Uważność może pomóc w walce z otyłością u dzieci
Coraz bardziej oczywiste staje się, że otyłość stanowi poważny problem w zachodnich społeczeństwach. Nie tylko żywność, do której mamy dostęp, zawiera więcej węglowodanów i tłuszczów o złej jakości, ale także Bardzo często próbuje się rozproszyć stres związany z pracą, wykonując wycieczki do lodówki coś nie do pomyślenia kilka wieków temu.
Naszym problemem jest niedożywienie, a nie niedożywienie, a to dziedzictwo zdaje się drastycznie zmieniać zdrowie nowych pokoleń, które od pierwszych lat życia uczą się niezdrowych nawyków, zarówno tych związanych ze złym odżywianiem, jak i tych, które mają z tym coś wspólnego. formy biernego wypoczynku (nadmierne korzystanie z komputera i gier wideo itp.). W 2014 r. Na przykład około 15% dzieci w Hiszpanii miało problemy z otyłością, a 22,3% miało nadwagę.
Trwała poprawa zdrowia dzieci?
Jak walczyć z otyłością dziecięcą? Jest to skomplikowane, biorąc pod uwagę, że otyłość ma oprócz czynnika wyuczonego rutyny i niektórych preferencji konsumpcyjnych czynnik biologiczny: impulsywność i brak kontroli nad zachowaniami żywieniowymi można wytłumaczyć niezwykłą łącznością między obszarami mózg, jak to się zwykle dzieje w przypadku uzależnień.
Jeśli dodatkowo chcemy, aby wyniki interwencji na temat otyłości u dzieci utrzymywały się w czasie bez nawrotów, wszystko staje się o wiele trudniejsze, ponieważ musimy działać zarówno na zachowanie, jak i sposób działania mózgu, a przez to na cały system neuroendokrynny .
Jednak zespół naukowców z Uniwersytetu Vanderbilt zdaje się znajdować dowody na to, że otyłość dziecięcą można zwalczyć poprzez praktykę uważności, którą można postawić hipotezę na podstawie jej odkrycia: problemy z karmieniem u dzieci zostaną wyjaśnione w sposób skuteczny. , poprzez dekompensację stopnia połączenia neuronalnego przy porównywaniu obszarów związanych z hamowaniem i obszarami związanymi z impulsywnością. Wyniki te zostały niedawno opublikowane w czasopiśmie Heliyon.
Kolejny zakres uważności
Według naukowców kluczem byłoby jak najszybsze zidentyfikowanie problemu otyłości i opracowanie z nimi programu uważności, który można połączyć z innymi środkami służącymi rozwiązaniu problemu. To może być kolejna z funkcji związanych z dziedziną zdrowia, w której uważność okazała się skuteczna.
Ulepszenia te można wyjaśnić przez Modyfikacje w łączności neuronalnej które wydają się być związane z praktyką tej aktywności i które predysponują do mniej impulsywnego zachowania do lepszej kontroli swojego zachowania. I to jest, według naukowców z Vanderbilt University, istnieją powody, aby sądzić, że praktykowanie uważności pomaga przywrócić równowagę pomiędzy liczbą powiązań związanych z hamowaniem i impulsywnością, przez co niektórzy nie mają całkowitej kontroli nad pozostałymi.
Tak więc, jeśli otyłość dziecięca była związana z tego rodzaju dekompensacją, uważność może być bardzo przydatna do jej zwalczania. W tym celu musieli jednak upewnić się, że ten rodzaj nierównowagi w połączeniach neuronalnych przynajmniej częściowo wyjaśniał występowanie otyłości u chłopców i dziewcząt. Aby rozwiązać to pytanie, opracowali studium.
W jaki sposób przeprowadzono śledztwo?
Zespół naukowców uzyskał dane na temat 38 chłopców i dziewcząt w wieku od 8 do 13 lat, z których 5 miało otyłość dziecięcą, a 6 miało nadwagę. Dane zebrane na temat tych dzieci obejmowały ich wagę, ich odpowiedzi w języku angielskim Child Behavior Behavior Questionnaire (CEBQ), który zawierał dane dotyczące ich nawyków żywieniowych i obrazowania metodą rezonansu magnetycznego (MRI) ich mózgów.
Na podstawie tych danych byli w stanie to sprawdzić Zarówno problemy z wagą, jak i nawyki związane z otyłością u dzieci korelują ze wzorami połączeń między trzema obszarami mózgu : dolna część płata ciemieniowego, związana z hamowaniem zachowania; przednia część płata czołowego, związana z impulsywnością; i jądro półleżowe, związane z uczuciem nagrody.
Szczególnie u dzieci z nadwagą obszary mózgu związane z impulsywnością były lepiej połączone z resztą mózgu niż obszary związane z hamowaniem. Odwrotnie było u osób najbardziej zdolnych do uniknięcia problemów związanych z otyłością i nawykami, które do nich doprowadziły, ponieważ region związany z hamowaniem był lepiej połączony z resztą sieci neuronowych niż obszar związany z impulsywnością.
