Mielina: definicja, funkcje i cechy

Marzec 31, 2024

Kiedy myślimy o komórkach ludzki mózg i układ nerwowy Ogólnie rzecz biorąc, zwykle przychodzi nam na myśl obraz neurony, Jednak te komórki nerwowe same w sobie nie mogą utworzyć funkcjonalnego mózgu: potrzebują pomocy wielu innych "kawałków", z którymi zbudowane jest nasze ciało.

The myelin na przykład jest częścią tych materiałów, bez których nie moglibyśmy, aby nasz mózg nie mógł skutecznie wykonywać swoich operacji.

Czym jest mielina?

Kiedy graficznie reprezentujemy neuron, albo za pomocą rysunku, albo modelu 3D, zwykle narysujemy obszar jądra, gałęzie, z którymi łączy się z innymi komórkami i rozszerzenie zwane aksonem, które służy do osiągnięcia odległych obszarów. Jednak w wielu przypadkach ten obraz byłby niepełny. Wiele neuronów ma wokół ich aksonów białawy materiał, który izoluje je od płynu zewnątrzkomórkowego. Ta substancja to mielina.

Mielina jest grubą warstwą lipoproteinową (zbudowaną z substancji tłuszczowych i białek), która otacza aksony niektórych neuronów tworzących osłonki w kształcie kiełbasy lub w kształcie rolki. Te osłonki mielinowe pełnią bardzo ważną funkcję w naszym układzie nerwowym: umożliwiają szybką i sprawną transmisję impulsów nerwowych między komórkami nerwowymi mózgu mózg i rdzeń kręgowy .

Rola mieliny

Prąd elektryczny przepływający przez neurony jest rodzajem sygnału, z którym działają te komórki nerwowe. Mielina pozwala tym sygnałom elektrycznym bardzo szybko rozprzestrzeniać się przez aksony , aby ten bodziec przybył w czasie do przestrzeni, w których neurony komunikują się ze sobą. Innymi słowy, główną wartością dodaną, jaką te kapsułki przynoszą neuronowi, jest szybkość propagacji sygnałów elektrycznych.

Gdybyśmy usunęli osłonki mielinowe do aksonu, sygnały elektryczne, które przechodzą przez niego, mogłyby pójść znacznie wolniej, a nawet mogły zgubić się po drodze. Mielina działa jak izolator, więc prąd nie rozpływa się poza ścieżką i dociera tylko do neuronu.

Pęcherzyki Ranviera

Warstwa mielinowa pokrywająca akson nazywana jest osłonką mielinową, ale nie jest całkowicie ciągła wzdłuż aksonu, ale odkrywane są obszary pomiędzy mielinizowanymi segmentami. Te obszary aksonu, które pozostają w kontakcie z płynem zewnątrzkomórkowym, są nazywane Pęcherzyki Ranviera .

Istnienie guzków Ranviera jest ważne, ponieważ bez nich obecność mieliny nie pomogłaby. W tych przestrzeniach prąd elektryczny, który rozprzestrzenia się przez neuron, zyskuje siłę, ponieważ w węzłach Ranviera są kanały jonowe, które działając jako regulatory tego, co wchodzi i opuszcza neuron, pozwalają sygnałowi nie gubić siła

Potencjał działania (impuls nerwowy) przeskakuje z jednego węzła do drugiego, ponieważ w przeciwieństwie do reszty neuronu są one wyposażone w grupy kanałów sodowych i potasowych, dzięki czemu przenoszenie impulsów nerwowych jest bardziej szybko Interakcja między osłoną mielinową a guzkami Ranviera str pozwala impulsowi nerwowemu poruszać się z większą prędkością, w sposób solny (z jednego węzła Ranviera do następnego) i z mniejszą możliwością błędu.

Gdzie jest mielina?

Istnieje mielina w aksonach wielu typów neuronów, zarówno w ośrodkowym układzie nerwowym (to znaczy w mózgu i rdzeniu kręgowym), jak i poza nim. Jednak w niektórych obszarach jego stężenie jest wyższe niż w innych. Tam, gdzie obfituje mielina, można ją zobaczyć bez pomocy mikroskopu.

Kiedy opisujemy mózg, zwykle mówimy o istocie szarej, ale także, i chociaż ten fakt jest czymś mniej znanym, to jest istota biała , Obszary, w których znajduje się istota biała, to te, w których mielinowane ciała neuronalne obfitują tak bardzo, że zmieniają kolor tych obszarów widzianych gołym okiem. Właśnie dlatego obszary, w których jądra neuronów są skoncentrowane, mają zazwyczaj szarawy kolor, podczas gdy obszary, przez które przechodzą aksony, są białe.

Dwa rodzaje osłonek mielinowych

Mielina jest zasadniczo materiałem pełniącym funkcję, ale istnieją różne komórki tworzące osłonki mielinowe. Neurony należące do Ośrodkowego Układu Nerwowego mają warstwy mieliny utworzone przez rodzaj komórek zwanych oligodendrocytami, podczas gdy reszta neuronów używa ciał zwanych Komórki Schwanna , Oligodendrocyty mają kształt kiełbasy przemierzanej od końca do końca sznurkiem (akson), podczas gdy komórki Scwanna owijają spiralne aksony, uzyskując cylindryczny kształt.

Chociaż te komórki są nieco inne, oba są komórkami glejowymi o niemal identycznej funkcji: tworząc otoczki mielinowe.

Choroby spowodowane zmianą mieliny

Istnieją dwa rodzaje chorób związanych z zaburzeniami płaszcza mielinowego: choroby demielinizacyjne i choroby demielinizacyjne .

Choroby demielinacyjne charakteryzują się patologicznym procesem skierowanym przeciwko zdrowej mielinie, w przeciwieństwie do chorób demielinizacyjnych, w których występuje niewystarczające tworzenie mieliny lub upośledzenie mechanizmów molekularnych w celu utrzymania jej w normalnych warunkach. Różne patologie każdego rodzaju choroby związane ze zmianą mieliny to: