Nacho Coller: "Humor jest terapeutyczny, pomaga odreagować i odciąć się od problemów"
Niestrudzony rozmówca, który wie, jak generować optymizm i dobre wibracje wokół niego Nacho Coller (Valencia, 1969), psycholog i profesor, który łączy profesjonalną stronę psychologa klinicznego z wieloma zanurzeniami na hiszpańskiej scenie medialnej.
Wywiad z Nacho Collerem
Spotkaliśmy się z nim, aby porozmawiać o jego życiu osobistym i zawodowym , aby poznać jego wizję zawodu psychologa i jego obecnych i przyszłych planów. Dzisiaj rozmawiamy z wielkim Nacho Collerem.
Bertrand Regader: Nacho, twoja praca jako psycholog kliniczny ma już trajektorię ponad 20 lat. Jesteś jednym z najbardziej uznanych psychoterapeutów w Hiszpanii, a jednak wydaje się, że zawsze trenujesz i rozpoczynasz nowe projekty. Czy to ważne podejście sprawiło, że chciałeś poświęcić się praktyce klinicznej?
Nacho Coller: Jeśli powiem ci prawdę, postawa, którą przed dwudziestu laty miałem wobec profesji, nie jest taka, jak ta, którą teraz przedstawiam; W tamtych latach niepewność i lęk uniemożliwiły mi zrobienie wielu rzeczy, które teraz robię. Byłem zirytowany krytyką i pomyślałem, że reszta psychologów była lepsza ode mnie.
Wyobraźcie sobie z jednej strony pragnienie, abym jadł świat i robił różne rzeczy, az drugiej hamowanie, które miałem w swoim mózgu, owoc mojego Darth Vader i ode mnie Ciemna strona siły , W moim przypadku i na podstawie pracy osobistej, ważnych doświadczeń wszelkiego rodzaju i tego, czego nauczyłem się od moich pacjentów, wygrałem tę fajną część, tę część, która sumuje się i podejmuje ryzyko. Mój Darth Vader wciąż mówi, ale staram się nie zwracać na niego uwagi.
B. R: Jakie są dla ciebie trzy cnoty niezbędne do leczenia przypadków klinicznych? I jak udało ci się rozwinąć swój talent w każdym z tych aspektów?
Bądź dobrym człowiekiem, bądź dobrze wyszkolony i zaakceptuj własne ograniczenia i niedoskonałości. Nie rozumiem, że jestem dobrym psychologiem, nie będąc dobrym człowiekiem, nie będąc dobrym człowiekiem. Bądź najnowszy w treningu, czytać, uczyć się, trenować, pytać, kiedy nie wiesz, i starać się i wytrwać. Przystosowanie frazy od wielkiego Bertrand Russell Powiedziałbym, że psychoterapia musi kierować się miłością i opierać się na wiedzy. Trzecią cnotą jest rozpoznanie naszych własnych ograniczeń psychologicznych i emocjonalnych. Psychologowie również płaczą, popadamy w depresję, mamy lęk i cierpimy jak reszta personelu. Ważne jest, aby zaakceptować nasze błędy i popracować nad nimi, aby poprawić. Jak możemy poprosić pacjenta, aby dołożył starań, aby go zmienić, jeśli nie jesteśmy w stanie tego zrobić? Aby rozwinąć cnoty, staram się jasno określić mój życiowy projekt; Rozpoznaj moje ograniczenia i wiedz, jak poprosić o pomoc, zaakceptuj moje liczne niedoskonałości, postaraj się zrobić co w mojej mocy, aby pomóc ludziom wokół mnie iw końcu otaczać się dobrymi ludźmi, którzy nadają moje życie równowagę i wartość. Drobni ludzie, ci, którzy pozostają, ci, którzy widzą świat pod kilogramami łupieżu, im dalej, tym lepiej.
Mimo to, mając mniej lub bardziej wyraźne pragnienia, z dobrym samopoczuciem, prowadząc zrównoważone życie lub przynajmniej próbując i mając dobrych ludzi wokół siebie, nie jest się wolnym od zaburzeń psychicznych.
B. R .: W pewnym momencie opowiadałeś o złych chwilach, w których żyłeś w przeszłości.
Tak, zauważ, że miałem depresję, o której opowiadam w tym artykule: nachocoller.com/depresion-un-perro- negro-y-un-psicologo-sorprendido/
Gdybyś znał liczbę kolegów, którzy gratulowali mi publicznie i prywatnie za ten akt szczerości i rzekomej odwagi.
W przypadku zaburzeń psychicznych istnieje wiele stygmatyzacji, a psychologowie dołączają do czasowników copulatywnych, by być i pojawiać się ze słowem dobry lub doskonały, mały obowiązek i często nie są osobami niedoskonałymi. Ponadto, istnieją koledzy, którzy sprzedają, że są mega-szczęśliwi i mają metodę, aby kontrolować myśli i emocje w pełnym wymiarze godzin (ile szkód powoduje sprzedaż błędów). Zauważ, że kiedy miałem depresję, żyłem w milczeniu i dużym wstydem, a teraz jestem nauczycielem w dziedzinie depresji.
Psycholog taki jak ja przygnębił uf! Miałem straszny czas, następną rzeczą, oprócz smutku, była wspólna wina. Pisanie artykułu było balsamiczne, pomógł mi pozbyć się pozorów "wszystko idzie dobrze" i "Mogę z wszystkim" i być w stanie powiedzieć innym: "Cóż, tak, też miałem depresję! Czy coś jest nie tak? Wiem, ile wiadomości otrzymałem publicznie i prywatnie, że ten post pomógł więcej niż jednemu koledze, zwłaszcza tym młodszym, których obwiniano za złe samopoczucie.A najlepsze? Powinieneś zobaczyć twarz wielu osób, które przychodzą na konsultację po raz pierwszy w udręce i depresji, gdy mówię im, że też mam depresję. Rozmawiam o tym artykule i zachęcam do przeczytania go, że możesz wydostać się stamtąd, że to normalne, że każdy może spaść, nawet psycholog, który jest tam z pół uśmiechu i który wygląda jak Superman , miał też swoją dawkę Kryptonit .
B. R.: Oprócz aspektu zawodowego jako terapeuty, jesteś jednym z najczęściej obserwowanych psychologów w sieciach społecznościowych. W rzeczywistości niedawno zostałeś nazwany przez nasz magazyn cyfrowy jako jeden z 12 największych "wpływowych" w dziedzinie zdrowia psychicznego. Jaka jest Twoja główna motywacja, jeśli chodzi o dbanie o swoje sieci społecznościowe?
Wow! Zapewniam cię, że głównym jest cieszyć się i bawić; w dniu, w którym przestaję się śmiać i dobrze bawić moją pracę jako klinicysta, publikuję artykuły, uczestniczę w niektórych mediach lub prowadzę zajęcia, zastanowię się, co do diabła mi się przydarza; To z pewnością oznacza, że straciłem północ. I skłamałbym ci, jeśli nie dodaję innego motywacyjnego czynnika, by dalej robić rzeczy i to jest nic innego jak osobiste ego i pewna próżność.
Aby wiedzieć, że moja praca lubi i ma społeczne uznanie, jestem spoko. Bardzo się cieszę, że dzięki moim wkładom mogę ułatwić niektórym ludziom sprawienie, by ich życie było przyjemniejsze i bezpieczniejsze. I jeśli też dostanę uśmiech od personelu, cel się spełni.
B. R.: Niedawno widzieliśmy cię w telewizyjnym talk-show TEDx w Walencji. Jak powstała ta możliwość?
Moje doświadczenie w TEDx To było fantastyczne iz intelektualnego punktu widzenia jedno z wyzwań, które neurony wyraziły mi najbardziej. Po obejrzeniu filmu wydaje się to łatwe, ale przygotuj coś oryginalnego, z własnym stylem i bez kopiowania, mając ponad 300 osób i wiedz, że to, co mówisz, zostanie zarejestrowane i może być użyte przeciwko tobie ... (śmiech) To było ogromne wyzwanie i bardzo satysfakcjonujące.
Historia pojawiła się po rozmowie z licencjobiorcą TEDxUPValencia , Belén Arrogante i z César Gómez Mora (doskonały trener). Rozmawialiśmy o złości, utracie kontroli, jaką mamy w samochodzie, sprzedawcach dymu i ekscesach w wiadomościach talibów o pozytywnej psychologii i to właśnie tam rozpoczęła się historia wnętrza neandertalczyka. Film pojawił się później.
B. R.: Ci z nas, którzy wiedzą, że wiecie, że łączycie swoje wieloletnie doświadczenie z niezwykłym poczuciem humoru. Czy uważasz, że humor może pomóc podczas terapii? Czy powinniśmy udaremnić życie?
Nie rozumiem życia bez humoru i bez śmiechu. Humor jest terapeutyczny, pomaga relatywizować, dek dramatyzować i dystansować się od problemów. W mojej praktyce płacze, niczego więcej nie brakowało, a czasami płaczemy (więcej niż jeden raz mam łzy i nadal wychodzę, to będzie znaczyło, że wciąż żyję), ale zapewniam cię, że jeśli postawimy równowagę, jest więcej śmieje się, że płacze. To niesamowite, że potrafimy używać humoru nawet w ekstremalnych sytuacjach.
B. R .: Czytamy na waszym blogu artykuł, w którym twierdzicie, że pełni rolę psychologa w odniesieniu do innych specjalistów, takich jak "trenerzy". Jest to kwestia kontrowersyjna i od różnych szkół psychologów zaczynają stawić czoła tym formom intruzji. Jak myślisz, jakie powinno być umiejscowienie psychologów w tej sprawie?
Jestem bardzo zły na ten temat. Nasz kolektyw zawodowy jest dość osobliwy, w tej chwili widzimy kolegę, który się pojawia, który pojawia się w telewizji w debacie lub wywiadzie, krytykujemy go i wyjaśniamy, do której szkoły należy, lub, że nie jest to jedna z moje; idziemy bezpośrednio do błędu. Nie mogę sobie wyobrazić dwóch traumatologów robiących to samo co my, dwóch psychiatrów czy dwóch prawników.
W innych zawodach istnieje szacunek dla partnera, w naszym nie ma w ogóle. Mówię ci to, ponieważ podczas gdy psychologowie są z krytyką, a my nadal bierzemy papier do palenia i zakotwiczeni wyłącznie w patologii, problemach i że są rzeczy, których nie musimy mówić ani robić w konsultacji, ponieważ jest to wskazane przez Rozgarnięty podręcznik uniwersytecki, przyszedł kolektywnie bez treningu, który przyłapał nas z krokiem zmienionym. Kolektyw, który, ukrywając w błędnym mniemaniu, że każdy może być szczęśliwy, jeśli chcesz, w "jeśli chcesz, możesz" i nieskończonej mocy umysłu, aby poprawić w życiu; z wiatrem na rzecz presji mediów, że musisz być szczęśliwy za wszelką cenę (branża samopomocy porusza się w USA 10 000 milionów dolarów rocznie) i czerpać korzyści z pewnej próżni prawnej, sprzedawać szczęście na sto i sprzedawać rozwój osobisty bez minimalnej podstawy studiów w psychologii (oczywiście stopień naukowy).
Jestem bardzo smutny, gdy widzę wielu psychologów przygotowanych, z doskonałym treningiem, z ogromnym pragnieniem pracy i przyczynienia się do poprawy społeczeństwa, którzy postrzegają to jako przeszkodę, aby zrobić dziurę w swojej pracy i że facet przyjeżdża lub tipa, który jest dobrym komunikatorem, z pewnym negatywnym doświadczeniem życiowym, które następnie zostanie wykorzystane do sprzedaży, użyj słów powerpoint lub sloganu cukru i sprzedaj dym i zabierz kota do wody. Coś, co psycholodzy nie radzą sobie dobrze i myślę, że musimy wykonać ćwiczenie samokrytyki. Jesteśmy w społeczeństwie obrazów, doskonałych zdjęć i musimy uznać, że wielu trenerów, mentorów, towarzyszy i czytelników tarota radzi sobie z tym obrazem bardzo dobrze. Psychologowie nie tylko idą do zdjęcia, do statycznego, idziemy do radiografii, która jest bardziej precyzyjna i idziemy do filmu, który jest bardziej kompletny.Nawiasem mówiąc, psychologowie pracują nad rozwojem osobistym; Faktycznie robię to zwykle w konsultacji, nie tylko jesteśmy w patologii. Ponieważ zdrowie psychiczne nie jest grane, a coaching nie jest ani bardziej, ani mniej niż narzędziem psychologii.
B. R: Czy tak trudno być szczęśliwym? Czy może sprawili, że wierzymy, że szczęście jest dobrem konsumpcyjnym?
Jeśli przez szczęście rozumiemy życie zgodnie z waszymi wartościami iz waszym projektem życiowym, bądźcie dobrymi ludźmi, okazujcie szczere postawy wobec otaczających was ludzi i przyjmujcie, że od czasu do czasu jeden będzie zły; Możesz być szczęśliwy, tak. Ale oczywiście akceptując, że cierpienie nie zniknie, że nie możemy kontrolować wszystkiego, że nie jesteśmy nadludzcy i że wielokrotnie będziemy przegrywać bitwy z powodu naszej własnej niezdolności do stawienia czoła wyzwaniom lub konfliktom, lub dlatego, że życie prędzej niż później dadzą wieści, które sprawią, że będziemy cierpieć, czasami bardzo cierpimy.
Kiedy słyszę ludzi, którzy przez całe życie mówią, że są mega szczęśliwi lub szczęśliwi, to mnie denerwuje, nie mogę ich znieść. W ten sam sposób, w jaki powodują, że ludzie, którzy składają skargę, są sztuką i sposobem na życie.
B. R .: Ostatnio jesteś w trasie z Miguelem Angelim Rizaldosem, Iñaki Vázquezem i Snicą Cervantes. Jakie jest to doświadczenie jako wykładowcy, który wnosi wkład osobisty i zawodowy?
Nasz zawód jest bardzo indywidualny i samotny, a znalezienie grupy współpracowników, z którymi dzielicie scenę i którzy widzą życie i psychologię w sposób bardzo podobny do waszych pociech. Profesjonalnie, daje mi ciągłą naukę w parze z najlepszymi i osobiście, podejmuję nowe wyzwania, nowe doświadczenia, mnóstwo śmiechu i dobrych przyjaciół, aby kontynuować podróżowanie i przez wiele lat mogę nosić walizkę.
