Zespół Moebiusa: przyczyny, objawy i leczenie
Zespół Moebiusa, znany również jako zespół Möbiusa , jest rzadkim zaburzeniem neurologicznym, którego objawy już pojawiają się u noworodków. Jest to patologia, która wpływa na ruch i kontrolę różnych mięśni twarzy, a także powoduje inne ważne problemy w innych częściach ciała.
Poniżej dowiemy się, co wiadomo na temat przyczyn zespołu Moebiusa, jakie są jego główne objawy i jakie rodzaje leczenia są zalecane w leczeniu pacjentów z tą chorobą neurologiczną.
- Może jesteś zainteresowany: "15 najczęstszych zaburzeń neurologicznych"
Czym jest zespół Moebiusa?
Jest znany jako zespół Moebiusa wrodzona choroba neurologiczna uważana za bardzo rzadką z powodu rzadkości znanych przypadków pacjentów z objawami, które pasują do kryteriów diagnostycznych.
Głównym efektem tej patologii jest brak lub niedorozwój nerwów związanych z niektórymi mięśniami twarzy, co zwykle znajduje odzwierciedlenie częściowe lub całkowite porażenie twarzy, aw niektórych przypadkach deformacje w różnych częściach ciała.
- Możesz być zainteresowany: "Dystrofia mięśniowa Duchenne'a: co to jest, przyczyny i objawy"
Objawy zespołu Moebiusa
Jak widzieliśmy, główne symptomy tej patologii mają związek z Zła kontrola mięśni twarzy , chociaż nie są to jedyne przejawy choroby. Jest to bardziej szczegółowe wyjaśnienie znaków patologii:
1. Problemy podczas próby poruszania mięśni twarzy
Pogorszenie nerwów czaszkowych, zwłaszcza VI i VII, powoduje, że ruch powiek nie może być dobrze kontrolowany. że repertuar wyrazu twarzy jest ograniczony , Twarz wydaje się być "zamrożona".
2. Hipotonia
Problemy z nerwami ruchowymi że wiele mięśni ulega degradacji, ponieważ nie są używane .
3. Niepowodzenia koordynacji wzrokowej
Aby dobrze działać, oczy wymagają dużego stopnia koordynacji w pracy małych mięśni twarzy, więc małe wady tych ruchów są zauważalne w tej części ciała. Ponadto pogorszenie nerwu czaszkowego VI może powodować zeza .
4. Trudności w koordynacji warg i języka
Kolejny typowy objaw zespołu Moebiusa, który również zwykle powoduje dysarthria (trudności w wymowie i mowie w ogóle.
5. Wady rozwojowe stóp
Wiele osób z zespołem Moebiusa gubią stopy podczas chodzenia , ukierunkowując rośliny ku wnętrzu, co kończy się generowaniem wad rozwojowych.
6. Problemy socjalizacji
Ta konsekwencja wynika z trudności w poruszaniu się mięśni twarzy, coś, co ma wielki wpływ na życie społeczne nie używając normalnych mimiki.
7. Zmiany w połykaniu
Połknięcie kosztów, z powodu problemów w ruchu języka. Duszenie i kaszel są częste.
8. Suchość jamy ustnej i choroby jamy ustnej
Nie zamykając dobrze ust, wysycha i bakterie się rozmnażają , Może to na przykład spowodować pojawienie się infekcji, wad rozwojowych lub ubytków oraz innych problemów z zębami i dziąsłami.
9. Problemy z oddychaniem
Wady szczęki i niezdolność do zamknięcia jamy ustnej powodują pewne komplikacje podczas oddychania, szczególnie podczas snu.
Przyczyny tej patologii
Wiadomo, że zespół Moebiusa szczególnie dotyczy nerwów czaszkowych VI i VII , chociaż mogą także uszkadzać inne nerwy czaszkowe, które opuszczają pień mózgu. Jednak dokładny mechanizm biologiczny, który powoduje tę degradację, nie jest znany (częściowo dlatego, że jest to rzadka patologia).
Istnieje jednak kilka teorii na temat tego, co może się dziać w zdrowiu pacjentów z tym zaburzeniem neurologicznym.
Na przykład, chociaż odziedziczalność tego zespołu jest niska, co oznacza, że zwykle występuje u niemowląt ojców i matek, którzy nie manifestują objawów lub z ojcami lub matkami, którzy je wyrażają, w grę mogą wchodzić geny REV3L i PLXND .
Twierdzono również, że zespół Moebiusa może być spowodowany problemami podczas rozwoju wewnątrzmacicznego związanego ze zmianami środowiskowymi lub genetycznymi, takimi jak ustanie przepływu krwi w mózgu zarodka.
Zabiegi
Obecnie nie istnieje żadna znana metoda interwencji, która gwarantuje określone wyleczenie zespołu Moebiusa z dużym marginesem prawdopodobieństwa. Tak więc leczenie stosowane u pacjentów z tą patologią jest ukierunkowane nie na leczenie, ale złagodzić negatywny wpływ objawów oraz pomoc na rzecz socjalizacji i wprowadzania pracowników.
W tym sensie niezbędna jest praca interdyscyplinarna między różnymi pracownikami służby zdrowia, takimi jak neuropsychologowie, neurolodzy, logopedzi, pediatrzy oraz psychologowie kliniczni i zdrowotni, między innymi. W psychoterapii można pracować poprzez terapię poznawczo-behawioralną, aby zmodyfikować ograniczające przekonania i poprawić poczucie własnej wartości pacjentów, a także wyszkolić ich w umiejętnościach społecznych, co wraz z pracą logopedów pomoże przełamać izolację, która często cierpi ci ludzie.
Możesz także skorzystać z zabiegu chirurgicznego, aby usunąć występujące wady, chociaż zawsze próbujesz poprawić złe nawyki postury aby nie pojawiały się bardziej w przyszłości.
