfikowany jako swoisty inhibitor wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny lub IRSN.
Lek ten jest bardzo pomocny w leczeniu problemów, takich jak bierność i brak motywacji i energii wykazanych przez wielu pacjentów z depresją, a także w przypadku zwalczania objawów poznawczych. Pozwala również na poprawę poziomu koncentracji i uwagi.
Mimo że jest to lek zatwierdzony i stosowany na całym świecie, pewne jest, że nie wszystkie kraje mają te same zatwierdzone wskazania, ponieważ władze różnych regionów uznały, że nie ma wystarczających danych dotyczących ich skuteczności w określonych zaburzeniach. Jednak bierze pod uwagę, że generuje korzyści w leczeniu depresji i innych problemów , z których główną jest fibromialgia.
- Może jesteś zainteresowany: "IRSN: zastosowania i skutki uboczne tych leków"
Mechanizm działania leku
Milnacipran jest SNRI, inhibitorem wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny. Oznacza to, że jego głównym mechanizmem działania jest zapobieganie presynaptycznym neuronom ponownie wchłonąć część neuroprzekaźników, które uległy sekrecji (w tym przypadku specyficznie serotonina i noradrenalina), tak że wspomniany neuroprzekaźnik pozostaje bardziej dostępny w przestrzeni synaptycznej. Tak więc istnieją wyższe stężenia noradrenaliny i serotoniny w mózgu.
Jednym aspektem milnacipranu, który wyróżnia się, jest to, że wykazuje większą skuteczność na poziomie noradrenergicznym niż serotonergiczny (w związku, który niektóre badania wskazują 3: 1), co jest niezbyt częste w większości leków przeciwdepresyjnych. Ta cecha jest dzielona z innym psychofarmaceutykiem, który faktycznie powstał z milnacipranu i jest jego enancjomerem (te same składniki chemiczne, ale obrócone): lewomilnacipran .
- Powiązany artykuł: "Levomilnacipran: zastosowania i skutki uboczne tego leku"
Zaburzenia, w których jest używany
Milnacipran jest lekiem psychotropowym, którego właściwości sprawiają, że jest on użyteczny w różnych zaburzeniach i patologiach. Właściwości tego leku sprawiają, że nadaje się do leczenia dużej depresji, w której ma skuteczność podobną do wenlafaksyny (inny SNRI) lub SSRI. Jest to szczególnie przydatne w leczenie osób wykazujących się biernością i niewielką mobilnością i energią stosowane w umiarkowanych i ciężkich depresjach. Został również zastosowany do lękowych depresji i zaburzeń, takich jak uogólnione zaburzenie lękowe.
Podobnie, wiele badań wykazało, że milnacipran jest również bardzo użyteczny w leczeniu problemów medycznych, które występują z przewlekłym bólem, takim jak fibromyalgia. W tym ostatnim zaburzeniu przyczynia się do poprawy zarówno w zmniejszaniu bólu, jak i objawach poznawczych, które często towarzyszą fibromialgii. Wydaje się również, że poprawia mobilność osób, które cierpią z tego powodu.
W zależności od miejsca
Co ciekawe, chociaż jest to substancja o działaniu przeciwdepresyjnym, W Stanach Zjednoczonych jego zastosowanie w leczeniu dużych zaburzeń depresyjnych nie zostało zatwierdzone , W tym kraju milnacipran jest zatwierdzony tylko do leczenia fibromialgii. Z drugiej strony, w znacznej części Europy (w tym w Hiszpanii) milnacipran nie ma specyficznych wskazań dla fibromialgii, ale w depresji.
Pomimo tych różnic faktem jest, że osoby dotknięte obydwoma typami stanu (które mogą również występować łącznie) wykazywały poprawę w zakresie symptomatologii, która jest stosowana w praktyce klinicznej zarówno w jednym, jak i drugim przypadku.
Skutki uboczne i ryzyko
Podobnie jak w przypadku większości leków i leków psychotropowych, stosowanie milnacipranu może być bardzo przydatne dla dużej liczby osób, ale czasami może generować efekty uboczne nieprzyjemne, a nawet stanowią zagrożenie dla niektórych osób
Niektóre z najczęstszych działań niepożądanych to nadmierne pocenie się lub nadmierne pocenie się, nudności i wymioty, zawroty głowy i uderzenia gorąca, niewyraźne widzenie, zaparcia , problemy z moczem lub zmniejszone libido. Innymi poważniejszymi działaniami niepożądanymi są możliwość tachykardii i nadciśnienia, zmniejszenie poziomu partnerów i problemy z wątrobą. Zauważono również, że w niektórych ciężkich przypadkach może powodować drgawki.
Zauważono również, że u niektórych osób z zaburzeniem dwubiegunowym może prowadzić do epizodu maniakalnego, jak również do zaostrzenia halucynacji i urojeń u pacjentów z zaburzeniami psychotycznymi. Chociaż niektóre badania zdają się wskazywać, że nie jest częste, może również ułatwiać pojawianie się myśli samobójczych.
W odniesieniu do przeciwwskazań, nie należy przyjmować milnacipranu w ciąży lub karmiących piersią , jak również u nieletnich. Jest przeciwwskazany u osób z problemami z sercem (szczególnie u osób, które niedawno przeżyły zawał serca), z problemami z nerkami, a także z jaskrą z wąskim kątem przesączania lub problemów z układem moczowym. Wreszcie, jest przeciwwskazane, jeśli pacjent podąża za leczeniem przeciwdepresantami MAOI, ponieważ ich połączenie może wywołać zespół serotoninowy.
Bibliografia:
- Cording, M. .; Derry, S.; Phillips, T .; Moore, R. & Wiffen, P.J. (2015). Milnacipran dla fibromialgii u dorosłych. Baza danych systematycznych Cochrane, 10. Nr art .: CD008244. DOI: 10.1002 / 14651858.CD008244.pub3.
- Montgomery, S. i Briley, M. (2010). Milnacipran: najnowsze odkrycia w depresji. Neuropsychiatryczna choroba i leczenie, 6 (Suppl 1): 1-2.
