Misofonía: nienawiść do pewnych irytujących dźwięków
Lista zmian psychicznych, które mogą zaszkodzić naszej jakości życia, rośnie, gdy znane są przypadki pacjentów dotkniętych problemami trudnymi do wyobrazenia dawno temu.
Mizofonia lub selektywna wrażliwość na dźwięki o niskiej intensywności Może to być jeden z nowych zaburzeń psychicznych, które można dodać w podręcznikach diagnostycznych, takich jak DSM.
Co to za mizofonia?
Mizofonia, co oznacza "nienawiść, by zabrzmieć", jest opisana jako zaburzenia psychiczne, które występują, gdy dźwięki o niskiej intensywności codziennie powodują zbyt duży dyskomfort , Fakt, że ktoś żuje, dźwięk długopisu ześlizgującego się na papier lub dźwięk emitowany przez niektórych ludzi noszących gumowe podeszwy podczas chodzenia po gładkiej powierzchni może być torturą dla ludzi z jakąś formą mizofonii, ponieważ które mają bardzo małą tolerancję na pewne typy bodźców słuchowych.
Tak więc, tam, gdzie występuje mizofonia, próg tolerancji jest zbyt niski do pewnych hałasów o małej intensywności, co powoduje, że wyzwalają one stan stresu, gniewu i silnego dyskomfortu u osoby doświadczającej go, w zależności od rodzaju hałasu, do którego dochodzi. Nie lubię go: hałas podczas żucia, oczyszczanie osoby z gardła itp.
Konsekwencje "nienawiści do brzmienia"
Osoby z mizofonią różnią się od reszty populacji do tego stopnia, że odczuwają dyskomfort z powodu codziennych dźwięków, które nie są słyszane na tyle głośno, aby uszkodzić system słuchowy i generować ból. Wiele osób może zauważyć, że "denerwują się" często słyszą, jak twój partner żuje, ale ludzie z mizofilią czują się tak źle przez pewne rodzaje dźwięków, które są w stanie zmienić swoje nawyki, aby nie musieć ich słuchać, co często prowadzi to do odizolowania się w obszarze, który uważają za bezpieczny, lub do korzystania z zatyczek do uszu w określonych sytuacjach.
Ponadto, ponieważ związek między bodźcami słuchowymi a pojawieniem się stanu dyskomfortu jest tak bezpośredni, wiele razy stają się nagle w złym humorze , które mogą prowadzić dyskusje w środowisku rodzinnym lub w gronie znajomych.
Możliwe nowe zaburzenia psychiczne
Za pierwszym razem, gdy ktoś użył terminu "mizofonia", był w roku 2000, kiedy neurobiologowie Pawel i Margaret Jastreboff opisali psychologiczną zmianę charakteryzującą się niską tolerancją na określone dźwięki , Ze względu na aktualność tej koncepcji, jej przyczyny i poziom zachorowalności na populację są obecnie nieznane. Uważa się jednak, że jego przyczyną jest mózg, w którym aktywacja neuronów związanych z bodźcem słuchowym wiązałaby się z kolei ze stresującym lub drażniącym doświadczeniem. Na razie eksperymentalnie wykazano, że osoby z mizofilią wykazują większe przewodnictwo elektryczne w swojej skórze, gdy są narażone na dźwięki, które są stresujące, co nie dzieje się z resztą osób. Jest to natychmiastowa reakcja fizjologiczna.
Ponadto nasilenie niektórych przypadków mizofonii doprowadziło wielu badaczy do popierania idei, że to zjawisko powinno znaleźć się w podręcznikach diagnostycznych zaburzeń psychicznych, aby łatwo zidentyfikować to zaburzenie i opracować programy badawcze i terapeutyczne. na zasadzie porozumienia.
W chwili obecnej opracowano już narzędzie, które pomoże zidentyfikować przypadki pacjentów z mizofonia, Mizofonia Skala aktywacji, o 11 stopniach intensywności w objawach: od braku dyskomfortu podczas słuchania dźwięku do użycia przemocy wyzwalanej przez silny dyskomfort wywołany hałasem.
Leczenie mizofonii
Podobnie jak w przypadku szumu w uszach, propozycje leczenia dla przypadków związanych z mizofilią opierają się na proponowaniu strategii współistnienia z tą zmianą, albo poprzez terapię poznawczo-behawioralną, albo ucząc konkretnych strategii, aby uchronić się przed dźwiękiem, który wywołuje awersję bez poważnego upośledzenia życia afektywnego i rodzinnego.
Dopóki nie zostanie znalezione rozwiązanie powodujące zanik objawów, interwencja skupia się na nauczaniu strategii radzenia sobie i zapewnieniu, że rodzina, przyjaciele i współpracownicy osoby z mizofilią są świadomi swoich potrzeb i wiedzą, co robić. w każdym przypadku.
