Neurobiologia miłości: teoria 3 systemów mózgowych
Miłość jest jednym z najbardziej złożonych zjawisk, które ludzie są w stanie odczuwać. To dziwne uczucie sprawiło, że ludzie pytają nas, jak i dlaczego tak się dzieje. Nauka również zajmuje się tym zjawiskiem, oraz jednym z najbardziej znanych naukowców w tej dziedzinie badań jest Helen Fisher , biolog i antropolog, który spędził ponad 30 lat próbując to zrozumieć.
Dochodzenie w sprawie Helen Fisher
Aby spróbować wyjaśnić to bardzo złożone uczucie, Fisher skupił się na próbie poznania mechanizmów mózgowych, które są zaangażowane w proces zakochiwania się i miłości , W tym celu poddał wielu badaczy, którzy byli szalenie zakochani w skanerach IMRF, aby poznać obszary mózgu, które są aktywowane, gdy podmiot myśli o swoim ukochanym.
"Kochanie" i neutralne zdjęcia
Aby wykonać testy, Helen poprosiła uczestników badania o przyniesienie dwóch fotografii: jeden z umiłowanych i drugi, który nie miał żadnego specjalnego znaczenia, to jest neutralnego oblicza , Następnie, gdy osoba została wprowadzona do skanera mózgu, zdjęcie ukochanej osoby zostało po raz pierwszy pokazane na ekranie przez kilka sekund, podczas gdy skaner zarejestrował przepływ krwi w różnych rejonach mózgu.
Następnie osoby poproszono o obserwowanie liczby losowej, a następnie musiały odjąć ją od siedmiu na siedem, aby następnie spojrzeć na neutralne zdjęcie, na którym ponownie wykonają skanowanie. Powtórzono to kilka razy, aby uzyskać znaczną liczbę obrazów mózgu, a tym samym zapewnić spójność tego, co uzyskano patrząc na obie fotografie.
Wyniki dochodzenia
Było wiele części mózgu, które aktywowano u kochanków, którzy zintegrowali eksperyment. Wydaje się jednak, że istnieją dwa regiony, które mają szczególne znaczenie w wzniosłym doświadczeniu bycia zakochanym.
Być może najważniejszym odkryciem była działalność firmy jądro ogoniaste , Jest to rozległy region w postaci "C", który znajduje się bardzo blisko centrum naszego mózgu. Jest prymitywny; Jest częścią tego, co jest znane jako mózg gadów, ponieważ region ten ewoluował na długo przed rozprzestrzenianiem się ssaków, około sześćdziesięciu pięciu milionów lat temu. Skany pokazały, że były części ciała i ogona jądra ogoniastego, które stały się szczególnie aktywne, gdy kochanek spojrzał na zdjęcie swojego kochanka.
System nagradzania mózgu jest ważny w zauroczeniu
Naukowcy od dawna wiedzą, że ten region mózgu kieruje ruchem ciała. Ale do niedawna nie odkryli tego ten ogromny silnik jest częścią "systemu nagradzania" mózgu , mentalna sieć kontrolująca podniecenie seksualne, odczucia przyjemności i motywację do uzyskania nagrody. A czym jest neuroprzekaźnik uwalniany podczas aktywacji jądra ogoniastego? Dopamina, substancja bardzo zaangażowana w motywację, pomaga nam wykrywać i postrzegać nagrodę, rozróżniać kilka i czekać na jedno z nich. Wygeneruj motywację, aby otrzymać nagrodę i zaplanuj konkretne ruchy, aby ją uzyskać. Caudate wiąże się również z akcją zwracania uwagi i uczenia się.
W tym badaniu aktywność stwierdzono również w innych regionach systemu nagrody, w tym w obszarach przegrody i brzusznej części nakrywkowej (AVT). Ten ostatni region wiąże się również z uwolnieniem ogromnej ilości dopaminy i norepinefryny, która jest rozprowadzana w całym mózgu, w tym w jądrze ogoniastym. Kiedy to nastąpi, uwaga zwęża się, osoba wydaje się mieć więcej energii, i Możesz doświadczyć uczucia euforii, a nawet manii .
Koncepcja miłości z tego dochodzenia
Z jej badań Helen Fisher radykalnie zmieniła sposób myślenia o miłości. Kiedyś miłość obejmowała szereg różnych emocji, od euforii po rozpacz. Po tym badaniu Stwierdzono, że miłość jest potężnym systemem motywacyjnym, podstawowym impulsem parowania , Ale dlaczego jest on impulsem, a nie emocją (lub zakresem emocji)?
- Pasji trudno jest zniknąć jak każdy inny impuls (głód, pragnienie, itp.), a ponadto kontrola jest skomplikowana. W przeciwieństwie do emocji, które przychodzą i odchodzą.
- Romantyczna miłość skupia się na uzyskaniu nagrody konkretnej nagrody: ukochanej. Wręcz przeciwnie, emocje są powiązane z nieskończonością przedmiotów, takich jak strach, który jest związany z ciemnością lub napaścią.
- Nie ma zróżnicowanego wyrazu twarzy dla romantycznej miłości , różni się od podstawowych emocji. Wszystkie podstawowe emocje wyrażają się na twarzy, która jest specyficzna tylko w momencie wybuchu tej emocji.
- Wreszcie miłość romantyczna jest koniecznością, pragnieniem , impuls do bycia z ukochanym.
Chemiczny wodospad miłości
Wszystko, co opisałem, jest związane z tym, co byłoby romantyczną miłością (lub zakochiwaniem się), co odczuwalne jest w pierwszych momentach, kiedy mamy obsesję na punkcie ukochanej osoby. Dla Helen Fisher romantyczna miłość rozwinęła się w mózgu, aby skierować całą naszą uwagę i motywację na konkretną osobę. Ale to się nie kończy tutaj. Aby uczynić miłość bardziej złożoną, ten system mózgowy, który generuje siłę tak intensywną jak romantyczna miłość jest on również nierozerwalnie związany z dwoma innymi podstawowymi impulsami do krycia : impuls seksualny (życzenie) i trzeba nawiązać głębokie więzy z parą (załącznik).
Pożądanie seksualne pozwala jednostce utrwalać gatunek poprzez rozmnażanie z osobą płci przeciwnej. Hormony biorące udział w tym impulsie to androgeny, złożone z estrogenu, chociaż testosteron jest najbardziej zaangażowany w tę funkcję, zarówno u mężczyzn, jak iu kobiet. Obszary, które są aktywowane w mózgu, gdy występuje impuls seksualny, to: kora obręczy przedniej, inne regiony podkorowe i podwzgórze (biorące udział w uwalnianiu testosteronu).
W przypadku miłości romantycznej, tak jak ją traktujemy, wiąże się ona z koncentrowaniem uwagi na jednej osobie naraz, w taki sposób, że czas i energia są oszczędzane na zaloty. Neuroprzekaźnik par excellence jest dopaminą, chociaż towarzyszy mu norepinefryna i zmniejszenie serotoniny. Obszary, które są funkcjonalne dla tego systemu to: jądro ogoniaste, a z kolei brzuszny obszar nakrywowy, wyspa, przednia kora obręczy i hipokamp.
Przywiązanie i jego związek z oksytocyną i wazopresyną
I wreszcie, gdy para zawęzi więź i pogłębi ich związek, Pojawia się przywiązanie, system, którego funkcją jest umożliwienie dwóm jednostkom tolerowania siebie nawzajem , przynajmniej wystarczająco dużo czasu, aby osiągnąć wychowanie dzieci w dzieciństwie. Ma ścisły związek ze spadkiem dopaminy i norepinefryny, co prowadzi do znacznego wzrostu dwóch hormonów, które pozwalają na taką funkcję: oksytocyny i wazopresyny. Obwody neuronalne wytwarzające takie neuroprzekaźniki to podwzgórze i gonady.
Każdy z tych trzech systemów mózgowych ewoluował, aby spełnić określoną funkcję do kojarzenia. Pragnienie ewoluowało, aby umożliwić rozmnażanie płciowe z prawie każdą mniej lub bardziej odpowiednią parą. Romantyczna miłość pozwoliła jednostkom skupić się tylko na jednym partnerze naraz, w taki sposób, że zaoszczędzono sporo czasu i energii na zaloty. A przywiązanie sprawiło, że mężczyźni i kobiety byli razem wystarczająco długo, aby wychować dziecko w dzieciństwie.
Serce jest w mózgu
Niezależnie od tego, że na ogół takie systemy pojawiają się w sposób, w jaki zostały wyjaśnione (pożądanie seksualne, romantyczna miłość i wreszcie przywiązanie), nie zawsze występuje w tej kolejności. Niektóre przyjaźnie (przywiązanie) z biegiem lat budzą głęboką miłość, która może prowadzić do miłości lub przyjaźni zrujnowanej przez złamane serce. Nawet, można odczuwać pociąg seksualny u jednej osoby, romantyczną miłość do drugiej i głębokie przywiązanie do drugiego , Ta teoria otwiera pytanie, kiedy próbuje wyjaśnić zachowanie tak interesujące, jak mało kochane w związku, niewierność.
Krótko mówiąc, interesujące jest to, że zaczynamy rozumieć, jak masa tak małych zaledwie 1,3 kg, czyli mózgu, może generować coś tak złożonego jak miłość, impulsu tak silnego, że jest przedmiotem wielu piosenek, powieści, wiersze, opowiadania i legendy.
Bibliografia:
- Fisher, H. (2004). Dlaczego kochamy: Naturę i chemię romantycznej miłości. Santa Fe e Bogotá: Myśl Taurus
- Fisher, H. (1994) Anatomy of Love: Natural History of Monogamy, Cudzołóstwo i rozwód. Barcelona: Anagram
- Fisher, H. [TED]. (2007, 16 stycznia). Helen Fisher mówi nam, dlaczego kochamy i oszukujemy [plik wideo]. Odzyskano z //www.youtube.com/watch?v=x-ewvCNguug
- Pfaff, D. (1999), DRIVE: Neurobiologiczne i molekularne mechanizmy motywacji seksualnej, Cambridge, Massachusetts: The MIT Press.
