Relatywizm moralny: definicja i zasady filozoficzne
Wiele hollywoodzkich filmów, komiksów o superbohaterach i powieści fantasy mówi o dobru i złu, jakby były dwoma wyraźnie zróżnicowanymi rzeczami i że istnieją tak, jak są we wszystkich częściach świata.
Jednak rzeczywistość jest o wiele bardziej skomplikowana: granice między tym, co słuszne, a tym, co nie, są często mylące , Jak więc wiedzieć, jakie jest kryterium, aby wiedzieć, co jest poprawne? Udzielenie odpowiedzi na to pytanie jest już samo w sobie skomplikowane, ale tym bardziej, gdy pojawia się coś, co nazywa się moralnym relatywizmem.
Czym jest relatywizm moralny?
To, co nazywamy relatywizmem moralnym, jest teoria etyczna, według której nie ma uniwersalnego sposobu poznania tego, co jest dobre, a co nie , Oznacza to, że z punktu widzenia moralnego relatywizmu istnieją różne systemy moralne, które są równoważne, to znaczy równie ważne lub nieważne.
Nie można oceniać systemu moralnego z zewnętrznego punktu widzenia, ponieważ nie ma moralności uniwersalnej (to znaczy, że jest ona ważna bez względu na sytuację, miejsce lub czas).
Przykłady w historii filozofii
Relatywizm moralny został wyrażony na różne sposoby w całej historii. Oto kilka przykładów.
Sofiści
Jeden z najbardziej znanych przypadków moralnego relatywizmu znajduje się w sofistach starożytnej Grecji. Ta grupa filozofów to rozumiała nie możesz znać żadnej obiektywnej prawdy i nie możesz znaleźć powszechnie obowiązującego kodeksu etyki .
Mając to na uwadze, nie jest zaskakujące, że wykorzystali swoją dyskursywną zdolność i łatwość myślenia, aby bronić jednego lub innych pomysłów w zależności od tego, kto im zapłacił. Filozofię rozumiano jako grę retoryczną, zbiór strategii mających na celu przekonanie innych.
Ta postawa i stanowisko filozoficzne sprawiły, że sofiści wygrali pogardę wielkich myślicieli, takich jak Sokrates czy Platon, którzy uważali relatywizm sofistów za rodzaj najemniczego handlu inteligencji.
Friedrich Nietzsche
Nietzsche nie charakteryzował się obroną moralnego relatywizmu, ale zrobił to zaprzeczył istnieniu uniwersalnego systemu moralnego, ważnego dla wszystkich .
W rzeczywistości wskazał, że pochodzenie moralności jest w religii, to jest w zbiorowym wynalazku, aby wyobrazić sobie coś, co jest ponad naturą. Jeśli odrzucimy to, że istnieje coś ponad funkcjonowanie kosmosu, to znaczy, jeśli wiara zniknie, moralność również zniknie, ponieważ nie ma wektora, który wskazuje kierunek, w którym powinny podążać nasze działania.
Postmodernów
Postmodernistyczni filozofowie zwracają uwagę, że nie ma rozdziału między tym, co nazwalibyśmy "obiektywnymi faktami", a tym, jak je interpretujemy, co oznacza, że odrzucają ideę obiektywnego porządku zarówno przy opisywaniu rzeczywistości, jak iw czasie ustanawiać kodeks moralny. Właśnie dlatego to podkreślają każda koncepcja dobra i zła jest po prostu paradygmatem tak ważnym jak każdy inny , która jest próbką moralnego relatywizmu.
Aspekty moralnego relatywizmu
Ten system przekonań oparty na krewnym wyraża się trzema aspektami.
Opis
Relatywizm moralny może ograniczać się do wskazywania sytuacji: istnieje kilka grup o systemach moralnych, które zaprzeczają i które zderzają się czołowo.
Pozycja metaetyczna
Poczynając od relatywizmu moralnego, można uzyskać afirmację czegoś, co wykracza poza opis systemów moralnych, które są wobec siebie przeciwne: że nie ma niczego ponad nimi i że z tego powodu żadna pozycja moralna nie może być obiektywna.
Pozycja normatywna
Pozycja ta charakteryzuje się ustanowieniem normy: wszystkie systemy moralne muszą być tolerowane. Jak na ironię, norma służy próbom zapobiegania regulacjom zachowań, dlatego często krytykuje się, że w tym systemie istnieje wiele sprzeczności.
